Niet-christelijke vrienden vertellen dat je christelijke bent

Als je niet-christelijke vrienden hebt die niet weten dat je christelijk bent, hoe kun je dan het beste tegen ze vertellen dat je christelijke bent, zonder dat ze anders tegen je aan gaan kijken? Want dat is over het algemeen best vaak zo.
 

De vraag hoe ik mijn christen-zijn (en hopelijk is dat meer dan een naam, maar beantwoordt daar een echt geestelijke werkelijkheid aan!) naar 'buiten' toe moet ventileren, is een heel wezenlijke. Op tal van plaatsen in Gods Woord kunnen we vinden dat de Zijnen geroepen zijn om een lichtend licht en een zoutend zout te zijn (bijv. Matt. 5:13-16, Ef. 5:6-21, Filipp. 2:14 en 15). Maar misschien is het voor een rechtstreeks antwoord op de vraag goed om in het bijzonder te letten op een ander gedeelte: Coloss. 4:5 en 6. Ook daar gaat het over de evangeliserende levenshouding van de christen. Maar het opmerkelijke is dan, dat de wandel voorop staat, en niet het woord. Je levenswandel moet wijs zijn, dat wil zeggen: op zo`n manier, dat er geen aanstoot wordt gegeven voor de Naam van Christus. Maar dat blijkt: hij of zij doet anders, omdat hij/zij anders is. Ze moeten het aan heel je levenswandel merken. Dan kun je bijvoorbeeld niet meer mee doen met overmatig alcoholgebruik (zie Ef. 5:18), of met occulte praktijken (Ef. 5:11). Er zijn plaatsen waar je niet meer komen kunt: de brug naar de wereld is opgehaald. Dat heeft gevolgen voor bijvoorbeeld je zaterdagavondbesteding. Vervolgens noemt Col. 4: het woord. Dat moet niet flauw zijn en zonder inhoud, maar "met zout besprengd." Een richtinggevend woord. Concreet: geen schuine moppen, geen lasterpraat, geen bittere woorden, geen leugens (zie Ef. 4:25-32). Positief: woorden die de ander echt dienen. Welke woorden spreken wij bijvoorbeeld als het gaat over de aanslagen in Amerika? Laten we er iets van horen, dat dit een signaal is van het einde dat komen gaat? Nodigen we de ander tot het heil in Christus? Dat kan gevolgen hebben. Op twee manieren. Het kan zijn dat je vrienden respect voor je hebben en misschien toenemende belangstelling voor wat het christelijk geloof inhoudt (dat zou prachtig zijn, en daar mag je ook zeker om bidden!). Het kan ook zijn dat ze op een negatieve manier anders tegen je aan gaan kijken en dat je zelfs vrienden kwijt kunt raken. Dat hoort dan bij de verdrukking die je als christen moet lijden. Maar je krijgt er altijd andere vrienden voor terug! "Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen en leven naar Uw Goddelijk bevel." Zie Markus 10:28-31. Hoe dan ook: schaam je niet voor het Evangelie, wat voor gevolgen het ook heeft. Laat je levenswandel een getuigenis en een uitnodiging zijn, en laten die de weg banen om goede woorden te spreken over zo`n goede Koning!

Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven