Een gebed om zegen

J. Krijgsman | Geen reacties | 13-03-2010| 12:53

Weer was het biddag. Een dag waarin we in het bijzonder aan de Heere vragen of Hij ons het komende seizoen wil zegenen. Aan Zijn zegen is immers alles gelegen. Ook, ja juist in een tijd van economische neergang. Vandaag vragen we die zegen aan de hand van psalm 144:12-15. Het thema is: ‘Een gebed om zegen’. Dit thema verdelen we in drie onderdelen. Dit gebed is: 1) gericht op de jongeren; 2) gericht op de welvaart en 3) gericht op de zaligheid.

Psalm 144

1 EEN psalm van David. Gezegend zij de HEERE, mijn Rotssteen, Die mijn handen onderwijst ten strijde, mijn vingeren ten oorlog;
2 Mijn Goedertierenheid en mijn Burcht, mijn hoog Vertrek en mijn Bevrijder voor mij; mijn Schild, en op Wien ik mij betrouwe; Die mijn volk aan mij onderwerpt.
3 O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
4 De mens is der ijdelheid gelijk; zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw.
5 Neig Uw hemelen, HEERE, en daal neder; raak de bergen aan, dat zij roken.
6 Bliksem bliksem en verstrooi hen, zend Uw pijlen uit en verdoe hen.
7 Steek Uw handen van de hoogte uit; ontzet mij en ruk mij uit de grote wateren, uit de hand der vreemden;
8 Welker mond leugen spreekt; en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid.
9 O God, ik zal U een nieuw lied zingen; met de luit en het tiensnarig instrument zal ik U psalmzingen.
10 Gij Die den koningen overwinning geeft, Die Zijn knecht David ontzet van het boze zwaard;
11 Ontzet mij en red mij van de hand der vreemden, welker mond leugen spreekt; en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid;
12 Opdat onze zonen zijn als planten welke groot geworden zijn in hun jeugd; onze dochters als hoekstenen, uitgehouwen naar de gelijkenis van een paleis.
13 Dat onze winkels vol zijnde, den enen voorraad na den anderen uitgeven; dat onze kudden bij duizenden werpen, ja , bij tienduizenden op onze hoeven vermenigvuldigen.
14 Dat onze ossen welgeladen zijn; dat geen inbreuk, noch uitval, noch gekrijs zij op onze straten.
15 Welgelukzalig is het volk dien het alzo gaat; welgelukzalig is het volk welks God de HEERE is.

1) Gericht op de jongeren.
Als je deze psalm goed op je laat inwerken zie je dat hij vreemd in elkaar zit. Hij bestaat uit twee delen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. In vers 1-11 heeft David, de maker van deze psalm, het over de kortheid van het leven en vraagt hij Gods hulp in een oorlog.
In de verzen 12-15 bidt David om vrede en welvaart. David kan hierom bidden omdat hij zeker is van Gods hulp in de oorlog en zeker is van de overwinning. Dat is nog eens geloof! Wat gebeurt er als de overwinning is behaald? Dan zullen Gods kinderen weer vrijmoedig de Heere kunnen loven en daardoor komt God aan Zijn eer (vers 15).

Wat gaat David doen als hij de overwinning heeft behaald? Denkt hij dan eerst aan de economische omstandigheden? Dat zou te begrijpen zijn want een oorlog vernielt veel. Toch doet hij dat niet.
Hij begint bij de kern van de samenleving: het gezin. David weet: als het daar niet goed gaat, is dat tot schade van de maatschappij. Hij begint bij de jongeren. Hij bidt: Laat onze zonen opgroeien als sterke jonge mannen die als de planten met liefde worden verzorgd. Laat onze jonge vrouwen zijn als de fraaiste beeldhouwwerken. Laat ze sierlijk zijn gesneden als hoekzuilen van een paleis.
Wat een wijs gebed van David. Hoe kan het ook anders. David werd geleid door de Heilige Geest.

