Oma wil kleinkinderen graag (vaak) zien

Mijn vraag gaat over de relatie met mijn schoonouders. Er zijn al wel vragen hierover gesteld op Refoweb, maar mijn vraag zag ik er niet tussen staan. Enige tijd geleden heeft mijn man via een brief tijdens een gesprek aangegeven bij zijn ouders dat hij zich niet gewaardeerd heeft gevoeld gedurende zijn jeugd en ook nu niet tijdens ons huwelijk. Ik wil hierover niet te concreet worden uit respect voor alle partijen. Het is vanzelfsprekend een gevoelig onderwerp. Er staat een vervolggesprek gepland om hierover verder met elkaar door te praten.

Tijdens dit gesprek willen we ook graag bespreken hoe we om moeten gaan met mijn schoonmoeder. Wekelijks appt ze mij of ze langs kan komen. En we weten dat ze wil komen om bij onze kleine kinderen te zijn. Maar ik heb gewoon mijn eigen planning en ding. En zit niet echt te wachten op wekelijkse bezoekjes van haar. Ik probeer in elke vakantie haar een dagje te laten oppassen en soms ook wel tussendoor. Daarnaast zien we elkaar elke zondag in de kerk. En dat is voor ons genoeg. Maar mijn schoonmoeder kan er geen genoeg van krijgen...

Hoe kan ik op een nette manier aangeven dat wij hier niet op zitten te wachten? Ik ken geen enkele leeftijdgenoot bij wie de schoonmoeder steeds wil langskomen. Het komt een beetje claimend over. Mijn man weet ook niet zo goed wat hij er mee aan moet. In het verleden heeft hij al een gesprek met zijn ouders hierover gehad. En toen is afgesproken dat mijn schoonmoeder de vrijheid heeft om het te vragen en dat ik de vrijheid heb om nee te zeggen. Maar de praktijk is weerbarstig. Als ik nee zeg, dan vraagt ze vervolgens wanneer het wel kan of ze appt na een paar dagen weer. Dat is niet helemaal hoe wij het voor ons zien. Mijn man en ik vinden het allebei lastig om tegen mijn schoonouders eerlijk en open te zijn, omdat we al snel een verwijt terugkrijgen of onbegrip. En dat speelt al heel lang, ook in het verleden.

Ik vind het lastig om deze vraag te stellen, ook omdat ik niet te specifiek wil zijn uit respect. Tegelijkertijd is het wel iets wat wij echt lastig vinden. Misschien goed om erbij te vermelden dat mijn man en ik helemaal op 1 lijn zitten.

Beste vraagsteller,

Uw vraag zit niet tussen alle vragen over het omgaan met schoonmoeder... dat kan, want ieder probleem is uniek, nietwaar! Toch zie ik niet veel ‘nieuws’. Wèl twéé vragen: a. hoe uw man zich voelt ten opzichte van zijn ouders en b. hoe oma zich verhoudt tot uw gezin. Wat uw echtgenoot betreft: het is goed om te praten als ook zijn ouders er voor open staan. Al dan niet met deskundige begeleiding of aan de hand van een brief.

“Tijdens dit gesprek willen we ook graag bespreken hoe we om moeten gaan met mijn schoonmoeder”: doe dit in ieder geval met ik-boodschappen als: ik zie, ik voel…, maar níét “ik vind”…, want dat houdt een oordeel in en is al snel afwijzend. Overigens denk ik dat ‘oma’ een ander onderwerp is. Ik zou het dan ook op een ander moment ter sprake brengen, áls u al vindt dat dit moet na het lezen wat ik hier schrijf!

Uw schoonmoeder ís de oma van uw kinderen. Probeer u dat eens in te denken: oma geniet, misschien wel zoveel te meer van haar kléínkinderen die ook nog eens in de buurt wonen en waar zij nu alle tijd voor lijkt te hebben! Oma zíjn is bijzonder en oma hééft een eigen plaats binnen de familie. Lees Spreuken 17: 6 maar eens!

Dat het ú niet uit komt is een ‘probleem’ waar ú mee moet zien klaar te komen. En dat kan alleen door begrip te hebben voor oma, niet door haar zoveel mogelijk te weren. En al helemaal niet door er tegen op te zien als zij weer eens komt! Maak heldere afspraken en houdt u daar dan ook aan. U schrijft: “ik probeer”…. Néé, dat is geen afspraak. U dóet of u doet níet. Natuurlijk hebt u uw eigen planning en dingen: prima, dat kan toch ook, of vindt u dat u erbij moet zitten als oma er is? Vouw tijdens haar bezoek de was op, of maak een boodschappenlijstje als zij een spelletje doet met de kleintjes. Maak er een quality-uurtje van, want voor uw kínderen is een goede band met grootouders óók belangrijk! En zeg eens eerlijk: als u oppas nódig hebt, aan wie denkt u dan als eerste? Kortom: zet egocentrische motieven opzij en máák er wat van die paar jaar dat de kinderen klein zijn. Het is investeren in hun toekomst, nietwaar!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven