Vraag
Wij hebben een zoon van 15 jaar. Hij heeft sinds een maand of vijf een vriendinnetje. Wij zijn PKN en zij zijn GGiN. Nu voelen wij de laatste maanden steeds meer tegenstand van die familie naar ons toe. Zo krijgen wij te horen dat de HSV een vals boek van de duivel is. Het is ook te modern in onze kerk, enz. Onze zoon is een paar weken geleden een goede vriend verloren aan kanker. Daar heeft hij het erg moeilijk mee. Wij proberen om met hem hierover in gesprek te raken, maar zonder resultaat. Hij praat alleen maar met z'n vriendin en haar ouders. Wij krijgen van hen steeds maar te horen wat wij niet of wel moeten doen. Nu is onze zoon (die in verband met zijn problemen bij een psycholoog loopt) weggelopen en wil niet meer naar huis, omdat wij de oorzaak van alles zouden zijn. We hebben geprobeerd in gesprek te komen met onze zoon, maar dat wordt verhinderd door de ouders van dat meisje. Haar moeder heeft wel de school gebeld met de mededeling dat er problemen met onze zoon en dat ze daarover contact met ons hadden gehad. Ondertussen hebben wij jeugdzorg ingeschakeld die ook geen contact met onze zoon krijgt via de ouders van dat meisje. Via school is dat wel gelukt. Maar ondertussen is onze zoon nog steeds daar en mag of wil hij geen contact met ons. Van de ouders van zijn vriendin horen wij niets, alleen dat zij wel een adres weten waar hij opgevangen kan worden. Wij hebben het gevoel dat hij een soort sekte terecht is gekomen waar wij hem niet zomaar weer kunnen uithalen. We leggen dit steeds in ons gebed voor God neer vragen ook om kracht en dat krijgen we ook. Maar onze vraag is: hoe moeten we nu verder gaan met die familie? Het liefst houden we ze op afstand en onze zoon daar uit de buurt (als hij daar weg is). Mag je deze relatie verbieden? Hoe kunnen we onze zoon overtuigen?
Antwoord
Dag vragenstellers,
Als ik het goed lees, stellen jullie mij drie vragen. Hét antwoord op die vragen bestaat denk ik niet, maar ik wil wel proberen een aantal zaken te overwegen en tot adviezen te komen. Het probleem is complex, maar bij de Heere is zoveel wijsheid dat wij geen andere weg hebben, dan tot Hem te gaan met al onze noden en vragen. Bij Hem zijn uitkomsten, meestal op een wijze die heel anders is dan wij denken of ook zouden willen. Dus om te beginnen wil ik nog eens benadrukken dat de weg van het gebed de sleutel is voor al onze vragen.
"De HEERE zal voor ulieden strijden en gij zult stil zijn".
Uw vraag betreft de andere familie. Hoe daarmee verder te gaan? Mijns inziens hebt u hier niet veel mogelijkheden om verder tegaan. U kunt die familie niet overtuigen. Mocht er een opening komen in die richting, dan adviseer ik om die aan te grijpen. U kunt uw zoon daar ook niet uit de buurt houden. Dat levert alleen maar meer weerstand op.
En daar komen we bij uw tweede vraag: Mag je deze relatie verbieden? Kijk, bijbels gezien dient uw zoon te gehoorzamen en volgens de wet zit uw zoon nog in een leeftijd dat u enige zeggenschap heeft. Maar dit op de spits drijven, levert vaak alleen maar verliezers op. U kunt de gehoorzaamheid aan het vijfde gebod bij uw zoon niet afdwingen. Zie hem te behouden. Wel in een rechte weg, maar de liefde is uiteindelijk (en soms vraagt dat geduld) de meeste van alle andere dingen. Lees dagelijks 1 Korinthe 13.
U vraagt hoe u uw zoon kunt overtuigen. Dat kunt u niet. "Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?" Jongelui in deze fase van hun leven kunnen ver gaan om hun ideaal te bereiken. Hoe meer weerstand er is van uw kant (verbieden) hoe meer uw zoon deze strijd aan gaat. En helaas gesteund door de andere familie.
Heel goed dat u bureau jeugdzorg hebt ingeschakeld! Hebt u ook overwogen om de kerkenraad te betrekken? En ik zou zeker met jeugdzorg bespreken of het verstandig is om de politie in te schakelen.
U ziet: hét antwoord, dé oplossing heb ik niet. Maak er nog meer een gebedszaak van. De almachtige God is De Enige van Wie wij hulp kunnen verwachten. Bij Hem zijn uitkomsten, zelfs tegen de dood.
In mijn leven heb ik wel het volgende geleerd: Hoe meer ik dingen wil vasthouden, hoe meer ze van mij afgaan. Hoe meer ik ze los kan laten, hoe meer ze naar mij toe komen. Ondertussen is het altijd heel goed om naar jezelf te blijven kijken. Uw zoon verwijt u het één en ander. Welke waarheid zit in dat verwijt? Heeft u dingen gedaan, gezegd, niet gezegd, etc. waarvan u achteraf moet zeggen: dat was niet handig. Hoe hadden wij dat anders kunnen doen en hoe kunnen wij dat straks gaan doen?
Geliefden, heel veel sterkte in deze lastige zaak, waarbij het uw zoon betreft, waar u zo veel van houdt. Juist dat maakt het zo pijnlijk. Ik wens u ten slotte veel te schuilen bij de HEERE God, de Rotssteen, Wiens werk volkomen is.
Vriendelijke groeten,
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil geen oordeel vellen over de problematiek in bovengenoemde kwestie, maar ik zou niet hulpeloos langs de kant blijven staan.
De hr. Strijbis geeft een goed antwoord, daar ben ik het mee eens, maar als vader.......
15 jaar en dan al doen wat je wilt, ik kan dat niet begrijpen.
Dit is bij wet verboden voor minderjarigen en stafbaar.
Wellicht is het goed om contact op te nemen met deze familie en ze hier op te wijzen.
Indien dit geen resultaat heeft onmiddelijk aangifte doen bij de politie en uw kind terug laten bezorgen.
Dit zal de problemen van uw zoon niet oplossen maar geeft wel een signaal af naar de ouders van het meisje.
Vervolgens is het dan zaak een goed onderkomen voor uw zoon te vinden indien hij thuis niet meer kan of wil verblijven, hoe moeilijk ook.
Overigens, ik sluit mij deels bij Daniel aan: 15 jaar en dan maar doen wat je wilt? Zo'n blaag heeft nog helemaal niets te vertellen!!
Wat rest is professionele hulp en gebed, en gebed en gebed.....
Ik wens u veel sterkte en zegen toe!
15 jaar vind ik trouwens ook veel te jong voor "vaste verkering". En tussen PKN en GGiN is een hele grote kloof, waar nauwelijks overheen te komen is. Onze zoon heeft op 17 jarige leeftijd een half jaartje verkering gehad met een meisje uit deze richting en we zagen hem onder onze ogen veranderen. Wij waren opeens te werelds! Ertegenin gaan werkte averechts, dus we gingen juist maar met hem meepraten. We prezen het meisje, de ouders, alles. Totdat hij op een dag zelf inzag (door een heel klein akkefietje) hier moet ik niet mee verdergaan. Wat waren wij opgelucht. Kleine troost: op deze leeftijd is alles mogelijk!
De rol van die moeder van het meisje vind ik trouwens zeer dubieus en onbijbels!!
Blijf volharden, in het gebed, maar bid en werk! Tracht geduldig en vriendelijk te blijven. Veel sterkte en wijsheid!
