Overdoop na verlaten Rooms-Katholieke Kerk

Een tijdje geleden had ik met mijn Braziliaanse buurvrouw een gesprek over het geloof en kerkgang. Zij is in Brazilië Rooms-Katholiek opgevoed. Later is haar familie de evangelische kant op gegaan. Zij hebben zich over laten dopen. Mijn buurvrouw woont al heel veel jaren in Nederland. Heeft nog geen geschikte kerk gevonden, zoals zij zegt. Vindt de kerkgang niet zo belangrijk. Toch zou zij zich over willen laten dopen, want zij kan zich niet meer vinden in het Rooms-Katholieke geloof.

Kunt u mij uitleggen waarom er binnen de evangelische kerken voor het overdopen gekozen wordt en binnen de reformatorische kerken niet? De doop binnen de Rooms-Katholieke kerk heeft toch een andere betekenis dan onze doop, dus ik zou me best voor kunnen stellen dat mensen zich over laten dopen.

Laat ik proberen je vraag kort te beantwoorden. De meeste mensen in de evangelische kerken zien de doop als een zichtbaar teken van een nieuw (geestelijk) leven, dat pas plaats moet hebben als iemand door het geloof veranderd is. Daarom wordt in deze kerken de kinderdoop ook niet toegepast, immers kleine kinderen kunnen nog niet duidelijk maken dat ze wedergeboren zijn. Daarbij komt dat de evangelische christenen de doop ook nauw verbinden met de kerk en de persoon die de doop bedient. Een doop die bediend wordt door een pastoor in een Rooms-Katholieke kerk heeft voor de meeste van hen daarom geen echte waarde. Daarom praat men ook niet over herdoop maar over de eerste ‘echte’ of bijbelse doop. Gevoelsmatig kun je hier een heel eind in meegaan.

Echter in de reformatorische kerken wordt de doop duidelijk en in de eerste plaats gezien als vervanging van de besnijdenis (het verbond van God in het Oude Testament met Zijn volk Israël) en is het een teken van Gods trouw ook voor de kerk van het Nieuwe Testament: wie zich bekeert en in Mijn Zoon gelooft zal zalig worden. Het is een teken en belofte van God, gedaan in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest aan een ieder die Zijn Woord hoort. Het is daarom veel minder belangrijk door wie en waar de doop bediend wordt. Want het gaat om Gods spreken, om Gods Woord, om Gods belofte. Om dezelfde reden wordt in de reformatorische kerken ook niet herdoopt, want dat zou betekenen dat we de (eerste) belofte (doop) van God in twijfel trekken, alsof God Zijn beloften niet wil houden.

Hoewel er een groot verschil bestaat in opvattingen tussen de Rooms-Katholieke leer en de christelijke kerken moeten we ervoor oppassen om de doop aan een kerkverband, kerkleer of voorganger te koppelen. Stel je voor dat iemand van de Rooms-Katholieke kerk overgaat naar de pinksterbeweging, daar vandaan naar een Evangelische kerk om tenslotte in een gereformeerde kerk de meest bijbelgetrouwe leer tegen te komen, zou je je dan vier keer moeten laten dopen (zulke mensen ben ik in Latijns-Amerika tegengekomen!)? Duidelijk niet, want de drieënige God is dezelfde gebleven, evenals Zijn Woord en Zijn beloften. En op grond van Zijn beloften en Zijn werk kunnen en mogen we zalig worden!

Ik hoop je hiermee wat geholpen te hebben,

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven