Flore luidt ziekenhuisperiode uit

In juni 2020 leerde christelijk Nederland de zingende Flore kennen. De toen vierjarige kleuter was op weg naar het ziekenhuis en zong onderweg uit volle borst mee met psalm 42. Honderdduizenden mensen zagen het filmpje en het ontroerde velen.

Regelmatig kreeg Refoweb de vraag hoe het nu met Flore gaat. Daar zijn we, mede op verzoek van de familie, terughoudend in geweest. Vandaag kregen we echter bijzonder nieuws van vader en moeder Wolf:

Wat een bijzondere week....Twee jaar geleden startten we met de behandeling voor onze lieve, zieke, Flore. We hadden geen idee waar we voor stonden en alles werd onder onze voeten weggevaagd. Wat heeft Flore veel moeten doorstaan en wat hebben we als gezin en als familie veel meegemaakt.

Toch mochten we nu zo ver komen en ligt de twee jaar waar we toen tegenaan keken, nu achter ons. En dat niet in eigen kracht. De Heere God is er altijd geweest. Hij heeft ons gedragen en zo goed voor ons gezorgd. Flore getuigt er dagelijks van. Haar vertrouwen op God heeft ons zoveel geleerd. Een afhankelijk leven, het niet van onszelf verwachten en vertrouwen op Hem alleen! Tellen van zegeningen en al het goede wat er ook is geweest. Alle goede gesprekken en vooral ook het zingen tot eer van Hem! In die zin is het ook een hele bijzondere tijd geweest. In deze tijd hebben we zoveel lieve mensen om ons heen gehad en wat zijn ze goed voor ons geweest! (en nog!) We zijn er enorm dankbaar voor!

Nu zijn de laatste weken van de behandeling aangebroken en staan we dus bijna aan het begin van een nieuwe fase. Over genezing wordt niet gesproken. Het blijft spannend en niemand geeft ons de garantie dat het nu dan ook goed zal blijven gaan.

Dat betekent voor ons dat we opnieuw moeten leren kijken naar Flore en dat heeft tijd nodig. Ook dan blijft dus al het bovenstaande gelden....We moeten vertrouwen dat de Heere God, de Goede Herder, ook nu voor Zijn schaapje zal blijven zorgen. Dat is niet altijd even gemakkelijk. Het elke keer opnieuw alles moeten overgeven, leert je dat je er zelf ook helemaal niets aan kan veranderen en dat blijft zwaar. Bovenaan blijft staan: Eben-Haëzer!

We hebben nu echt iets moois om naar uit te kijken. 21 november geven we de laatste medicatie hier thuis en de 22e mag ze dan de bel luiden in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie om dit traject af te sluiten. Daarna zijn er de komende tijd met steeds langere tussenpozen nog wel controles, maar hopen we vooral dat we in wat rustiger vaarwater terecht mogen komen.

Dat is ook ons dagelijks gebed en we weten dat er nog steeds zoveel mensen voor ons bidden. Hij heeft verhoord! We mogen Flore nog bij ons hebben. Wat een grote zegen!

We willen iedereen bedanken voor al het meeleven! Het heeft ons zo goed gedaan! Het is en blijft bijzonder!

Lieve groet, Anthon, Nelleke, Jibbe en Flore Wolf