Wat heeft onze tijd behoefte aan zulke bidders. Juist op biddag zou dit ons gebed moeten zijn. We kennen toch allemaal het gezegde: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst?
Ik durf de volgende stelling aan: als de jeugd een bijbelse opvoeding krijgt, kun je rekenen op de zegen van de Heere. De omgekeerde stelling is ook waar: als de jeugd geen bijbelse opvoeding krijgt, roep je het ongenoegen van de Heere over je op. Kijk eens naar onze tijd. U loopt toch niet met oogkleppen op? Heel veel ouders hebben de Heere verlaten of de godsdienst hangt er maar een beetje bij. Het gevolg? De jeugd is aan zichzelf overgegeven en jeugdbendes terroriseren het straatbeeld. Begrijp je nu waarom David eerst bij de jeugd begint? David begint bij het gezinsleven.

Ouders onder ons: hoeveel is je gezin je waard? Ben je alleen maar bezig om je zoon of dochter een goede opleiding te geven? Geen kwaad woord daarover hoor, maar er is meer. Leer ze de Heere vrezen. ‘Vertellende de loffelijkheden des HEEREN (…) Dat zij ze hun kinderen zouden bekendmaken (…) opdat het navolgende geslacht die weten zou (…) en dat ze hun hoop op God zouden stellen’  (Psalm 78:4-7). Van het gezinsleven gaat David naar de maatschappij.

2) Gericht op de welvaart
David is in dit gebed heel concreet. Hij heeft het over winkels, over de voorraad in het magazijn en over de veeboer. Daar kunnen we van leren. Laten we op biddag, maar ook in onze andere gebeden de dingen gewoon bij naam noemen. Ook in het gebed: mens tussen de mensen, maar wel met het besef van de grote afstand die er is tussen God en ons. Hij de Heilige, wij de onheiligen.
Misschien denk je: is dat niet overdreven om daarom te vragen, zeker als je ziet wat wij nog allemaal hebben? Mag je daar wel om meer bidden? Moet je eens kijken in de derde wereldlanden wat een armoede daar heerst. Moet je dan niet eerst aan die mensen denken?
Het één sluit het ander niet uit. Wij zouden juist van onze voorraad de arme moeten helpen. Daarnaast weet David van zijn onvermogen om de winkels vol te krijgen. Hij weet ook dat hij geen volle magazijnen verdiend heeft.

Wat een zegen als we zo biddag houden. Dan komen we niet als rechthebbende mensen tot de Heere, maar als rechtelozen. 
Soms heb je een toegangscode nodig om een deur te openen. Je hebt als vreemde geen recht van toegang. Alleen een code geeft recht van toegang.
Zo is het met rechteloze mensen in geestelijk opzicht. Ze beleven dat ze alleen door de Heere Jezus een recht van toegang hebben tot de rechtvaardige Vader. Zonder Hem blijft de deur terecht gesloten. Dat belijden ze van harte. De Heere Jezus heeft het recht van toegang verdiend door Zijn lijden, sterven en opstanding. Hij geeft niet alleen recht van toegang, maar Hij is de Deur. Het is de taak van de Heilige Geest om mensen rechteloos te maken. Hij geeft ook zicht op de Deur en leidt naar en door de Deur. De Geest zorgt ervoor dat het recht van toegang door de Heere Jezus, een steeds groter wonder wordt.

