Vraag
In 1 Korinthe 7:5 staat: “Onttrekt u elkander niet, tenzij dan met beider toestemming voor een tijd, opdat gij u tot vasten en bidden moogt verledigen..." enz. Is dat de enige redenen voor onthouding, of mogen we in in deze huidige maatschappij -waar het in de praktijk steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen- ook om financiële redenen het krijgen van kinderen uitstellen?
Antwoord
De woorden uit 1 Korinthe 7:5 staan in het kader van het huwelijksleven. Dat mag helder zijn. In de vraag wordt ook niet gesuggereerd alsof dit wel het geval zou zijn, maar toch voor de helderheid vermelden we dit als eerste. Het huwelijksleven heeft de Heere gegeven als een rijke gave uit Zijn handen, ons gelaten vanuit de schepping ook na de zondeval. Tot een gezond huwelijksleven behoort ook de lichamelijke omgang met elkaar. Het seksuele leven behoort tot één van de fonkelende facetten van het huwelijksleven. Dat is waard om zuinig op te zijn en op een gezonde wijze mee om te gaan. Ongezond omgaan met elkaar, waarbij er geen gemeenschap is met elkaar, of zeer minimaal, kan allerlei scheefgroei geven onderling, zeker als er niet over gesproken wordt met elkaar. Ook een ongebreideld seksleven, waarbij geen grenzen in acht worden genomen kan allerlei frustaties opleveren en het zich gebruikt voelen door de ander, omdat sex nu eenmaal moet.
Veel kan er mis gaan. Daarom is een open relatie, waarin ook over deze dingen gesproken wordt van groot belang. Een tijdlang leven in onthouding, dus zonder geslachtsgemeenschap met elkaar te hebben, kan alleen voor een tijd zijn en dan alleen na goed overleg. En met welk doel zal er een tijdlang geen seksueel contact zijn? Met het oog op "vasten en bidden". Dat heeft dus te maken met de persoonlijke omgang met de Heere, die soms noopt tot bijzondere afzondering, omdat er bijzondere redenen aanleiding geven daartoe. "Vasten en bidden" is immers de uitdrukking voor het zich verootmoedigen voor de Heere, het met des te meer aandrang de Heere zoeken. Daarom kan er tussen echtelieden afgesproken worden enige tijd geen gemeenschap te hebben. Maar dan wel met dien verstande, dat het niet moet leiden tot frustratie en in plaats van te worstelen voor de Heere men gekweld wordt door seksuele verlangens, die verhinderen om de Heere te zoeken.
Niet dat het leven met de Heere en het leven in het huwelijk een tegenstelling vormt, verre van dat zelfs. Wanneer we de Heere mogen kennen geeft dat een extra dimensie aan het leven met elkaar. Dan zal er veel liefde en trouw naar elkaar gevonden worden.
Nu wordt door jou in deze vraag andere redenen aangedragen, die misschien gelden om tot onthouding te komen in het huwelijk. Maar daarover spreekt de apostel hier niet. De onthouding met beider toestemming heeft een geestelijke reden, om zich des te meer te richten op de omgang met God in een bijzondere tijd van afzondering.
De reden is dus niet van medische aard. De andere reden bijvoorbeeld voor pasgtrouwde stellen, die vanwege hypotheek voorlopig geen kinderen mogen krijgen (nemen) is een onbijbelse reden. In onze tijd wordt deze eis nogal eens gesteld, maar kunnen we daar in mee gaan als we als christen willen leven? Is het huwelijk door God niet gegeven om samen te leven? En wanneer er de rechte huwelijksliefde en huwelijkstrouw aan elkaar is dan is er toch een samenkomen van man en vrouw, waaruit kinderen kunnen geboren worden, zo de Heere dat samenzijn zegent?
In onze tijd staat veelal het hebben van een eigen huis met een behoorlijke hypothecaire last voorop. Maar is de financiële draagkracht er wel? Om een gezin te stichten, waarin ook kinderen kunnen geboren worden? Of moet dat eerst uitgesteld worden? Mag de Heere wel de kinderzegen geven, maar nu nog niet omdat het ons niet uitkomt? Naar mijn besef zouden we ook wat eenvoudiger kunnen starten, met een mindere financiële belasting en een gezond huwelijksleven. Ik ben ervan overtuigd, dat dat de Bijbelse houding van ons dient te zijn, juist in deze tijd, waarin materiele welvaart voorop staat. De tekst uit 1 Korinthe 7 geeft geen enkele vrijbrief om met het oog op deze dingen in onthouding te gaan leven. Dat is echt ongezond. Wie zou er willen trouwen om de eerste vijf jaar in volledige onthouding te leven? Dan kun je net zo goed nog niet trouwen en eerst flink sparen. Maar zegt Paulus, "het is beter te trouwen dan te branden."
Laten we als christenjongeren ook in deze dingen een levend getuigenis zijn naar onze door en door vermaterialiseerde maatschappij en de bijbelse lijn hierin volgen. Daarop zal de zegen des Heeren rusten.
Dat je dan met verstand met elkaar omgaat? Jazeker wel. Dat er tijden kunnen zijn, dat we rekening met elkaar zullen houden, jazeker wel. De cyclus van een vrouw is een scheppingsgegeven. Maar laten we zeker als jonggetrouwden niet vergeten, dat de Heere Zelf zegt, dat we het goede zullen genieten met de vrouw, die we lief hebben. Laten we eerst vragen naar de Heere en ons niet laten leiden door hetgeen gangbaar is in onze samenleving. Tot een getuigenis voor anderen en bovenal tot eer van God de Heere.
Ds. Joh. Post
Dit artikel is beantwoord door
Ds. Joh. Post
- Geboortedatum:27-12-1955
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
