Vragen over evangelische gemeente
Ds. D. van der Wal | Geen reacties | 27-05-2024| 15:40
Vraag
Bij de Alpha cursus die ik volg zit een vrouw die eerst bij een evangelische gemeente zat. Een paar vragen erover:
1. Ze had een cursus spreken in tongen gehad. Dat is toch raar, want dat kun je toch niet leren?
2. Er werd veel aan het oproepen van de Heilige Geest gedaan. Ze werd er zelf heel bang van. Dat is toch ook vreemd? Of roep je zonder het te weten zo kwade geesten op?
3. Is er op zich iets mis met het lid worden van een evangelische gemeente? Ik vind het allemaal nogal popiejopie, met drumstellen en een soort show op een podium. Je mag er blijven zoals je bent, ook homoseksuele stellen worden gewoon geaccepteerd.
Geeft u straatarme Egyptische christenen een onvergetelijke Kerst?
In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een christelijke Egyptische familie te doneren. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden.
Antwoord
Beste vragensteller,
Hartelijk dank voor het stellen van jouw vragen. Ik ben benieuwd waarom je zelf de Alpha cursus volgt en welke achtergrond je zelf hebt. Ik hoop en bid dat je de Heere (beter) mag leren kennen. Dat de Heere Jezus steeds groter voor je mag worden en jij steeds kleiner voor Hem! Een Alpha cursus kan daarbij helpen en/maar het zorgt er ook voor dat je in contact met mensen die er soms (heel) andere opvattingen op na houden. Dat zorgt voor vragen zoals die jij stelt. Ik ga ze vraag voor vraag bij langs.
1. Over tongentaal (ook wel klanktaal of glossolalie genoemd) is op deze website al veel geschreven. Ik verwijs naar het antwoord dat collega H. Polinder gaf (zie 'In tongen willen praten') maar er zijn hier nog wel meer te vinden. Een cursus doen lijkt mij, in dit licht, niet zo nastrevenswaardig. Het is niet voor niets dat Paulus, als hij hier al over schrijft, dit uiterst terughoudend doet en daar bepaalde voorwaarden aan verbindt in 1 Korinthe 12-14. Daarna komt het in het Nieuwe Testament ook nauwelijks meer aan bod, waarbij duidelijk wordt dat het zelfs in het Nieuwe Testament zelf maar een zeer marginale rol speelt.
2. Het oproepen van de Heilige Geest klinkt mij persoonlijk vreemd in de oren. Ik weet niet of deze vrouw dit zo letterlijk noemt, of dat het op jou zo overkwam? Het werkwoord oproepen doet namelijk (zoals jij in jouw vraag ook laat zien) sterk denken aan het oproepen van geesten e.d. Laten we heel helder zijn: Daar hebben wij als christenen helemaal niets te zoeken en moeten daar ver weg van blijven.
Daarnaast wekt het de suggestie dat de Heilige Geest er nu nog niet is, en dat wij Hem moeten uitnodigen in ons midden zodat Hij bij ons komt en dan Zijn werk kan doen. Je kunt daar veel van zeggen, maar Bijbels is het niet. Wij ‘roepen’ de Geest niet op. Hij roept ons op! Wij wekken Hem niet op, maar Hij ons! Hij is het die van dode zondaren levende volgelingen van Christus maakt. De Heilige Geest opent je ogen voor je eigen zonde én voor de Zaligmaker: Jezus Christus (Zie Johannes 16:8). Laten we daarom voorzichtig zijn met dit soort ‘oproepen’. Wij mogen de Heere bidden om de leiding van Zijn Geest, maar daarbij ook belijden en erkennen dat Hij is als de wind die waait waarheen Hij wil (zie Johannes 4:8).
3. Je stelt wat aan de orde maar gaat daarbij wel snel. Je kunt, volgens mij, niet op deze manier alle evangelische gemeenten over één kam scheren. Met name als het gaat om hoe men spreekt over homoseksualiteit is er (ook) onder “de evangelischen” nogal wat verschil van inzicht. Maar ook op het gebied van bekering en levensheiliging zijn er echt wel wat verschillen zichtbaar.
Maar kort door de bocht genomen zou je wel kunnen zeggen dat zij in de invulling van de eredienst (liturgie) vaak een bepaalde vrije vorm kiest, wat jij als “popiejopie” aanduidt. Nu kan ik daar heel wat van vinden en schrijven, maar dat gaat veel verder dan de vragen die hier nu liggen.
Daarom beperk ik mij tot de volgende opmerking: Kerkkeuze moet niet afhangen van wat ik graag wil of waar ik niet zo van houdt. De (samenkomsten van de) gemeente van Christus is niet een verlengstuk van mijn persoonlijkheid noch kan zij voldoen aan al mijn wensen en verlangens.
Het is niet voor niets dat de kerk van alle tijden steeds weer terugkomst bij alleen het Woord van God én héél Zijn Woord als norm en bron voor wat wij doen en laten. Zie artikel 29 (en de daaropvolgende artikelen) van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Het hele artikel is lezenswaardig maar ik beperk mij nu tot het volgende citaat: “De kenmerken waaraan men de ware kerk kan kennen, zijn deze: dat de kerk de zuivere prediking van het evangelie onderhoudt; dat zij de zuivere bediening van de sacramenten onderhoudt, zoals Christus die heeft ingesteld; dat de kerkelijke tucht geoefend wordt om de zonden te bestraffen. Kortom, dat men zich richt naar het zuivere Woord van God, alles wat daarmee in strijd is verwerpt en Jezus Christus erkent als het enige Hoofd.”
Met broederlijke groet,
Ds. D. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. van der Wal
- Geboortedatum:06-05-1987
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook: