Naar de kerk na een wervelend leven

Ik ben een jongeman van 28 jaar en heb de afgelopen jaren veel gedaan en meegemaakt. Zo heb ik samengewoond, bijna getrouwd geweest, heb jarenlang xtc, speed en andere verdovende middelen gebruikt, heb veel seksuele relaties gehad ook met meerdere getrouwde vrouwen, ben ik een parenclub geweest, heb erg veel houseparty’s bezocht, ben vaak bij prostituees geweest en de vrouwen met wie ik gemeenschap heb gehad kan ik niet tellen.

Twee jaar geleden ben ik tot geloof gekomen en heb ik de krachtige werking van vergeving mogen leren kennen. Echter blijf ik toch terugvallen in oude gewoonten, soms het één soms het ander, al gaat het soms ook maanden goed. Soms is mijn geloof erg sterk en ben ik er veel mee bezig en ook serieus. Zo ineens kan het dan weer weg zijn en bid ik niet al knaagt het wel wat op de achtergrond. Ik ben nu bezig met belijdenis bij de hersteld hervormde kerk, maar vind dit vaak ook moeilijk. Ik leer geloof te belijden op hun manier maar ik zou graag mijn eigen geloof belijden en niet dat van een groep. Ik weet dat ik bij Jezus Christus mag behoren ondanks mijn leven en al mijn fouten maar dat theoretische van belijdenis vind ik vreselijk saai en medecatechisanten begrijpen dat niet. Ik praat liever over de praktijk van het geloof in het dagelijkse leven, maar mijn visie op de dingen is zo vreselijk anders (waarschijnlijk door mijn ervaringen) dat dit mij vaak erg frustreert en ik geen zin meer heb om het af te maken, terwijl het aan de andere zijde juist erg belangrijk voor me is omdat ik graag deel wil nemen aan het avondmaal en je hiervoor belijdend lid dient te zijn.

Ook ben ik bang voor veel commentaar als ik werkelijk zal deelnemen, omdat ik erg vrij ben in mijn opvattingen en gemakkelijker met dingen omga dan medekerkgangers en in hun ogen werelds ben. Ik besef dat dit ook verbeelding kan zijn en dat dit misschien door mijn eigen blik op mezelf komt. Maar ik voel vaak weerstand als ik dingen zeg op mannenvereniging of gemeentevergaderingen. Er wordt niet rustig op mij gereageerd maar fel en dat stuit me enorm tegen de borst. En dan wil ik vaak de kerk laten voor wat het is, maar ik heb het nodig, is de afgelopen tijd gebleken.

Bijna iedere kerkdienst is er weer een bemoediging in welke vorm dan ook. Met het 'kerkvolk' kan ik vaak ook heel moeilijk mee omgaan omdat ik anders in het leven sta en tegen dingen aankijk. Ze kunnen zo zemelen over kleine dingen en ik vind ze vaak bekrompen, al besef ik dat dit te maken heeft met achtergrond en levenservaring en ik dit niet persoonlijk kan aanrekenen, wat overigens ook mijn taak niet is. Al met al, een wervelend leven achter de rug met hier en daar nog uitspattingen, nog wat zoekende naar identiteit, geborgenheid en vrede met anderen, mezelf en als laatste maar allerbelangrijkste, onze Schepper. Graag een bemoedigend woord.

Beste vraagsteller,

“De nacht is voorbijgegaan, en de dag is nabij gekomen. Laat ons dan afleggen de werken der duisternis en aandoen de wapenen van het licht. Laat ons, als in de dag, eerlijk wandelen; niet in brasserijen en dronkenschappen, niet in slaapkamers en ontuchtigheden, niet in twist en nijdigheid; maar doet aan de Heere Jezus Christus en verzorgt het vlees niet tot begeerlijkheden” (Romeinen 13:12-14).

Aan deze woorden moet ik denken bij wat je schrijft. Het zijn de woorden die de aanleiding waren tot de grote ommekeer in het leven van Augustinus (de kerkvader uit de Vroege Kerk). Ze zijn ook op jouw leven van toepassing. Welk een zegen dat de Heere je niet liet doorgaan op het pad van de zonde, maar je een halt toeriep. Welk een zegen, dat je voor al je zonden vergeving vond in het bloed van de Heere Jezus: het enige rustpunt van ons hart. De Heere Jezus heeft ons voor de eeuwige ondergang niet over.

Maar lees dan nu ook eens wat er staat geschreven in Johannes 8:1-11. Jezus zegt daar tegen een vrouw die op heterdaad (overspel bedrijvend) is betrapt en bij Hem wordt gebracht door de Joodse leidslieden: “Ga heen en zondig niet meer.” Als jij je zonden belijdt en laat, ontvang je vergeving. Al waren die zonden nog zo veel en groot. Lees 1 Johannes 1:9. Maar vergeet verder twee dingen niet.

1. Als wij gereinigd worden van onze zonden door het bloed van Jezus Christus (wat een dure prijs moest Hij ervoor betalen), dan zullen wij ook geheiligd worden door Zijn Geest. Dat laatste betekent dat we ons zondig bestaan door Gods kracht resoluut de rug toekeren en niet meer willen leven naar het ingeven van ons boze hart (de weerbarstigheid van de zonde in ons). Vraag veel om deze kracht van Gods Geest, zodat je beslist rechtsomkeert maakt en op geen enkele manier speelt met zonden. Dus niet: hier en daar nog wat uitspattingen, zoals je zelf schrijft. Dat kan niet.

2. Wij moeten niet alleen onze zonden aan God belijden, maar ook aan elkaar. Lees Jakobus 5:16. Misschien is het niet in alle gevallen mogelijk, dat je hen die je door je verkeerde handel en wandel schade hebt berokkend, om vergeving vraagt. Maar als je daar gelegenheid voor hebt, zul je dat moeten doen. Je zult zien, dat dat je innerlijke vrede bevordert.

Wat je kerkelijk leven betreft zou ik zeggen: je hebt de gemeenschap met andere gelovigen hard nodig om staande te blijven. Ook al zijn dat gelovigen die zich soms druk maken om -in jouw ogen- allerlei kleinigheden. Heb geduld met hun gebreken. Probeer dan ook altijd maar vanuit het hart van de zaak (Gods onuitsprekelijke genade in Christus) aan te kijken tegen wat anderen bezwaart. Dan zal je ook dingen ontdekken in het geloofsleven van die anderen, waarvan jij veel kunt leren. En zo heb je steun aan elkaar.

Wat de belijdeniscatechisatie betreft: het is belangrijk dat je goed wordt onderwezen in de leer van de godzaligheid. Dat kan saaie theorie lijken. Maar je hebt de leer van het Woord van God nodig om te kunnen leven naar het bevel van dat Woord van God (niet werelds, maar God gewijd).Wat fijn, dat je steeds ook bemoedigd wordt door wat je ’s zondags hoort in de kerk. Dank daar de Heere voor. Spreek dan ook maar veel met je catechiseermeester over wat er in je hart omgaat. Hij zal je begrijpen en biddend met jou de weg naar de openbare belijdenis van het geloof en het heilig Avondmaal willen gaan.

Wees in alles de Heere bevolen. Hij heeft jou lief. Wat een wonder!

Je Refowebpastor

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven