(...) toch zou ik graag verkering willen. Daar bid ik ook om. Maar worden zulke ...

Ik ben een meisje van 21 jaar. Ik heb geen verkering alhoewel ik dat wel een paar maanden gehad heb, maar dat is uit. Dat was ook echt beter; hij was niet te vertrouwen. En als ik hem wel eens zie en hij probeert weer contact te zoeken, ben ik bang dat ik weer toegeef. Dan denk  ik: ik zou graag verkering willen maar met hem word ik niet gelukkig. En toch zou ik graag verkering willen. Daar bid ik ook om. Maar worden zulke gebeden wel gehoord en verhoord? In mijn omgeving hoor ik wel eens: je moet er ook wel wat voor doen. Maar dan snap ik niet wat ze daarmee bedoelen. Het is niet zo dat ik stil op mijn stoel zit te wachten of iets dergelijks. Ik heb fijne vriendinnen en we bezoeken regelmatig jongerenavonden, kortom ik heb genoeg sociale contacten. Het is soms best moeilijk om het allemaal over te geven, vooral als er in je omgeving van mijn leeftijd veel trouwen. Misschien heeft u adviezen om hier mee om te gaan.

Beste...,

Je noemt het juiste punt in je vraag, namelijk dat je het moeilijk vindt om een zaak als verlangen naar verkering over te geven. Dat is precies waar het om draait! Wij hebben onze levensomstandigheden niet voor het uitkiezen, in veel gevallen. Maar weet je wat ik zelf altijd zo mooi vindt? Dat de levensopgave die de Heere God je geeft en de levensomstandigheden waarin je verkeert, bij elkaar passen! Oftewel: de Heere God voorziet in die omstandigheden die nodig zijn om je levensopgave te vervullen. Dat zie je natuurlijk niet altijd direct, daarvoor moet je soms wel door een worsteling heen, maar ik kan het zelf niet anders zien. Ik probeer daarin te vertrouwen op mijn Hemelse vader die mijn leven wel overziet waar ik dat niet kan.

Je kunt het risico lopen dat je zo let op wat je (nog) niet hebt, dat je een zuur en bitter mens wordt. Laat ik je een voorbeeld geven. Ik ben ongetrouwd en heb (dus) geen kinderen. Soms vragen mensen mij wel eens of ik er wel tegen kan als ik dan bij anderen zie dat zij wel kinderen hebben. Vooral als er weer een baby geboren wordt. Dan roep ik altijd enthousiast: natùùrlijk kan ik daar tegen. Ik ben zo blij dat de Heere God mij de kans geeft om te genieten van de kinderen van anderen! Dat vind ik één groot feest! Zie je? Je mag proberen dankbaar te zijn voor wat je ontvangt en daar dan ook weer van uitdelen aan anderen.

Jij hebt (nog) geen verkering en dat je dat af en toe een beetje lastig vindt, begrijp ik best. Maar ik zeg ook een beetje plagend dat je natuurlijk nog best erg jong bent. Er kan nog zoveel gebeuren in jouw leven! Probeer verwachtingsvol uit te zien wat de Heere God voor je weggelegd heeft in dit leven en probeer elke dag te genieten wat je al wel toevertrouwd is. Je kunt niet in de toekomst kijken en dat is maar goed ook. Maar dat je verwachtingsvol daar naar uit mag zien, kan! Dankzij de grote genade dat je mag wandelen aan de hand van je Hemelse Vader. Als je Hem zo kent en vertrouwt, wordt de inhoud van dat bekende lied helemaal waar voor jou: ‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land!’

Je hebt een beloftevolle God. Je mag naar de vele beloften die Hij over jouw leven uitpreekt, uitzien.
En dat zet je leven toch in een ander perspectief.

Geniet ondertussen van je vriendinnen en alle sociale contacten die je hebt én de vrijheid je hebt.

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven