Ontevreden met mijn lengte

Ik ben een jonge vrouw van eind 20, en onlangs moeder geworden. Mijn man en ik zijn al tien jaar samen en enkele jaren getrouwd. Het was altijd mijn grootste droom om moeder te worden. Helaas kan ik er door verschillende omstandigheden hier niet voldoende van genieten.

Laat ik bij het grootste probleem beginnen en dat is mijn onzekerheid. Ik ben 1.66 meter en ik ben daar heel erg verdrietig over. Ik zou er alles aan doen om langer te zijn. Ik sta met die onzekerheid op en ik ga er mee naar bed. Het overheerst bij alles mijn gedachten. Ik krijg hier psychotherapie voor, maar merk dat dit weinig tot geen effect heeft. Ik denk dat ik kamp met "body dysmorphic disorder", dit moet echter nog officieel gediagnosticeerd worden.

Deze onzekerheid heeft een grote weerslag op mijn huwelijk. Ik heb weleens in de mobiel van mijn man gekeken en daar gezien dat hij op Instagram naar andere vrouwen heeft gezocht. Ook als we op pad zijn, in bijvoorbeeld een stad, zie ik hem weleens naar andere vrouwen kijken. Dit maakt mij intens jaloers en vreet mij op. Het staat tussen ons in, want ik ben echt boos hierover.

Daarnaast heb ik een zus die een stuk langer is en veel aandacht krijgt. Ik ben bang dat mijn man haar mooier vindt. Deze gevoelens heb ik met hem gedeeld en ook gevraagd of hij mee wil naar therapie. Hij zegt dat ik mij geen zorgen moet maken en dat ik niet perfect hoef te zijn. Hij wil absoluut niet mee naar therapie en daarin voel ik mij erg in de steek gelaten. Mijn leven voelt als overleven omdat ik alleen maar met mijn lengte bezig ben. Soms voelt het alsof mijn hoofd continue in gevecht is. Heeft iemand advies?

Lieve dame,

Dankjewel voor je vraag!

Je geeft aan onzeker te zijn en je bent bang dat je man andere vrouwen (en je zusje) leuker vindt. Je bent teleurgesteld in je man omdat hij niet mee naar therapie wil en je grootste droom -moeder worden- brengt je niet wat je had verwacht. Je grootste gevecht zeg je te voeren met je lengte: 1,66 m. Kortom: je bent en wordt steeds teleurgesteld in het leven, door je man, in jezelf.

Je stelt je vraag aan Refoweb, waardoor ik ervan uitga dat je je wilt laten leiden door Gods Woord. Je gaat al naar een psychotherapeut. Dus in deze reactie focus ik me met name op wat de Bijbel zegt. 

Jouw pijnpunt ligt vooral bij jouw lengte. In elk geval is dat het punt waar je steeds onzeker over bent. Dat kan, je bent niet de enige die onzeker is over iets fysieks. Sterker nog: het is een gegeven dat vrijwel iedere vrouw ergens onzeker over is. De ene is dat 364 dagen per jaar en de ander die andere ene dag. Daar zit natuurlijk nogal wat verschil in en jij ervaart het continue. Veel vrouwen geloven iets over schoonheid wat niet waar is en een niet juiste kijk op schoonheid brengt allerlei gevoelens met zich mee als jaloezie en competitiedrang. Lieve jongedame, laat me je dit zeggen: onzekerheid over je lengte is niet je grootste punt en de oplossing zit ook niet in het langer zijn. Ik hoop dat je ontdekt waar je onzekerheid vandaan komt en ik verwacht dat de psychotherapeut daarmee aan de slag is.

Maar wat jij ten diepste nodig hebt is zien en accepteren dat jouw Schepper jou bedacht heeft. Hij weefde jou zorgvuldig zoals Hij dat voor ogen had (Psalm 139:13-15). Iedere haar van je hoofd is geteld, laat staat hoe jij bent gevormd. Jouw kleur ogen heeft Hij bedacht, de structuur van je haar en ja, ook je lengte. Met jouw 1,66 m hoor je overigens niet bij de kleine vrouwen (< 1,62 m). En zelfs als dat zo zou zijn: dan zou dat ook bedacht zijn door je Schepper. Wist je trouwens dat kleding in de winkels is gebaseerd op een gemiddelde van 1,70 m? Dat is de gemiddelde lengte van een vrouw en dat scheelt dus niet veel met jouw lengte. Natuurlijk kan ik je wat tips geven hoe je langer kunt lijken: outfits kiezen in een kleur en natuurlijk het dragen van hakken helpen daarbij. 

