Vraag
Ik ben 26 jaar en al bijna vijf jaar dolgelukkig met mijn vriend. We zitten nu op een punt dat we een woning zoeken. Maar ineens staat dit me toch tegen. Ik kom uit een groot en hecht gezin van wie nog een aantal gezinsleden thuis woont. Ik heb zo'n fijn thuis en er is bijna nooit ruzie. Het is zo'n fijne basis en zo'n veilige wereld waarin ik woon. Daar ben ik zo dankbaar voor. Ik zie er dan ook enorm tegen op om uit huis te gaan en die veilige thuishaven te verlaten. Je begint aan een nieuw leven met veel meer zorgen en verantwoordelijkheden. Ik ben een harde werker, maar daar zie ik toch tegenop. Heeft u tips voor mij? Ik kan het ook niet blijven uitstellen… en mijn vriend blijft ook niet wachten natuurlijk.
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je bent al bijna vijf jaar dolgelukkig met je vriend en ook: je begint aan een nieuw leven met veel meer zorgen en verantwoordelijkheden, als je sámen zou willen gaan leven. Tja, dan is het een keuze die je moet maken: fijn, gezellig en gemakkelijk thuis blijven wonen óf met je aanstaande man zélf een gezellig ‘thuis’ creëren!
Natuurlijk zul je na je huwelijksdag de eerste tijd met z’n tweeën zijn, maar dat betekent toch niet dat je álle dagen alleen met hem bent? Je kunt naar ouders, familie, vrienden op bezoek gaan of ze bij jullie uitnodigen. Dat is de ene kant, en natuurlijk is dat een uitdaging. Als je echter thuis blijft wonen vliegen de anderen vast en zeker wel een keer uit en blijf je bij wijze van spreken ‘alleen’ over. Hoe gezellig, veilig en gemakkelijk het allemaal ook is, de bedoeling van ouder worden is ook zèlfstandig worden, met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Hoe bereid je je samen met je vriend daarop voor? Door inderdaad naar een geschikte woonplek te zoeken en te kijken naar (of bij elkaar sparen van) datgene wat je nodig denkt te gaan hebben. Maak er leuke uitstapjes van zodat je alvast voorpret hebt. En zo groei je best wel naar zelfstandigheid toe.
Bespreek het maar eens thuis, met je ouders en met de broers/zussen die al op zichzelf wonen. De bànd met thuis hoeft niet minder te worden, hoor, al wordt ze wèl anders. Neem in ieder geval je vriend mee in je eigen denkwereld, want hij zal niet eindeloos blijven wachten... dat mág je ook niet van hem vragen. Bedenk dus wat “dolgelukkig” voor jóú betekent, want daar had ìk wel wat vragen toen ik je brief las!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
vragensteller
ga in uw eigen nieuwe huis net zo door als u thuis gewent bent
of.........vind uw vriend dit misschien ........toch niet helemaal????
naar elkaar luisteren,serieus met elkaar omgaan
hoeft toch helemaal geen ruzie te ontstaan
gezien en ervaren hoe het kan?
nou doe het dan
5jaar met vriend weet je toch onderhand wel wat je samen wilt
Maar zie je ook uit naar samen zijn met je aanstaande echtgenoot? Voor de rest van je leven?
maar welke ,zorgen. verwacht u dan?
zoiets weet je toch nooit v t voren/
en over verantwoording.
heeft u misschien nooit ergens verantwoording over hoeven dragen?
sjonge als mevrouw Rots er toch niet was,liepen er nog veel meer huwelijken .stuk/
[wil niet zeggen op rots]]
doe aub wat met het antwoord van mevrouw Rots vragensteller!!!
het is echt Genade als je zulke fijne antwoorden krijgt,waar je wat mee kunt,altijd Bijbels gericht.ik hoop ok dat de Heere mevrouw Rots nog lang wil sparen
