Waarde van de doop

Momenteel denk ik na over de waarde van de doop. Gedoopte kinderen die nog niet tot hun verstand zijn gekomen en zo sterven, daarvan mogen we geloven dat ze op grond van Gods verbond en Zijn beloften zalig zijn. Maar Gods verbond en beloften blijven toch ook gelden als mensen in ongeloof vervallen als ze tot verstand gekomen zijn? Waarom gaan ook gedoopten dan toch verloren?

We moeten goed zien wat de achtergrond is van het feit dat onze Dordtse Leerregels belijden over kinderen die jong sterven. Daar wordt beleden in hoofdstuk 1 art. 17 dat de kinderen van de gelovigen heilig zijn, d.i. afgezonderd, apart gezet, uit kracht van het genadeverbond. De troost is dat Godzalige ouders niet hoeven te twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun jonggestorven kinderen.

Zij hebben dit beleden omdat het verwijt van de remonstranten was dat zij een harde verkiezingsleer verdedigden die ook zou inhouden dat de kleine kinderen van de gelovigen verloren zouden gaan. Echter, het genadeverbond dat God met de gelovigen en hun kinderen heeft opricht, betekent dat kinderen die nog niet tot hun verstand zijn gekomen en vroeg sterven door God worden aangezien in de verbondsrelatie die God in Zijn verkiezende genade tot stand heeft gebracht.

Kinderen die groter worden en die tot hun verstand komen hebben die belofte van het genadeverbond ook ontvangen en die belofte blijft geldig heel hun leven, maar de belofte moet in hun leven vervuld worden in de weg van wedergeboorte, geloof en bekering. Hier is het onderscheid van belang dat de belofte van God geen voorzegging of voorspelling is dat de gedoopten zalig worden, maar de belofte is een toezegging van God. God schenkt de zaligheid in de belofte, maar de belofte vraag om de deelachtigmaking in het hart door het werk van de Heilige Geest. Zij gaan verloren wanneer zij het beloofde heil betekend en verzegeld in de doop verachten.

Ds. H. Polinder