Daarmee is jouw ‘lengteprobleem’ niet opgelost en ik denk dat het goed is om onder ogen te zien dat er in dit leven altijd onvervulde verlangens zijn en dat het hier niet volmaakt is. Hoe volmaakt we ook bedacht zijn door de Schepper: we leven na de zondeval en we zijn zelf imperfecte mensen. We ervaren ieder op onze eigen manier die gebrokenheid. Het is natuurlijk niet zo dat je niet mag verlangen naar iets. Maar als je het verwacht van iets in dit leven dat of iemand die jou volkomen gelukkig kan maken, dan verwacht je te veel. Je ervaart het zelf in je eigen leven nu je moeder geworden bent, dat was je droom en je kunt er nu niet voldoende van genieten.

In zekere zin geldt dat ook in verhouding tot je man. Je bent getrouwd, jouw man heeft een paar jaar geleden aan jou trouw beloofd. Het lijkt erop dat hij niet over een nacht ijs zijn gegaan, gezien al de jaren dat jullie elkaar kenden. Uit al die duizenden vrouwen heeft hij voor jou gekozen. Niet voor die vrouwen die op straat lopen, niet voor de vrouwen die te vinden zijn via insta en hij koos ook niet voor jouw zusje. Hij is met jou getrouwd en daar heeft hij ongetwijfeld goede redenen voor. 

Het kan zijn dat je de diagnose BDD krijgt, zoals je zelf denkt. Maar of dat nu wel of niet zo is: jezelf accepteren zoals je bent is een keuze. Hoe onmogelijk het nu wellicht ook voor je lijkt: door te erkennen en er woorden aan te geven wat jou zo bezighoudt heb je al een belangrijke eerste stap gezet in dit proces. Daarnaast volg je ook therapie, wat betekent dat je niet alleen een eerste stap hebt gezet, maar dat je ook aan het ‘lopen’ bent. Dat is hoopvol, want als je blijft ‘zitten’ met je onzekerheid, komt het niet goed. Maar nu ben je op weg. En je hebt een doel: van je onzekerheid afkomen. Je hebt al een hele weg achter de rug vol onzekerheid, dus het is heel logisch dat je niet met twee of vijf stappen van het probleem af bent. Je hebt een weg te gaan. Houd moed!

Maar belangrijker nog: ga je weg met God. Bid of Hij je op een gezonde manier wil laten kijken naar jezelf. Zodat je minder bezig bent met jezelf en meer gericht op een ander. Daar hoort ook bij dat je jezelf liefhebt, jezelf accepteert zoals je bent. Kijk eens goed naar je kind en zie hoe God hem/haar gemaakt heeft. Kijk naar de oogjes, de haartjes, de vorm van de beentjes en verwonder je over dit schepsel. Voortgekomen uit jouw man en jou, door God ontzagwekkend wonderlijk gemaakt.

Niet een baby is hetzelfde. Niet een mens is hetzelfde. Van de 8 miljard mensen die op dit moment op aarde leven is er maar een zoals jouw kind. God heeft maar een mens gemaakt zoals jij en ik. Dat zegt iets over de grootheid en de creativiteit van onze Schepper en over wat Hij voor ogen had met al die verschillende mensen in alle lengtes en soorten bouw. Laten we ons niet met elkaar vergelijken. Dat kan maar twee kanten op gaan: of we krijgen een negatief zelfbeeld of we worden juist hoogmoedig. Beide uitkomsten zijn niet wat God voor ogen heeft. Het gaat erom dat wij als Zijn unieke schepselen Hem eren en liefhebben, zoals Hij ons heeft gemaakt. Met alles wat in ons is. Op de manier die bij ons past. 

En weet tenslotte dit: in alle gebrokenheid wil de Heere jou nabij zijn. Je bent niet perfect en dat zal je ook niet worden hier op aarde. Maar jouw Schepper kent jou als geen Ander. Hij heeft je immers Zelf gemaakt en bedacht. Ik hoop dat jij Hem (er)kent als jouw liefdevolle Vader. Alles wat geschapen is stelt ons gegarandeerd teleur: spullen, je medemens en jezelf. God heeft ons zo geschapen dat we alleen met Hem Zelf volledig gelukkig kunnen zijn. 

Tot slot een Bijbeltekst voor jou, waarbij ik hoop dat dit je verlangen is of wordt: dat je geprezen zal worden omdat je de Heere vreest: “Bevalligheid is bedrieglijk en schoonheid vergankelijk, een vrouw die de HEERE vreest, die zal geprezen worden” (Spreuken 31:30). Dat is schoonheid van binnenuit die uitstraalt naar buiten.

Lieve groet,
Carolien

Dit artikel is beantwoord door

A. C. (Carolien) Luitjes

• Geboortedatum:
  10-08-1978
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Woudenberg
• Status:
  Actief

9 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven