(...) Ik begrijp niet waarom juist niet-refo meisjes wel interesse in mij hebben...

Ik vind het een probleem dat in mijn normale leefwereld zich buiten de refo-wereld bevindt. Ik begrijp niet waarom juist niet-refo meisjes wel interesse in mij hebben, terwijl ik er alles aan doe om mij tegenover hen zo onpopulair mogelijk op te stellen. Maar niets lijkt te helpen en ik kan niets meer verzinnen. Ik zal niet in detail treden maar hun woorden en gedrag drijven mij tot wanhoop. Ik wil best wel wat voor mij niet-christelijke collega’s betekenen, maar een relatie zie ik helemaal niet zitten. Maar steeds vaker begin ik de moed te verliezen om toch nog een refo-meisje tegen te komen die belangstelling heeft. Tot nu toe stapte ik, als de situatie onhoudbaar werd, over naar een andere baan, maar in de praktijk is dit maar een tijdelijke oplossing omdat het het overal hetzelfde blijkt te zijn. Een grote foto van een vrouw en trouwring is eigenlijk echt onmisbaar. Ook begin ik het mijn ouders steeds kwalijker te nemen dat zij mij wel reformatorisch hebben opgevoed, maar niet de moeite hebben genomen om mij met reformatorische leeftijdgenoten in contact te brengen. Een keer heb ik wel een meisje gevraagd dat mij niet kende. Na deze kennismaking had ook zij het wel gezien. Hoewel ook dit mis ging, was ik er achteraf toch wel blij mee omdat ik merkte dat het toch wel belangrijk is voor je ontwikkeling om diepere contacten te hebben. Laatst hoorde ik mijn vader door de telefoon zeggen dat hij denkt dat ik voor een relatie helemaal geen tijd heb (of zou willen vrijmaken). Ik heb er nog niets over gezegd, maar ik vond het wel heel vervelend om dit te horen. Ik vind het lastig om een goede vraag te formuleren maar ik hoop dat iemand uit het panel hier toch op wil reageren.

Beste vragensteller,

Hartelijk dank voor je vraag. Als ik je vraag lees, kan ik me voorstellen dat je er echt mee zit. Ik lees zelfs dat je van baan veranderd bent, omdat je niet goed overweg kon met de belangstelling van dames die jij juist liever wat op afstand houdt. Ik wil een paar vragen/opmerkingen maken.

1. Hoe zou het komen dat niet-reformatorische meisjes wel interesse in je hebben en reformatorische meisjes niet? Heeft dat met je houding te maken, met wie je zelf bent, of heeft dat er gewoon mee te maken dat je heel weinig reformatorische meisjes ontmoet en juist veel in contact komt (bijvoorbeeld op je werk) met niet-christelijke dames? Deze vraag stel ik ook, omdat je het je ouders kwalijk begint te nemen dat ze je weinig in contact hebben gebracht met reformatorische leeftijdsgenoten. Daarbij wil ik nog wel opmerken dat je nu ook zelf initiatief kunt nemen en plaatsen kunt bezoeken waar reformatorische jongeren samen komen. Er zijn veel prachtige gelegenheden waar je terecht kunt!

2. Ik vraag me af of je niet te gespitst bent op een relatie. Je vindt de belangstelling van niet-christelijke meisjes een bedreiging, zelfs zo dat je van werk verandert. Kun je zelf moeilijk je grenzen aangeven? Ook als je een relatie met een niet-christelijk meisje niet ziet zitten, en daar kan ik me veel bij voorstellen, dan moet het toch wel mogelijk zijn om op een goede manier als collega’s met elkaar om te gaan. Zelfs als blijkt dat zij meer dan gewone belangstelling voor je hebben. Wees er duidelijk in welke opmerkingen je wel acceptabel vindt en welke je liever niet hebt. Om dit samen te vatten: ga eens voor jezelf na waarom je eigenlijk op de vlucht slaat. En daarnaast: is het werkelijk zo dat een grote foto van een vrouw en een trouwring echt onmisbaar is? Of zou er een andere manier zijn om op een ontspannen en duidelijke manier om de gaan met aandacht die je eigenlijk liever niet wil?

3. Ik lees in je vraag dat je een keer een reformatorisch meisje gevraagd hebt, terwijl zij jou niet kende. Gelukkig ben je er achter gekomen dat het nodig is om elkaar te kennen om een zinvolle relatie te starten. Zeker, een verkering is er ook voor om elkaar beter te leren kennen, maar een bepaalde basis zal er toch moeten zijn om er aan te beginnen.

Graag wil ik nog een stap verder zetten. Ik denk dat als je een relatie aan zou willen gaan met een reformatorisch meisje, dat je daar dan beslist niet krampachtig mee om moet gaan. Je moet het niet gaan ‘organiseren’. Het is denk ik belangrijker om eerst te leren om met zulke situaties op je werk om te gaan en er niet voor weg te lopen. Leer grenzen aan te geven zonder contacten te verbreken. Zoek eventueel hulp als je daarin niet verder komt. Ga daarnaast ook niet op een gespannen manier naar een partner zoeken, want dan zou het wel eens kunnen zijn dat het hebben van een relatie nog belangrijker is dan de persoon met wie je die relatie aangaat. Begeef je op een ontspannen manier onder reformatorische jongeren, maar niet om te zoeken naar een relatie. Die moet, om het maar zo te zeggen, op je weg komen. Daarom is het belangrijk om deze dingen voor te leggen aan de Heere en het ook echt in Zijn handen te laten. Hij weet wat goed voor je is. En Zijn weg te volgen is het beste, of alleen (wat misschien heel moeilijk is), of samen. Sterkte en Gods zegen op die weg!

Drs.  A.  Th. van Olst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Th. van Olst

• Geboortedatum:
  11-04-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Utrecht
• Status:
  Inactief

48 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven