Vraag
Kan je met iemand trouwen die autistisch is? Is dat niet heel erg zwaar, dat je dan niet begrepen en aangevoeld wordt?
Antwoord
In mijn pastorale praktijk kom ik met enige regelmaat in aanraking met huwelijken van mensen die al jaren getrouwd zijn, opgroeiende of jongvolwassen kinderen hebben en die nu ernstig in de problemen komen. Sommigen beginnen serieus over scheiden te denken. Zeker houden we elkaar het gebod van de Heere voor, dat Hij het huwelijk bedoelt als een verbond van liefde en trouw voor het hele leven. Maar in zulke situaties wordt het soms wel heel erg moeilijk om stand te houden. Trouwen en getrouwd zijn en blijven met iemand met een autistische of aan autisme verwante stoornis is buitengewoon zwaar. Je kunt niet rekenen op de wederzijdsheid in gevoelens, begrip en zelfs verantwoordelijkheid voor elkaar die je in een normaal huwelijk van elkaar mag verwachten.
In de meeste gevallen die ik meemaak zijn de moeilijkheden al vroeg in het huwelijk begonnen. Het huwelijk en het gezin van beiden bleef in stand dankzij de eenzijdige inzet en verantwoordelijkheid van één van de beide partners. De inzet van diegene is vaak bewonderenswaardig. Ik kom mensen tegen die dit als een heilige roeping van God zien en dus de strijd in Zijn kracht blijven voeren. Maar de vraag is: kun je dit je leven lang aan? Moet je dit dan zoeken? Vraagt God niet evenzeer dat we onze verantwoordelijkheid gebruiken als het gaat om de keuze of we wel of niet een huwelijk zullen aangaan? Maar hoe moeilijk is het niet om dit af te wegen, als je er nog voor staat. Je kunt je leven niet van tevoren overzien, de toekomst ligt in Gods hand. Maar je moet wel maximaal zoeken naar wat je al wel kunt weten en daar je keuze in verantwoordelijkheid op baseren. En bovendien is zelfs de vraag te stellen: hoe kun je houden van iemand die zelf je liefde niet werkelijk beantwoordt?
Kortom, bezint eer gij begint. Ga niet iets aan in een soort romantiek of vanuit een soort idealisme, als je ook maar enigszins de werkelijkheid zoals die mogelijk te verwachten is kunt inschatten. Dus: zwaar? Ja, heel zwaar! Onmogelijk? Nee, niets is onmogelijk bij God! Maar tegelijk zijn wij als mensen ten volle verantwoordelijk voor al onze keuzes.
Ik wens de vraagsteller (m/v) de zegen en wijsheid van de Heere toe!
Ds. K. van den Geest
In de meeste gevallen die ik meemaak zijn de moeilijkheden al vroeg in het huwelijk begonnen. Het huwelijk en het gezin van beiden bleef in stand dankzij de eenzijdige inzet en verantwoordelijkheid van één van de beide partners. De inzet van diegene is vaak bewonderenswaardig. Ik kom mensen tegen die dit als een heilige roeping van God zien en dus de strijd in Zijn kracht blijven voeren. Maar de vraag is: kun je dit je leven lang aan? Moet je dit dan zoeken? Vraagt God niet evenzeer dat we onze verantwoordelijkheid gebruiken als het gaat om de keuze of we wel of niet een huwelijk zullen aangaan? Maar hoe moeilijk is het niet om dit af te wegen, als je er nog voor staat. Je kunt je leven niet van tevoren overzien, de toekomst ligt in Gods hand. Maar je moet wel maximaal zoeken naar wat je al wel kunt weten en daar je keuze in verantwoordelijkheid op baseren. En bovendien is zelfs de vraag te stellen: hoe kun je houden van iemand die zelf je liefde niet werkelijk beantwoordt?
Kortom, bezint eer gij begint. Ga niet iets aan in een soort romantiek of vanuit een soort idealisme, als je ook maar enigszins de werkelijkheid zoals die mogelijk te verwachten is kunt inschatten. Dus: zwaar? Ja, heel zwaar! Onmogelijk? Nee, niets is onmogelijk bij God! Maar tegelijk zijn wij als mensen ten volle verantwoordelijk voor al onze keuzes.
Ik wens de vraagsteller (m/v) de zegen en wijsheid van de Heere toe!
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
122 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
