Vraag
Hoe ga je er mee om als je als vrouw/moeder graag open over het geloof en dingen uit de Bijbel en God zou willen praten -zowel als man/vrouw samen en als gezin samen- en je man dit niet wil en dit moeizaam gaat? Mijn man geeft aan dit niet te willen en er geen behoefte aan te hebben en dat ik hem dat niet kan afdwingen (dit wil ik ook helemaal niet). Hij vindt kerkgang op zondag (zonder na te praten over de preek), Bijbel lezen bij de maaltijden (zonder er iets over te zeggen of even over te praten) en stil bidden voor jezelf tijdens de maaltijden, voldoende. Hij vindt dat je alleen hardop kunt bidden (tijdens maaltijden als gezin) als je bekeerd bent, dus dat wil hij niet. Iets praten over het geloof of wat er in je omgaat lukt niet. Als ik na het Bijbellezen kort probeer er eens iets over door te praten als gezin of er iets over zeg (zonder prekerig over te komen) gaat hij in de weerstand en trekt zich als ware terug (wat de kinderen ook merken).
Persoonlijk vind ik het enorm belangrijk in de geloofsopvoeding en waardevol en is het ook een diep intens verlangen (als ware: waar het hart vol van is…), ook voor onze kinderen. Het voelt niet goed om dit steeds alleen met de kinderen te doen als mijn man er niet bij is. Aan de andere kant merken de kinderen ook de weerstand van hun vader als we het samen wel proberen. Het is mijn intense verlangen de kinderen dichtbij God op te voeden en open over dit alles (geloof en alles wat daarbij hoort) te praten en Hem deelgenoot te maken bij alles in ons leven.
Het lijkt me zo waardevol om als gezin even na te praten na de preek of over wat je tijdens de maaltijd in de Bijbel hebt gelezen. Nu doe ik dat wel eens als ik alleen met m’n kind ben, zoals bij het naar bed brengen. Maar bij de oudsten lukt dit niet meer. Het lijkt me zo waardevol om samen te bidden en onze gezinsdingen voor te leggen aan God omdat ik Hem liefheb en Hem als mijn Zaligmaker heb leren kennen en dit is ook mijn verlangen is voor mijn kinderen en mijn man. Om als gezin met Hem te leven. Tot eer van God. Alleen kerkgang en Bijbellezen zonder er als gezin verder over te praten voelt voor mij kaal, tekort, omdat ik intens verlangen voel naar meer.
Heeft u advies hoe hiermee om te gaan in Bijbels perspectief? Ik leg het uiteraard voor in gebed. Het voelt zo vaak als een strijd. Het gaat zo moeizaam. En steeds de afwegingen: soms maar weer eens proberen (wat ‘strijd’ met zich mee brengt) en ook regelmatig toch stil houden (alleen dan voelt het zo leeg, tekortschieten). Het is zo moeilijk en zwaar en ik voel me zo vaak intens eenzaam in dit alles.
Antwoord
Beste vraagsteller,
U zit in een lastige situatie, waar ik geen antwoord voor paraat heb. Ik zie wel een heleboel reformatorische scheefgroei die als onkruid het Bijbelse denken overwoekert en verstikt. Ik vermoed zomaar dat u beiden een verschillende kerkelijke achtergrond hebt en zo niet, dan bent u zelf vermoedelijk heel verschillend in deze dingen opgevoed.
Het verdrietige is dat u als ouders een hecht team dient te vormen om samen gestalte te geven aan het ‘jawoord’ dat u bij de doopvont hebt gegeven. Of heeft uw man toen ook niets gezegd omdat hij onbekeerd is? Dat zou wel consequent zijn, want je kunt toch onmogelijk met een oprecht hart 'ja' zeggen tegen God als je onbekeerd bent.
Ik vind het lastig om hier verder iets in te zeggen omdat uw situatie een persoonlijke pastorale benadering vraagt, bijvoorbeeld van uw predikant of wijkouderling. U zou misschien nog twee dingen kunnen proberen duidelijk te maken: dat hij op grond van de gegeven doopbelofte zich moet bekeren van die afwerende houding en dat hij u in elk geval de ruimte geeft om wel met de kinderen over de Bijbel, de preek en je persoonlijke gevoelens te spreken.
Dat laat onverlet dat het een ernstig gemis is in het huwelijksverbond dat je samen bent aangegaan. U hebt terecht behoefte aan een stukje steun, bemoediging of toerusting in dezen.
Het beste wat ik u kan aanraden om dat te zoeken of bij uw kerkenraad of bijvoorbeeld bij andere moeders en opvoeders in de gemeente met wie u vertrouwelijk over deze dingen kunt spreken en er samen voor kan bidden.
Ik hoop en bid voor u dat er gaandeweg meer opening mag komen en de dienst des Heeren geen loden last maar een lieve lust mag zijn voor heel uw gezin.
Met een hartelijke groet,
Ds. H. Korving
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Bijna 35 jaar geleden kwam mijn vrouw tot geloof. Ikzelf was wel kerkelijk opgevoed maar wilde niets met het geloof te maken hebben. Mijn vrouw probeerde mij wel mee te trekken maar daar had ik helemaal geen zin in. Ik wilde alles wat met het geloof te maken had tot een minimum beperken. Dat was voor mijn vrouw erg moeilijk. Net zoals bij u met uw man.
