Vraag
Recent was ik op de begraafplaats en liep toen ook langs de kindergrafjes. Uit onze kerk liggen er meerdere kindjes, in totaal liggen er denk ik ongeveer vijftien kindjes begraven. Wat mij opviel is dat kinderen buiten ons kerkverband ook begraven worden als ze bijvoorbeeld een miskraam hebben gehad met vijftien weken. Alle kinderen uit ons kerkverband zijn geboren en hebben een paar uur tot een paar maanden geleefd. Ik hoor regelmatig om me heen dat een moeder een miskraam gehad heeft, maar deze kindjes worden niet begraven.
Toen ik er over nadacht kwam ik er zelf op uit dat ik mijn kindje, wanneer het ook doodgeboren is, wél zou willen begraven. Ook omdat ik geloof dat een kindje vanaf het begin van leven een mensenleven is. Een kindje van 20 weken vind ik niet minder levenswaardig dan een kindje dat met 37 weken is overleden. Dit is ook zoals het in ons kerkverband (Gereformeerde Gemeenten) wordt geleerd. Een baby'tje heeft een ziel en is een mensje zodra het hartje begint te kloppen, dus bij ongeveer zes weken. Ook de reden waarom een abortus, met welk termijn ook, geen optie is binnen de kerk.
Ik vroeg me af of het niet begraven om een bepaalde reden is of dat het meer een gewoonte is. Zit er een bepaalde gedachte achter dat alleen kindjes die geleefd hebben na de geboorte, een uur of een paar maanden, begraven worden? Als moeder van een zoontje van één jaar raakt dit onderwerp mij, omdat ik mijn overleden kindje, ook als het te vroeg geboren zou worden, wel heel graag zou willen begraven.
Antwoord
Je vraag kan vrij kort beantwoord worden. Of je nu kerkelijk bent of niet, ongeboren kinderen mogen begraven worden. Ook in onze kerk komt het wel voor dat kinderen die vóór de geboorte sterven begraven worden.
Het gebeurt nogal eens dat het ziekenhuis waar de moeder wordt geholpen als het ongeboren levenloze kindje wordt weggehaald, dit lichaampje daar achter gelaten wordt en alleen de moeder weer naar huis gaat. Vaak worden zulke lichaampjes dan gebruikt voor de wetenschap. Het is veel beter dat het overleden ongeboren lichaampje meegaat naar huis en dat het dan begraven wordt. Ook zo’n kindje zal later opstaan als Jezus komt. Het is ook beter voor de rouwverwerking van de ouders en het gezin als ze dat hebben.
Het heeft dus niets te maken met een geloofsovertuiging of je zo’n kindje begraaft of niet. Ik zou sterk adviseren om zo’n kindje wel te begraven. Het zou ook mooi zijn als de dominee of de wijkouderling daarbij aanwezig is en een gebed uitspreekt en een stukje uit de Bijbel leest en wat woorden van troost uitspreekt.
Ds. C. G. Vreugdenhil
Lees ook: 'Levenloos geboren kind registreren'
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.G. Vreugdenhil
- Geboortedatum:02-04-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Houten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
kiezelsteen geschreven, als herinnering aan dat kindje.
Ook kan het zijn dat het lichaam het kindje niet zelf 'afstoot', en moet er een curettage plaats vinden, dan is er dus ook geen begravenis.
Dit heeft dan niet te maken met een bepaald kerkverband, maar eerder met hoeveel weken de moeder zwanger was toen de miskraam plaatsvond.
Vanaf 24 weken zwangerschap is de wet lijkbezorging van toepassing en moet een kindje begraven (of gecremeerd) worden.
Voor 24 weken hoeft dit niet, maar mag dit uiteraard wel. Het is heel wisselend op welke manier ouders afscheid nemen van hun kindje. Kindjes onder de 24 weken mogen overal begraven worden, dus misschien kiezen mensen ervoor om dit in eigen omgeving en eigen kring te doen.
Als een miskraam voor de 12-14 weken plaats vindt, is dit meestal thuis met bloedverlies. Steeds meer mensen vangen het vruchtje op en leggen het in een bakje water. Hierdoor wordt het vruchtje (kindje) vaak 'mooi' zichtbaar. Je kunt het dan begraven op elke plek. Het opvangen lukt niet altijd.
Tot 12-14 weken is het soms nodig om curettage uit te voeren. Dan is het meestal niet mogelijk om het kindje mee te krijgen. Wat er precies mee gebeurd, zal per ziekenhuis verschillen. Maar het wordt niet zomaar, of vaak zoals de dominee schrijft, voor wetenschappelijk onderzoek gebruikt.
Vrouwen die na 14-16 weken meemaken dat hun kindje overlijd, krijgen vaak in het ziekenhuis medicatie zodat het kindje geboren wordt. Er wordt dan met de ouders besproken wat er met het kindje gaat gebeuren na de geboorte. Ouders kunnen het kindje meenemen naar huis en dan bijvoorbeeld thuis begraven of op een begraafplaats. Sommige ziekenhuizen hebben begrafenis ondernemer die een kindje kostenloos begraven. Of het wordt gecremeerd door het ziekenhuis, vaak met meerdere kindjes en krijg je als ouders dit later te horen. Naar de wetenschap kan alleen als daar toestemming voor wordt gegeven, maar is zeker niet gebruikelijk (en in veel ziekenhuizen geen optie).