In dit gebed om zegen valt nog iets op. Hij bidt: ‘Dat geen inbreuk, noch uitval, noch gekrijs zij op onze straten’. Vrij vertaald: Laat er vrede in het land zijn en geen aanleiding tot paniek of vluchten. Het zou zo maar vandaag geschreven kunnen zijn. Wat actueel. We hebben een gevallen kabinet.  Berichten dat mensen hun eigen gezin uitmoorden zijn bijna schering en inslag. Geldtransporten moeten vaak zwaar bewaakt worden anders is de boel niet veilig. Je hoort bijna dagelijks van brute verkrachtingen. In sommige steden ben je ’s avonds niet meer veilig op straat. Moet ik nog doorgaan met voorbeelden? Nee toch? Wat een onrust is er in ons land.
David vraagt of de Heere het land daarvoor wil bewaren. Onnodig om te zeggen dat we dit David na moeten bidden. Wat zou het er in ons land anders uitzien als er meer biddag werd gehouden. Niet alleen vandaag, maar elke dag. Mensen die bidden om rust en vrede in het land. Daar hebben we behoefte aan. Als een heel volk zo is, dan is het met de woorden van David: welgelukzalig (vers 15).

3) Gericht op de zaligheid
David weet dat de Heere boven bidden en denken wil schenken. Daar hebben we geen recht op. Juist Zijn kinderen weten dat. Ondanks dat brengt David zijn gebed op een hoger plan. Hij kijkt omhoog waar de grote Voorbidder is: de Heere Jezus. Hij houdt elke dag biddag voor Zijn kinderen, onophoudelijk (Romeinen 8:34). Wat een wonder wordt dat voor Zijn kinderen.
Alleen om Hem kan David deze psalm zo eindigen. Hij heeft het onmogelijke weer mogelijk gemaakt. Hoe ik dat bedoel? Hij heeft ervoor gezorgd dat rampzaligen weer welgelukzaligen kunnen worden. Dat is vol van geluk. Om dat te ervaren maakt Hij mensen eerst in eigen oog rampzalig. Dat zijn mensen die erachter komen dat ze geestelijk gesproken aan alles gebrek hebben. Door Zijn Geest brengt Hij rampzaligen bij de Zaligmaker Jezus. Dan worden het in Hem welgelukzaligen. Hoe armzalig ze zich soms daarna ook weer voelen, ze kunnen niet meer buiten Hem. 

David weet dat Gods genade, het welgelukzalig zijn, een persoonlijke zaak is. Ondanks dat denkt David niet alleen aan zichzelf. Hij betrekt in vers 15 het hele volk erbij.  
Wat een zegen als je zo’n koning, koningin, minister-president of regering mag hebben. Wat een genade als je zo’n werkgever of ouders mag hebben. Wat een zegen als je zelf zo bent. Als je zelf van de Heere genade hebt ontvangen gun je iedereen de zaligheid. Dan heb je handen vol ‘werk’ op biddag en elke dag van het jaar. Dan ben je vaak in gebed. 

David heeft het in vers 15 twee keer over welgelukzalig. Je kunt dit woord nooit gebruiken zonder te denken aan de Zaligmaker Jezus. Zaligmaker en welgelukzalig horen bij elkaar. De Zaligmaker heeft ervoor gezorgd dat mensen weer welgelukzalig kunnen worden. Vol van God. Daar heeft Hij Zijn bloed voor over gehad uit eeuwige liefde tot Zijn kinderen. Hij werd voor hen ‘leeg van God’.  
David weet uit ervaring dat de Zaligmaker onuitputtelijk is. Als het moet, kan de hele wereld door Hem welgelukzalig worden gemaakt. Zo rijk is Zijn genade.

Als we daarop door de Heilige Geest zicht krijgen, gaan we biddag houden, gericht op de zaligheid. Dan weet je door het ware geloof dat alle dingen moeten meewerken ten goede (Romeinen 8:28). Dan verlang je om eeuwig bij Hem te zijn en verlost van de zonde te zijn. Dan staat biddag in het spanningsveld van het gebed om Zijn wederkomst, maar ook het gebed om de bekering van het hele volk. Daar zie je dan naar uit. Ja: welgelukzalig is het volk, dien het alzo gaat; welgelukzalig is het volk wiens God de HEERE is. Dan eindig je biddag met: Drie-enig God: U alleen alle eer!