Wat mijn vrouw toen op een bepaald moment deed was dat ze mij vroeg of ze mij voor voor mocht lezen. En dat kon ik niet weigeren. Ze las toen voor uit het boek 'Nu kan iedereen het weten' van Francis en Edith Schaeffer, een laagdrempelig boek, voor kinderen en volwassenen, dat het Lukas evangelie doorgaat. Dat was het begin van een verandering in mij, ik werd in mij geweten aangesproken en langzaam groeide het besef dat ik niet kon doorgaan op de weg waarop ik zat. De strijd was nog niet gestreden, het duurde nog een aantal maanden voordat ik mijn verzet opgaf en me over kon geven aan de Heere Jezus. En mijn vrouw schakelde ook nog andere mensen in en heeft veel voor mij gebeden. Maar dat was het begin.
Natuurljk is ieder mens weer anders, maar misschien is het een idee genoemd boek (nog te koop bij bol.com zag ik) of iets soortgelijks laagdrempeligs voor te lezen, bijvoorbeeld na het eten, aan zowel uw man als uw kinderen. Een boek dat helder de bijbelse boodschap verkondigt. Forceer verder niets, stel hooguit wat vragen of geef een eigen getuigenis, en laat het Woord zijn werk doen. U kunt uw man niet bekeren, alleen het Woord kan dat, gewerkt door de Heilige Geest.
Ik Ben het eens met de reactie dat Uw man het waarschijnlijk van thuis niet heeft meegekregen, zowel het praten over de preek, als het hardop voorgaan aan tafel, en dan is dat een bijna onoverkomelijke berg!
Neemt u dat Uw man vooral niet kwalijk! Het is jammer dat dit waarschijnlijk ook in Uw verkeringstijd niet aan de orde gekomen is.
Probeer u vooral ook Uw man niet te dwingen want dat gaat averechts werken. Het beste wat u kunt doen is ( denk ik) door zelf te doen wat u graag Uw man zou zien doen. Vraag uw man of hij het goed vind dat u hard op voorgaat, dat is niet eenvoudig, maar ik zou het proberen. Is het makkelijk? Wordt in het huwelijksformulier niet gesteld dat de Heere de gehuwden altijd wilt bijstaan, ook als men zulks allerminst verwacht? U kunt voor uzelf “oefenen” als u alleen thuis bent, want al zou uw man hardop voorgaan, wie doet het dan als uw man niet thuis is? Dan is het ook uw taak! Wat het spreken over de preek betreft, u zegt dat u dat al probeert, blijft u dat vooral doen, maar ook vooral op een positive wijze. Zo van; wat was dat een mooie, of duidelijke preek! Daar mocht ik echt iets aan hebben.
Heel veel sterkte en de Hulp van Boven van de God van het Huwelijksformulier toegewenst!
Na zoveel maanden kwam hij er eens bij.
Maar nu 30 jaar later en allemaal verhuisd is hij niet zo open als wij. Karakter telt ook mee. Ik ga even niet oordelen.
Anderen evangeliseren makkelijker dan ik...
Ik ben zo dankbaar dat je Hem als jouw zaligmaker heb leren kennen en dat je ernaar verlangt om te leven tot Zijn eer!
Ik wil je als eerst aanmoedigen om zelf dicht bij God te leven. Hij moet de eerste plaats in je leven krijgen.
Blijft bidden voor je man en vertrouw op wat God in zijn Woord zegt. Davinci83 haalde de tekst ook al aan.
1 Kortinthe 7:14 Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.
Dit zijn woorden van God! Hij meent wat Hij zegt!
Alleen God kan er voor zorgen dat je man zijn hart naar Hem getrokken wordt. Jij kunt je man winnen zonder woorden zegt God. Door jou houding en levenswandel zal je man zien hoe heerlijk het is om een leven met God te hebben.
Ik wil je de onderstaande teksten uit 1 Petrus meegeven.
1 Petrus 3: 1-6
1 DESGELIJKS gij vrouwen, zijt uw eigen mannen onderdanig; opdat ook zo enigen het Woord ongehoorzaam zijn, zij door den wandel der vrouwen zonder woord mogen gewonnen worden,
2 Als zij zullen ingezien hebben uw kuisen wandel in vreze.
3 Welker versiersel zij, niet hetgeen uiterlijk is, bestaande in het vlechten des haars, en omhangen van goud, of van klederen aan te trekken,
4 Maar de verborgen mens des harten, in het onverderfelijk versiersel van een zachtmoedigen en stillen geest, die kostelijk is voor God.
5 Want alzo versierden zichzelven eertijds ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en waren haar eigen mannen onderdanig;
6 Gelijk Sara Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer, welker dochteren gij geworden zijt, als gij wel doet en niet vreest voor enige verschrikking.
Probeer hem niet te winnen met jou woorden en overtuigingen, maar wel met een zachtmoedige en STILLE geest, die kostelijk is in de ogen van de Heere.
Durf je op Gods woord te vertrouwen?
Vertrouw op de Heere, doe het goede; bewoon de aarde en voed u met getrouwheid. En verlustig u in de HEERE, zo zal Hij u geven de begeerte uws harten. Psalm 37:3-4
