Beste Ger. Gem.-dominee. Mag je ook in je gedachten bidden, ook als je wat doet?...

Beste Ger. Gem.-dominee. Mag je ook in je gedachten bidden, ook als je wat doet? Bijvoorbeeld fietsen en koken e.d.? Mag ik ook in mijn gedachten met God praten? Ik ben bang dat ik dan oneerbiedig en oppervlakkig bezig ben (God is heilig) en  met Hem omgaat als een gewone vriend. Ik wil graag leven tot Zijn Eer, ik heb Hem lief. Het gebeurt ook wel dat ik overdags niet aan Hem denk, dan voel ik mij daar achteraf verdrietig erover (de gewone alledaagse dingen als koken, wassen en schoonmaken houden mij soms zo bezig.) Een moeder.

Beste moeder,
 
Van uit het verre Peru schrijf ik je terug. Een land waar veel gebeden wordt en de Heere voor alles gezocht wordt in het persoonlijk gebed. Maar het gebeurt ook vele keren dat een bange moeder je onderweg op straat aanklampt en vraagt om voor haar doodzieke kind in de draagdoek op haar rug te bidden. Daar sta je dan samen de Heere aan te roepen, het verkeer raast langs je heen, de motortaxi’s toeteren, de mensen maken altijd zoveel lawaai. Geen eerbiedige plek om met de Heere te spreken, te bidden. Maar het staat die Grote en Heilige God niet in de weg, wat een wonder!!! Hij heeft gezegd: “Roep Mij aan in de dag van je benauwdheid en IK zal je er uit helpen”. Hij hoort ons onder alle omstandigheden, Hij is er altijd.

Weet je, ik denk dat er meer met de pet ‘op’ ,dan met de pet ‘af’ gebeden wordt. Gewoon onder het werk, in de auto,op de fiets, onder het koken. Terwijl je misschien in de pudding roert en je hart of mond zingt: “Geef me verstand met Goddelijk Licht bestraald”. Het wonder is dat je altijd in gedachten met de Heere mag praten, dat is niet oneerbiedig. Denk maar aan Henoch, hij wandelde met God, dat wil zeggen dat hij de Heere altijd nodig had, Hem in heel zijn leven betrok, en zo, al wandelende door het leven, opzag tot zijn Vader, als een kind.

Het is je diepste verlangen tot eer van de Heere te leven. Nu, dat weet de Heere. Dat er zoveel op je afkomt dat je soms vergeet aan de Heere te denken, ook dat mag je Hem vertellen. Hij kent het hart dat schreiend tot Hem vlucht... “Heere, heel de dag ben ik opgegaan in al de beslommeringen van het leven, ik heb niet aan U gedacht, vergeef het me”. Bij de Heere zijn milde handen en vriendelijke ogen!! Hij kent ons leven, grijp maar moed hoor.

Van harte sterkte en Gods zegen bij alle dingen van het leven, maar bovenal met je leven met de Heere.

Hartelijke groeten,
Mw. N. J. van Dooijeweert, Sullana, Peru

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven