Schuldbelijdenis en het 7e gebod

Vraag a: Hoe komt het dat veel stelletjes tegenwoordig in de kerk trouwen zonder schuldbelijdenis gedaan te hebben? Dit als ze tegen het 7e gebod gezondigd hebben. Gaan de dominees daar alleen toe over als het zichtbare gevolgen heeft of staan zo velen openlijk te jokken? Ik zie dat nogal eens in mijn vriendenkring. Zij geven daar geen antwoord op.

Vraag b: Ik ben lid van de Ger. Gem. en bij ons is het normaal dat je schuldbelijdenis doet voor het overtreden van het 7e gebod. Zijn de andere geboden dan niet belangrijk? Waarom alleen voor dat gebod schuldbelijdenis? Het is toch een verborgen zonde?

Beide vragen gaan over het doen van schuldbelijdenis vanwege het overtreden van het 7e gebod. In sommige kerken wordt deze schuldbelijdenis gevraagd als het meisje zwanger blijkt te zijn. Voor in de kerk moet dan beleden worden dat men spijt heeft van het vooruit grijpen op het huwelijk. Het gebeurt ook wel dat de schuldbelijdenis afgenomen wordt voor de kerkenraad, met afkondiging in de gemeente.

De eerste vraagsteller heeft er moeite mee dat die schuldbelijdenis zo weinig wordt afgenomen, terwijl het 7e gebod wel is overtreden. Er zijn echter geen zichtbare gevolgen, vaak vanwege het gebruik van voorbehoedmiddelen. En die kunnen dan trouwen, alsof er niets aan de hand is.

In wezen is dat ook krom. We kunnen dat met de Bijbel in de hand nooit goed praten. Maar als je als kerk hier schuldbelijdenis voor zou vragen, waar is dan het eind? Is er geen schuldbelijdenis nodig voor zwartwerkers? En voor de mensen die opgaan in geld en goed? En voor degenen die zo liefdeloos met hun naaste omgaan? En voor degenen die de naam van hun naaste omlaag halen door hun gepraat? En voor mensen die zich zoveel beter voelen dan een ander?

Er zijn zoveel zonden in ons leven. En die blijven niet verborgen. Die worden soms openlijk uitgeleefd. Maar dat vinden we vaak niet zo erg. Dat is meer geaccepteerd.

't Is in zekere zin goed dat de eerste vraagsteller de noodzaak van schuldbelijdenis aanwijst voor die andere stelletjes. Maar ben je er ook al achter gekomen, hoe nodig het ook voor jezelf is?

Het gaat erom dat wij allen in alles onze zonden leren belijden voor de Heere. En dan staat er in de Schrift, in een Psalm van David (die wel wist wat de zonde tegen het zevende gebod was, maar ook van andere zonden) dat de HEERE gaarne vergevend is voor ALLEN, die Hem aanroepen (Psalm 86:5). Bij de Heere vinden we een rijkdom aan vergeving! En dan niet om vervolgens in onze oude zonden voort te leven. Daarom mag het tegelijkertijd wel onze bede zijn met Psalm 86: "Leer mij, HEERE! Uw weg; ik zal in Uw waarheid wandelen; verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam." Om zo in afhankelijkheid van de Heere te strijden tegen de zonden, ook tegen de zonde van het vooruitgrijpen op het huwelijk.

De tweede vraagsteller heeft er moeite mee, dat er alleen schuldbelijdenis wordt afgenomen bij de zonde tegen het zevende gebod. Daar kan ik inkomen. Het geeft aan een stel, dat voorin de kerk moet zitten, algauw het gevoel alsof er bijna geen groter zondaars zijn dan zij. En is dat terecht?

Er staat geschreven in Johannes 16 dat de Heilige Geest zal overtuigen van zonde, omdat zij in Mij niet geloven. Het ergste is als we niet geloven in de Heere Jezus Christus en Hem maar laten praten!

Bij ons in de gemeente is het de gewoonte dat de predikant (alleen of samen met een ouderling) een gesprek heeft met het jonge paar dat moet trouwen. Daarin komt aan de orde dat het verkeerd is wat ze gedaan hebben en wordt er gesproken over berouw en schuldbelijdenis. En dan niet zozeer vanwege de nare gevolgen (ouders zijn teleurgesteld, er moet van alles heel snel geregeld worden), maar omdat het zonde is tegen de Heere. Ook wordt de vergeving aangewezen die er bij de Heere te vinden is. Zo wordt hun de weg gewezen om samen met God te leven. En dan niet door iemand die boven hen, maar naast hen staat. Dat lijkt mij de beste manier.

Ds. W. G. Hulsman