Vraag
Ik heb een vraag over het Heilig Avondmaal. Ik mag geloven een kind van God te zijn. Alleen vind ik het Avondmaal vieren lastig. Hoe doe ik dit? Ik bid voor die tijd of de Heere er in mee wil komen, of ik op Hem mag zien tijdens het avondmaal of ik Hem mag zien in het brood en de wijn. Maar als ik dan aan de tafel zit kan ik mijn gedachten niet naar Hem opheffen. Het lukt me niet. Het is dan juist heel stil in me en het lijkt of ik op slot zit, geen gevoel heb. Dit heb ik elke keer en dat baart me grote zorgen. Want zo kan ik niet het avondmaal houden zoals de Heere Jezus dat wil en vraagt van mij.
Ik voel me ook erg schuldig. Ik hoor van anderen om mij heen hoe ze het mogen ervaren en dan ben ik zo jaloers en verdrietig en onrustig voor mijzelf. Dan word ik ook echt aangevochten of ik nu wel aan de tafel mag komen. Maar ik kan niet blijven zitten omdat ik de Heere Jezus zo lief heb. En niet zonder hem kan. Ik leg het in gebed voor Hem neer. Maar ik wil graag weten hoe ik dat nu het beste kan doen en wat je moet voelen of ervaren tijdens het eten van het brood en het drinken van de wijn. En hoe ik mijn gedachten eerbiedig tot Hem op kan heffen.
Groeten, een onzekere jonge vrouw.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Ik heb de indruk dat je bij het verkeerde punt begint bij het nadenken over het Heilig Avondmaal. Het zal wel duidelijk zijn dat wij niet zomaar aan het Heilig Avondmaal kunnen gaan. Daarvoor is een waar geloof in Jezus Christus nodig en in Zijn wegen willen wandelen, al is het ook met veel gebrek en tekort. Tussen haakjes: we kunnen ook niet zomaar afblijven. Immer: wat doen we dan met de roeping van het Evangelie?
Wij komen tot het avondmaal niet om daarmee te belijden dat wij zonder zonde zijn, een volmaakt heilig leven hebben, en vurig van geest en vol gevoel zijn. We komen tot het Heilig Avondmaal om de dood van de Heere Jezus te gedenken en belijden dat wij in onszelf midden in de dood liggen maar ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken. Wij hebben en zijn niets maar Hij heeft en is alles wat ik mis.
Dan: de Heere Jezus heeft ons het bevel gegeven om het avondmaal te onderhouden. Doe dat tot Mijn gedachtenis, zo sprak Hij. En daar beginnen we nu op het juiste punt. Het is een liefdebevel van onze Heere Jezus dat opgevolgd moet worden. Avondmaal houden begint niet met de vraag of ik eraan toe ben, of ik er het juiste gevoel wel bij heb, ervoor geschikt ben, enzovoorts. maar het begint bij de gehoorzaamheid aan de Heere Jezus Die dit sacrament heeft ingesteld. Hij heeft het ingesteld opdat Zijn dood in het midden van de gemeente in het openbaar levend gehouden en verkondigd zou worden en opdat Zijn gelovigen versterkt zouden worden. Ook jij dient gehoorzaam te zijn aan de Koning van de Kerken ook jij hebt die versterking nodig. En dan mogen we de wijze waarop de Heere Zijn geestelijke zegeningen aan ons wil geven aan Hem overlaten. Dat wordt niet bij alle avondmaalsvieringen even sterk ervaren. Maar toch belooft Christus het te zegenen voor ons geestelijk leven. Evenals wij ons niet elke maaltijd kunnen herinneren maar zij toch wel alle dienen tot versterking van ons lichaam.
Daarom dit advies: wees gehoorzaam aan het bevel van Christus, volg Hem ook daarin na, en laat de uitwerking en vrucht ervan aan de Heere over.
Je ds. A. Kot
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Kot
- Geboortedatum:25-12-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Huizen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Toch zit er het een en ander in de weg. Ik denk dat ik er teveel van verwacht en dat het in de praktijk niet zoveel voorstelt.
In gedachten (en dromen) zie ik mijzelf al lopen naar de tafel. En dan gaat het altijd mis!! Een losbollig liedje deint in mijn hoofd, ik zie medekerkgangers waar ik een hekel aan heb, ik moet naar de wc, ik struikel over een stoelpoot, ik kan me niet vinden in de preek van de dominee, ik probeer krampachtig om niet aan die godslasterlijke vloek te denken... enzovoort enzovoort. Volgens mij kan iedereen (!!!!!!) dat rijtje wel aanvullen.
Het 'heilige' lijkt er finaal af te zijn.
Als ik elke keer op die manier naar het Heilig Avondmaal zou moeten gaan is het geen feestje maar een ramp! Ik weet heel goed dat het erg is wat ik allemaal denk maar ik kom er niet vanaf!
Vragensteller, ik wens je veel sterkte! God beloofd dat onze gebeden niet voor niets zullen zijn dus als deze moeilijkheid jou een gebed is moet dat toch goedkomen!
Allereerst zou Ik u willen aanbevelen het boek van Petrus Immens, Getiteld de Godvruchtige Avondmaalganger. Misschien moet u er wat moeite voor doen, maar het is het alleszinds waard, alle vragen die u aan de orde stelt komen in dit boek aan de orde.
Daarnaast een persoonlijke opmerking. In het Avondmaal gaat het om het gedenken van de dood des Heeren. Dat Hij zijn lichaam heeft laten verbreken en zijn Bloed heeft laten vergieten en dat niet voor vrienden maar voor vijanden. Nu is het zo dat om met vrucht het Avondmaal te kunnen voeren er enige kennis van Christus moet zijn. Zonder Kennis van Christus kan er ook geen gemeenschap met Hem worden Geoefend aan de tafel. Ik hoop en wens u van Harte de hulp van en het Licht van Gods Geest in Uw worsteling met deze tere zaak
In de eerste gemeente was het iedere dag Avondmaal, nu hooguit 4 x per jaar, met een week van voorbereiding, terwijl dat evenzo dagelijks zou moeten zijn.
Psalmen 139
23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten. 24 En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
Gevoel is altijd verraderlijk, het gaat om geloof, ook al voel je op dat moment niets.
Gods zegen en blijf de dood van de Heere verkondigen.
