Vraag
Ik merk dat ik geestelijk veel onrust ervaar. Te voelen een hemelhoge schuld te hebben, niet weten of ik een Borg voor mijn ziel heb. De Heere probeer ik te zoeken in Schrift en gebed (alleen voelt het vaak dat het meer uit gewoonte gebeurt en op mijn eigen tijd wanneer het mij uitkomt). Ik ben verdrietig en voel me eenzaam wat het geestelijke betreft. ‘s Nachts kan ik er ook van wakker schrikken: wat als ik nu moet sterven? Maar er zijn soms ook momenten dat ik psalmen mag zingen in de nacht.
Nu de wereld in brand lijkt te staan hoor ik mensen om mij heen zeggen: kom Heere Jezus, ja kom haastiglijk. Wat kan mij dat jaloers maken, want die uitspraak benauwt mij juist zo. Ik kan de Heere nog niet ontmoeten omdat ik (nog) niet bij Zijn bevestigde Kerk hoor. Is het wel normaal dat ik zo angstig ben voor de ontmoeting met de Heere? En wat kan helpen om mijn vertrouwen te stellen op Hem? Aan een dominee van de Ger. Gem.
Antwoord
Beste vraagsteller,
De bekering wekte bij de mensen in Korinthe vrees. Zie 2 Korinthe 7:11. Maar dat niet alleen. Vooral droefheid. Ik vraag mij af: hoe kijkt u naar God? Alleen als een Rechter en vol toorn, of ook als genadig en barmhartig? Wanneer je alleen aan een God van toorn denkt, brengt dit slechts vrees voort. Van die God vlucht je weg, zoals Adam en Eva deden na hun zondeval.
Je moet aan God denken als in Christus bereid te vergeven en genade te bewijzen. En denk ook eens aan Gods goedheid over u. Tegenover zoveel zonden en ondankbaarheid is God zo goed voor u geweest. Lees 2 Korinthe 7 maar eens goed en aandachtig. Dan zie je dat de droefheid over de zonde en de droefheid naar God de bekering werkt.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
