Ik denk wel eens: Stel dat er iemand met een pistool de kerk of de school binnen...

Ik denk wel eens: Stel dat er iemand met een pistool de kerk of de school binnenkomt en zou zeggen: Geloof je in God? Ik ben bang dat ik dan “nee” zou zeggen, omdat ik bang ben om te sterven. Ik kan God niet ontmoeten! Ik ken Hem nog niet! Als je weet dat je niet kunt sterven, is het dan verkeerd om “nee” te zeggen? Ik weet dat je dan Christus verloochent, maar anders zal ik voor eeuwig verloren gaan.

Afgezien van het feit of er werkelijk een keer iemand met een pistool de kerk binnenkomt en je zo voor het blok zet, is het wel waar dat je bereid moet zijn om de Heere te kunnen ontmoeten. Je kunt ook zomaar in het verkeer omkomen of op een andere manier plotseling voor de rechterstoel van God komen te staan. Wanneer ik je vraag goed beluister ben je onzeker over je geestelijke staat tegenover God en daarom ook bang om te sterven. Op zich is dat niet verkeerd om daarvan doordrongen te zijn. Er zijn helaas heel wat mensen (ook in de kerk) die denken dat het allemaal wel goed zit. Geen besef hebben te moeten verschijnen voor een heilig God voor wie geen zonden kan bestaan.

Let wel: geen zonden! Wel: zondaren. Dat is nu het bijzondere van het verschijnen voor God. God is niet alleen de Rechtvaardige voor Wie je moet huiveren, maar ook de Barmhartige in Wiens hart er liefde is voor zondaren. Ja, de zonden doen Hem pijn in het hart. Dat besef je ook wel degelijk. Daarom ben je bang om te sterven om vanwege je zonden voor eeuwig verloren te gaan. Maar God is ook barmhartig en genadig. Op hoeveel bladzijden in de Schrift wordt ons dat niet verkondigd. Ook in die kerk waar die denkbeeldige persoon binnenloopt met dat pistool. Daar wordt verkondigd dat God zondaren wil vergeven, mensen die bang zijn om te sterven te wijzen op Hem Die voor hen de straf op de zonden heeft gedragen. Met het zicht op Hem mag er redding zijn, behoud in het oordeel. Met het zien op Jezus mag de dood een doorgang zijn naar het eeuwige leven.

Natuurlijk besef ik wel dat er altijd de onzekerheid zal blijven of we wel voor God kunnen bestaan. Als we op onszelf zien moeten we inderdaad zeggen: het kan niet. En dat gevoel zal altijd blijven bestaan. Dat is vaak de oorzaak van heel veel aanvechting in het geloof. Maar ziende op Christus, de Rechter en Redder tegelijk, mogen we weten dat de dood geen angst meer aanjaagt want alles is voldaan. Dan mogen we zonder verschrikken voor Hem verschijnen, zoals het doopformulier zo prachtig zegt. Waar komt het dus op aan in je leven, steeds weer opnieuw? Vlucht tot Christus, geloof in Hem, verlaat je op Zijn volbrachte werk en je zult zalig worden. Zo sprak Paulus immers tot die stokbewaarder in de kerker in Filippi. Dat is de klare en heldere boodschap van de Schrift. God heeft geen lust in de dood (de eeuwige dood) van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekere en leve (eeuwig leve).

Ik hoop dat met het zicht op deze Verlosser en Zaligmaker alle angst voor de dood mag wijken en er verlangen mag ontstaan om eenmaal in te gaan in Gods heerlijkheid.
 
Ds. R. W. van Mourik, Sommelsdijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

• Geboortedatum:
  07-02-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven