Vraag
Op dit moment ben ik lid van de vakbond CNV. Nu willen zij (evenals FNV) een christelijke feestdag (2e Pinksterdag of 2e Paasdag) inruilen voor het suikerfeest, om de moslims tegemoet te komen. Mag je wel lid zijn van een in naam christelijke groepering die de christelijke waarden weggeeft aan de moslims?
Antwoord
Een buitengewoon intrigerende maar ook zeer actuele vraag die je hebt gesteld. Meerdere keren heb ik ook zelf als lid van een van de bonden die bij het CNV waren aangesloten geworsteld met het spanningsveld waarin je als vakbondslid terecht kunt komen. Ik kan me nog herinneren dat indertijd de samenvoeging van de protestants-christelijke tak van de bond met de rooms-katholieke tak veel discussie heeft teweeggebracht. Ook het voeren van bepaalde acties, tot aan stakingen aan toe heeft, vooral binnen de gelederen van het CNV keer op keer tot spanningen geleid.
Uit je vraag begrijp ik dat het punt nu aan de orde is om één van de christelijke feestdagen, Tweede Paasdag of Tweede Pinksterdag gewoon te werken, terwijl dan op de dag van het suikerfeest, die evenals Pasen en Pinksteren een variabele datum kent, afhankelijk van de maanstanden, als officiële vrije dag te introduceren.
Ik denk dat in sommige sectoren, bijvoorbeeld daar waar in ploegendienst of in een rooster van onregelmatige werktijden wordt gewerkt het geen probleem zal opleveren. Daar staat het, al naar gelang de bezetting op een bepaalde dag iedere werknemer vrij om uit een totaal aantal verlofdagen op te nemen waneer hij of zij dat wil. Veel principiëler is natuurlijk de vraag of het dusdanig honoreren van een feestdag voor moslims door een christelijke organisatie als het CNV mag worden gesteund. Zonder onmiddellijk hét juiste antwoord op je vraag te kunnen geven zou ik je de volgende zaken in overweging willen geven.
1. Ga in gesprek met de mede CNV leden de bestuursleden van de afdeling waartoe je behoort. Dat werkt, zo is mijn ervaring, vaak beter dan zomaar je lidmaatschap opzeggen omdat je het ergens niet mee eens bent. Het dwingt, zeker naar andersdenkenden, respect af als je de zaken waarmee je het vanuit je overtuiging niet eens bent open en eerlijk en met kracht van argumenten naar voren brengt (desnoods schriftelijk).
2. Realiseer je dat Twee Paasdag en Tweede Pinksterdag wel officiële christelijke feestdagen zijn, maar dat deze dagen uiteindelijk door mensen zijn bedacht en ingevoerd. Heel anders zou het voor mijn gevoel liggen als de zondag als Dag des Heeren in geding was. En laten we maar eerlijk zijn ook dat is vaak een zaak die onder druk komt te staan vandaag de dag.
3. Godsdienstvrijheid is in ons land een groot goed. Aan het recht van Godsdienstvrijheid ontlenen ook wij als christenen het recht om in vrijheid onze overtuiging te hebben en uit te dragen. Een recht waarvan je zelf dankbaar gebruik maakt, maakt het moeilijk iemand anders die andersgelovig is, dat recht te ontzeggen. Want ook moslims zijn zeer serieus met hun godsdienst bezig. Ik ben predikant in een stadswijk waarvan de bevolking voor 45 procent allochtoon is en waarvan het grootste deel moslim is. Bij ons in de wijk is van het suikerfeest meer te merken dan van het Kerstfeest. Soms denk ik wel eens, ik wilde wel dat de christelijke feestdagen door ons als christenen zo uitbundig werden gevierd dan de moslims het einde van hun vastenmaand vieren.
4. Een paar dingen vallen mij op in je vraag: Je noemt het CNV waarvan je lid ment “in naam” christelijk. Daarmee geef je eigenlijk al aan dat je niet veel fiducie hebt in het christelijk gehalte van deze vakbond. Ik ben met je eens dat er meer en meer verwatering en verwereldlijking zichtbaar wordt van allerlei christelijke organisaties. Ik noemde daar al wat van aan het begin uit de geschiedenis van het CNV. We moeten denk ik altijd maar weer de vraag naar onszelf toetrekken in die zin dat we ons afvragen in hoeverre wijzelf als lid hebben bijgedragen aan het behoud van de christelijke identiteit. Ook al is onze inzet niet altijd een garantie voor het behoud daarvan zo is mijn ervaring.
5. Uit je vraag begrijp ik verder dat je het moeilijk hebt met de afbrokkeling van de christelijke normen en waarden in onze samenleving. Ik deel dat gevoel ten volle met je. Het doet soms pijn om te zien dat al die zaken die vanuit het oogpunt van het christelijk geloof vanzelfsprekend waren in het openbare leven in ons land één voor één ter discussie worden gesteld. Anderzijds moet ons dat ook weer niet verbazen. Christus leert het ons en het boek Openbaring van Johannes tekent het ons, dat er anti-christelijke machten zullen zijn in het laatste van de dagen die van binnenuit en van buitenaf , de kerk en het geloof bedreigen. Jezus Zelf roept in dat verband altijd op, tot waakzaamheid en gebed. We weten vanuit de Schrift dat er verdrukking zal wezen, echter mogen we ook weten dat Christus heeft overwonnen en dat Hij het werk van Zijn handen niet loslaat.
6. Tenslotte zou ik je op het hart willen binden. Ook als je met dit soort zaken te maken hebt. Probeer een levende getuige van Christus te zijn op de plek waar God je heeft gesteld. Laat je niet zomaar opzij zetten maar ga in navolging van Christus zelf het gesprek aan, ook over dit soort moeilijke thema’s.
Ik heb geprobeerd je wat overwegingen mee te geven waar je wellicht wat aan hebt. Geen eenduidig antwoord over wat je wel of niet moet doen. Je zult merken in je leven dat zulke antwoorden je uiteindelijk toch niet helpen. Wat wel helpt is in alle situaties van het leven, in werk, gezin, relaties e.d.: een leven dicht bij de Heere en het voortdurend gebed om Zijn Geest. Het christelijke zit tenslotte toch niet in een organisatie en haar beleid maar in de persoonlijke overtuiging van ons hart dat gebonden is aan God en Zijn Woord.
Ik wens je veel wijsheid en zegen toe om te blijven staan op de plek die God je heeft gegeven.
Ds. J. J. van Holten, Leerdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
