Morning-afterpil bij verkrachting

Voor ds. Tigchelaar. Ik heb een vraag over uw antwoord van 5 januari over o.a. voorbehoedsmiddelen. In punt 6 vermeld u als laatste de Morning-after pil: ik zou die alleen kunnen aanbevelen in geval van verkrachting. Het is toch ergens een (mogelijke) vorm van abortus. Hoe bedoelt u dit? Ook dan mag je toch absoluut geen middel gebruiken die een evt. abortus kan veroorzaken? Al is het kind opgewekt door een zondige daad van verkrachting, toch is het een kind met een ziel. Maar hopelijk heb ik het antwoord verkeerd begrepen.

Hier blijkt alweer dat een terloopse opmerking van mij weer een nieuwe vraag oproept. Waarom hoopt vraagsteller eigenlijk dat hij mij verkeerd heeft begrepen? Wordt er vermoed of gesteld dat ik een ethisch onjuist standpunt inneem? We zijn met deze vraag in het vage grensgebied van de ethiek, en beginnen met de casuïstiek, het uitpluizen van allerlei vreemde toevalligheden. Hetzelfde zien we ook steeds over de zondagsheiliging en de klederdracht. Maar nu de vraag: mag de morning-after pil in geval van verkrachting? Ik begin met enkele situaties te noemen. Vraagsteller moet dan maar voor zichzelf beslissen welk antwoord gegeven moet worden.

a. Bij de onlusten in de Congo in 1960 zijn een aantal Belgische nonnen systematisch verkracht door rebellerende troepen. Wanneer ze het leven er afbrachten bestond de kans dat ze zwanger naar hun klooster in België konden terugkeren. Hadden ze de morning-after pil mogen gebruiken, wanneer ze die althans ter beschikking hadden gehad?

b. Een ontsnapte TBS’er verkracht een jonge vrouw en zegt bij het weggaan dat hij haar later zal opzoeken wanneer ze een dochtertje zal krijgen en dat hij dan het recht op een omgangsregeling met dat meisje zal opeisen. Is in zo’n geval de morning-after pil absoluut verboden?

c. Een psychisch zwaar gehandicapt, maar lichamelijk gezond meisje wordt verìkracht door een man die misbruik maakt van haar gesteldheid. Kan ik in zo’n geval de morning-after pil aanbevelen? Het zal je eigen kind maar zijn.

In dit laatste geval gaat ook niet op wat wel eens beweerd wordt dat bij voldoende verzet van de kant van de vrouw de kans op bevruchting nihil is. Kan bij deze drie genoemde gevallen in gemoede gezegd worden dat de vrouw verantwoordelijk is voor haar daden en daarvan de consequenties moet dragen? Het is anders wanneer tijdens een “feestje” een meisje willens en wetens zoveel zuipt en/of slikt dat ze de volgende morgen ontkleed bij een wildvreemde jongen naast haar wakker wordt.

Blijft de zinsnede in de vraag over de ziel van het kind. Soms moet bij een bevalling helaas een keus gemaakt worden tussen het leven en de ziel van de moeder en die van haar kindje. Dan kunnen we ook niet spreken van de absolute onaantastbaarìheid van het leven met de ziel. In uiterste gevallen moet er een keuze gemaakt worden.

Tenslotte: Kunnen we ons beroepen op de wil van God, wanneer er uit een verìkrachting een kindje verwekt wordt? Dan zou verzet tegen verkrachting ook afgeweìzen moeten worden. Wanneer het Gods wil is dat die verkrachting tot een zwangerìschap leidt, dan moeten we dat leiden en lijden maar accepteren en geen verzet mogen bieden. Klopt dat?

Ik hoop dat niemand van de lezers van dit antwoord ooit in de situatie komt te verkeìren dat deze vraagstelling aan de orde is. Laten we dan ook voorzichtig zijn met ons oordeel over anderen die helaas wel hiermee te maken krijgen. Johannes 8 vers 7 staat niet voor niets in onze Bijbel. En daar was nog wel sprake van persoonlijke schuld.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven