(...) Het enige dat ik nu zeker weet is dat ik bij Gods Volk wil horen, als ik m...

Een tijdje geleden ontstond bij mij een heel sterkte angst voor de dood, voor de hel. Ik voelde dat ik niet voor God kon verschijnen als ik op dat moment zou sterven. Ik ben toen heel erg gaan zoeken, bijbellezen, kerkdiensten, boeken. Ik begon er heel erg naar te verlangen om ook tot Gods volk te horen. Ik ben jaloers op de mensen die vertellen dat ze bekeerd zijn en dat ze aan het avondmaal gaan. Ik ben steeds aan het proberen om zo goed mogelijk voor God te leven. Maar als ik dan Gods grootheid en macht zie voel ik me onwaardig. Is onwaardig voelen hetzelfde als zondebesef hebben? Ik weet dat ik zondig ben, maar ik sta niet precies bij iedere zonde die ik doe stil. Ik heb meer een algemeen gevoel van onwaardigheid. God lijkt voor mij te groot zodat ik nooit bij Hem kan horen. Maar ik heb twee dagen geleden wel een soort rust in me gekregen en een heel grote dankbaarheid. Dankbaar dat God er is, dat Hij de wereld regeert en dat ik ook weet dat hij naar mensen omziet, ook naar mij. Ik wil mensen vertellen over God, ik wil er met mijn ouders en met mijn vriend over praten, maar ik ben ook bang. Ik weet niet hoe ik het moet vertellen, ik ben bang dat ze het onzin vinden. Ik weet niet of ik mezelf alleen maar voor de gek houdt of dat God inderdaad in mij aan het werken is. Het enige dat ik nu zeker weet is dat ik bij Gods Volk wil horen, als ik maar één heel klein stukje van Gods heerlijkheid zou mogen zien. Hoe weet ik zeker dat ik mezelf niet bedrieg?

Beste vragensteller,
 
Je vraag heb ik gelezen, en ik ben heel blij voor je als ik je verhaal lees. Een paar dingen:
 
1. Wat fijn dat je een diepe onrust over je gekregen hebt over je leven voor Gods aangezicht. Van huis uit zien en merken we dat niet, hoe verloren we zijn, en wat voor geweldig gevaar ons leven -door onze zonde- bedreigt. Wonderlijk als God je hart daarvoor opent.
 
2. Wat fijn ook dat op die onrust toch ook rust is gekomen. Dat er in je hart vrede is gekomen voor de Heere. Daar mag je verwonderd over en blij mee zijn. Vooral: breng voor God eer.

3. Toch is er ook iets waar ik je iets over wil vragen: natuurlijk is het goed als je bij Gods volk mag horen, maar nog belangrijker is dat je zeker mag weten dat je tot de God van dat volk mag behoren. Geloven gaat voor 'behoren tot'. En dat brengt me bij het belangrijkste wat ik tot je wil zeggen.
 
4. In alles wat je vertelt mis ik iets: de Heere Jezus Christus, en Zijn volbrachte Middelaarswerk. Gods heerlijkheid is te zien in Hem, de Zoon van Zijn liefde, de Middelaar tussen God en mens. In Zijn bloed schittert Gods rechtvaardigheid. De rust voor de Heere ontvang je alleen in en door Hem. En als jij mij vraagt: hoe weet ik nu zeker dat het goed is, dan verwijs ik je naar de Heere Jezus. Heb je Hem lief, geloof je dat Hij je Zaligmaker wil zijn, vertrouw je op de kracht van Zijn volbrachte werk? Als je hart en ziel uitgaat naar Hem, dan mag je weten dat het eeuwig goed is. Het geloof werpt zich niet op het gevoel van het moment, maar het geloof werpt zich op Christus! Zijn Woord is zeker, meer dan al mijn bevindingen bij elkaar, hoe heerlijk ze ook zijn. Misschien dat morgen de aanvechting komt, en je de vrede zou kwijtraken. Vlucht dan - opnieuw - tot Jezus Christus. In Hem is de vastheid van alle vrede!
 
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree, Wezep

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven