Echtscheiding van man met persoonlijkheidsstoornis

Echtscheiding is niet de wil van de Heere... Maar wat moet je als je man een persoonlijkheidsstoornis heeft en je leeft in een tirannie die lichamelijk en/of geestelijk bedreigend is?

Dit is om verschillende redenen een moeilijke, ingrijpende en bijna onoplosbare vraag. Ten eerste ken ik de praktische situatie niet. Toch zal ik proberen om je enigszins antwoord te geven. Dat God, de HEERE, de echtscheiding niet wil is duidelijk. Maar ook in onze kringen is het bijna schering en inslag. Het gaat de reformatorische kerken absoluut niet voorbij. Dat is schrijnend, want wat blijkt hieruit? Zijn Woord heeft uiteindelijk geen gezag meer. Niet meer het HOOGSTE Woord!

Anderzijds schrijf je over een persoonlijkheidsstoornis. Een leven in een tirannie, die voor jou (en/of de kinderen) lichamelijk en geestelijk bedreigend is. Bedoel je ook levensbedreigend? Dat heb ik niet goed begrepen. Mijn eerste vraag is: had je man deze stoornis al, of is die in het huwelijk pas openbaar gekomen, dan wel heeft dit zich gaandeweg verergerd? Wanneer ik je vraag lees en tussen de regels door probeer te lezen, krijg ik de indruk dat het een (bijna) onhoudbare situatie is. Toch moet ik oppassen om niet gevoelsmatig, subjectief te reageren. Is het mishandelen een steeds terugkerend ritueel, of een incident. Ik denk het eerste. Wie kan dit vaststellen? Een predikant, een huisarts en/of een psycho-sociale werker. Psychologen, huisartsen hebben een ambtsgeheim, evenals de predikant. Dat is voor jou wel belangrijk. Een kerkenraad gaat niet alleen op jouw verhaal af. Al klinkt het nog zo geloofwaardig. Je moet in overleg meerdere personen hebben, die hetzelfde concluderen: dit is geen christelijk leven meer! Als je kerkenraad onvoldoende gegevens heeft dat de situatie onhoudbaar is, doen ze geen uitspraak. Ik bedoel dit: de enige bijbels grond voor echtscheiding is overspel. Is dat niet het geval (bij geen van beide), dan is er geen bijbelse grond om te scheiden. Dan nog blijft recht overeind dat zo met elkaar leven, omgaan ook niet christelijk is. Alleen het is geen grond. Een kerkenraad zal zich te allen tijde opstellen naar Gods Woord. Gesprek en gebed. Objectieve en deskundige mensen kunnen hier uitkomst geven.

Nogmaals ik ken je situatie te weinig om concrete antwoorden te geven, dan zit ik er waarschijnlijk gauw naast. Van kerkenraadswege (als die al van jullie situatie weet) blijft over (binnen het huwelijk): vermanen, vermanen en nog eens vermanen. Hij moet van zijn zondige houding overtuigd worden. Is er bij hem ook nog sprake van overspel, dan mag (hoeft niet) je scheiden. Is er geen bewijs, dan krijg je te horen dat je verkeerd bezig bent. Maar ik begrijp dat je nog in het vraagstadium zit, of heb ik het dan verkeerd?

Probeer deskundige, professionele hulp in te schakelen. Is het al zo ver dat het huwelijk eigenlijk niet meer te redden is, dan toch nog trachten om pastorale hulp te vragen. Menselijk gezien, zeg ik: dit is niet te doen, maar je kwam met de wil van de Heere, daarom dit antwoord. Op bijbelse gronden: nee, maar dan wel zoeken naar wegen/oplossingen, maar er zijn grenzen. Nogmaals de juiste situatie is me niet duidelijk, daar zou ik je best verder willen helpen, maar ‘k weet niet of dit je bedoeling was. Bij meerdere informatie zou ik je nog beter kunnen helpen, maar én ding is zeker bij HEM is raad, bij HEM alleen. Dat lost misschien direct niets op, maar wie het van HEM verwacht, zal niet beschaamd uitkomen!

Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke situatie en in alle opzichten, kracht, sterkte, genade, geduld en bovenal liefde toegebeden! De Heere zij je (met je gezin) in alles goed en nabij!

P.S. Wellicht in een persoonlijk schrijven meer informatie?
 

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven