(...) Ik vraag me een paar dingen af over ontwikkelingswerk (...) Hoe kom ik era...

Misschien is hier al vaker wat over gevraagd, maar ik heb er via de zoekfunctie weinig over kunnen vinden.. Ik vraag me een paar dingen af over ontwikkelingswerk. Ik moet volgend jaar mijn studie gaan kiezen en natuurlijk ook al na gaan denken over een beroep. Een poos geleden heb ik God beloofd om de wereld in te gaan en over Hem te gaan vertellen. Om eerlijk te zijn baalde ik daar achteraf goed om. Wel ging ik bidden om wat Hij met mijn leven wil, of Hij mij wil laten zien waar ik geschikt voor ben, Zijn plan met mijn leven. Op de één of andere manier ben ik toen steeds vaker bij “ontwikkelingshulp” terecht gekomen. Het lijkt me nu zo ontzettend fantastisch om naar Afrika o.i.d. te gaan en daar hulp te geven aan mensen die het nodig hebben, om Gods handen daar te mogen zijn. Dit zou ik willen gaan doen m.b.v. de studie geneeskunde... Wat ik mijn nu afvraag is: wat is de volgende stap? Hoe kom ik erachter of dit écht is wat Jezus wil dat ik doe? Ben ik hier geschikt voor? Zo ja, hoe bereid ik me erop voor? Is het realistisch en niet te idealistisch? Het is natuurlijk niet altijd blij zijn, je geeft er ook dingen voor op... (huisje boompje beestje) kortom: wat nu? Hartelijk bedankt alvast voor het antwoorden op mijn vraag!

Beste vragensteller/-stelster,

Je stelt een wezenlijke vraag. Ik vind het ook heel mooi dát en hoe je deze vraag stelt. Je laat duidelijk merken dat je in afhankelijkheid van de Heere naar werk wil zoeken. Toch heb ik het idee dat je naar concrete en tastbare houvast zoekt om zekerheid te kunnen waarnemen. Ik denk dat het de eerste stap is om juist daarmee te stoppen. Je hebt een duidelijk verlangen om met de studie geneeskunde Gods handen te zijn in Afrika. Het verlangen om Gods te laten zien, kan nooit van jezelf afkomstig zijn: een mens wil niet uit zichzelf God dienen. Als je twijfelt of iets van God of van jezelf is, bid dan of God Zijn werk en verlangen wil openbaren en jouw werk en verlangen wil blokkeren en afbreken. En doe daarna wat je hand vindt om te doen. Wanneer je vertrouwend op de Heere je dagelijks werk doet in verlangen Hem te dienen, dan is het onmogelijk dat je verkeerd uitkomt. Hoewel het kan lijken dat het helemaal verkeerd gaat, vertrouwend op God zal blijken dat het goed komt. Je bent overal toe geschikt, waar God je toe roept. Ik zal laten zien aan de hand van wat dingen uit het leven van Paulus wat ik bedoel.

In Hand 9 lezen we van de bekering van Saulus. God zegt daar tegen Ananias: “... want deze is Mij een uitverkoren vat, om Mijn Naam te dragen voor de heidenen, en de koningen, en de kinderen  Israëls. Want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet om Mijn Naam...” (vers 15b en 16). Paulus gaat op weg. Ook in de tweede zendingsreis gaat Paulus gelovig op weg. Hij is de geroepene. En dan lezen we in Hand 16:7 dat de Heilige Geest Paulus verhindert het evangelie in Klein-Azië te brengen. Dan krijgt Paulus een droom en weer gaat hij gelovig op weg. Als ik dit zo lees, dan verwacht ik dat ze hem in Filippi met luidt gejuich zullen ontvangen: nee dus... Het enige wat Paulus vindt, zijn een paar vrouwen. En het enige wat je kan doen, is hen het evangelie brengen. Want een kerk kun je niet stichten met vrouwen alleen. Vervolgens komt Paulus in de gevangenis, nadat hij is gegeseld. Niet is niet bepaald wat ik zou verwachten, als ik denk geroepen te zijn. Maar in heel hoofdstuk 16 wordt het welbehagen van God verheerlijkt op een manier die ik niet van tevoren had gedacht: Lydia en de stokbewaarder komen tot het zaligmakend geloof. Als we teruggaan naar Paulus, zien we dat hij zijn weg in vertrouwen en geloofshoorzaamheid (maar dat is eigenlijk hetzelfde) gaat.

Dat vertrouwen is een belangrijk woord. Gaan heen, buig je knieën en bid of Hij de hele weg voor je baant, die HIJ wil dat jij je gaan moet. Daarbij is het niet nodig om voortdurend bevestiging te zoeken, maar om in bidden en vertrouwen van dag tot dag te doen, wat je hand vindt om te doen. Dus ik denk dat je gewoon geneeskunde moet gaan studeren en moet zoeken welke wegen om naar Afrika te gaan, er voor je geopend worden. Als het Gods weg is, worden die wegen geopend. Maar als je denkt dat je naar Afrika moet en God vindt van niet, dan zal Hij de weg blokkeren, wanneer je Hem bidt om jouw wegen af te snijden.

Ik ben een aantal jaren geleden theologie gaan studeren uit een verlangen om predikant te worden. Ik heb toen eenvoudig gezegd: “Als dit Gods weg is, wordt deze bevestigd, als het mijn weg is, wordt deze afgebroken. Tot nu toe ervaar ik zegen. Mogelijk dat de weg in de toekomst wordt afgesneden en dat ik toch geen predikant moet worden. Maar voor nu ervaar ik Zijn zegen. Nu gaat het niet om mij, maar wel dat je biddend en vertrouwend je dagelijks werk doet. Dus zoek het eenvoudig in de middelen die je worden gegeven: deze zijn van God. Als je dat doet -daarvan ben ik overtuigd- dan baant Hij de weg wel. Die zekerheid ligt niet in iets tastbaars, maar in eenvoudig geloofsvertrouwen en -gehoorzaamheid. Jouw verlangens worden verbroken, maar Zijn raad wordt volbracht: als het Zijn wil is dat je in Afrika terechtkomt, dan gaat dat via de weg van geneeskundestudie en alle vervolgtrajecten. Hij maakt je daarvoor bekwaam, die bekwaamheid zul je nooit van jezelf krijgen.

Ik hoop dat je dit wat verder op weg kan helpen.

M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

143 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven