Wij gaan naar de PKN kerk hier in het dorp (er is geen andere in het dorp, wel e...

Wij gaan naar de PKN kerk hier in het dorp (er is geen andere in het dorp, wel een geref. kerk) maar we voelen er ons steeds minder thuis. Er wordt nooit gezegd: “Je moet wederom geboren worden, kinderen, vraag aan de Heere om een nieuw hart.” Het is: "neem Jezus aan als je Redder." Ook mensen gaan aan het avondmaal of het een gewone broodmaaltijd is. driekwart van de kerk gaat er naar toe. Jongelui zitten op zondag aan het avondmaal en een week later in de kroeg te ‘hijsen’. Anderen gaan braaf naar de kerk en zitten op Formule 1 of sport op tv te kijken op zondagmiddag. Maar als ik zie wat er voor gehakketak in bijv. Ger. Gem./HHK is over uiterlijke dingen zoals kleding, (iso)-ritmisch zingen etc., lange en vaak moeilijke prediking, dan voelen wij ons daar ook niet thuis. Begrijpt u het spanningsveld waarin wij verkeren? Wat kunnen we naast bidden het beste doen?

De belangrijkste vraag is niet waar wij ons thuis voelen, maar waar de Heere ons wil hebben. Maar hoe weet je dat? Ik licht er een paar dingen uit die mij opvallen.
 
1. De prediking is -volgens jullie- in de huidige gemeente eenzijdig. Het werk van de Heilige Geest, die onwillige zondaren gewillig maakt, komt te weinig aan bod. Ik kan natuurlijk niet beoordelen of dit verwijt terecht is. Sommige mensen zullen hetzelfde van mijn prediking vinden, terwijl ik dat niet vind. De vraag is wel wat jullie er mee doen. Is het bespreekbaar met de predikant of met de kerkenraad. Het is jullie roeping om het aan de orde te stellen. Daarbij moeten we wel bedenken dat een verschil in accent geen reden is om onder de prediking weg te lopen. De oproep om de Heere Jezus aan te nemen is een BIJBELSE oproep. Paulus zegt tegen de stokbewaarder niet "Bid er maar veel om...", maar "Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden...". Het is natuurlijk wel de vraag hoe die oproep wordt uitgewerkt.

2. Jullie hebben moeite met de levenswandel van andere leden van de gemeente, met name ook met de levenswandel van avondmaalgangers. Weer de vraag: hebben jullie dat met deze mensen besproken? We zijn in de gemeente voor elkaar verantwoordelijk. Ik weet dat natuurlijk niet of dat zo is, maar in de vraag klinkt toch wel erg verwijtend. Wie zichzelf heeft leren kennen, is voorzichtig in het oordeel over anderen. Als een gesprek hierover niet mogelijk is, is het altijd nog mogelijk om hierover met de kerkenraad te spreken. Die is verantwoordelijk voor de tucht. De levenswandel van andere gemeenteleden mag op zich geen reden zijn om de gemeente te verlaten.

3. Tenslotte schrijven jullie iets over de verschillende kerkverbanden. Dat vind ik op zich geen principieel punt. Er is maar een kerk en alle kerken van de gereformeerde gezindte zijn één in belijden. Jammer dat er zoveel verdeeldheid is. Wel is het belangrijk om -indien mogelijk- mee te leven met een gemeente uit je woonplaats. Daar heeft de Heere Zijn kerk geplant. Wie zijn jullie om op zondag te auto te pakken en elders te gaan shoppen? Daar moet je wel veel 'durf' voor hebben!
 
Ds. H. van den Belt, Nijkerk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. van den Belt

• Geboortedatum:
  08-06-1971
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Woudenberg
• Status:
  Inactief

42 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven