Maanstand

Het kijken naar de maanstand, is dat occult? Ik begrijp dat naar de sterren kijken met betrekking tot horoscopen en dergelijke dat wel is omdat dit met voorspellingen te maken heeft. Echter, iets dat ook betrekking heeft op de maanstand is volgens velen “eb en vloed.” Daarover staat: “De maan draait om de aarde en trekt het water op aarde naar zich toe. Daardoor ontstaat vloed. De aarde draait langzaam rond, waardoor de maan steeds een ander stuk water naar zich toetrekt. Als het water niet wordt aangetrokken door de maan, dan wordt het eb.” Dit lijkt redelijk wetenschappelijk onderbouwd, maar ook zweveriger zaken zoals de vrouwelijke menstruatieperiodes waarbij sommigen de maan aanhalen, maar ook meer geboorten tijdens volle maan en mensen die drukker/agressiever worden tijdens volle maan, daar op letten is wel occult?

Dat deze zaken statistisch gezien zo naar voren komen is gewoon puur toeval neem ik dan aan. Ik ken mensen die zeiden slechter te slapen bij volle maan. Hoe moeten we over dit soort zaken denken?

Beste vriend of vriendin,

Je vraag gaf me aanleiding om me te verdiepen in de vraag hoe in de loop van de tijd over de maan is gedacht. Er blijkt een bonte verscheidenheid te zijn van allerlei opvattingen en voorstellingen. Ik geef er een aantal van weer, om daarna in te gaan op je concrete vragen.

We weten allemaal, dat de maan evenals de zon en de sterren, door God geschapen zijn. Daarom kunnen we worden opgeroepen de Heere groot te maken als we deze hemellichamen zien. Psalm 8 is daar een prachtig voorbeeld van. Verder is de maan in de Bijbel een teken van de vastheid van Gods belofte aangaande de komende Verlosser (Psalm 89: 38) en wordt de bruid in het Hooglied in haar schoonheid met de maan vergeleken (Hooglied 6:10). Dit Bijbelse denken geeft uiteraard geen enkele ruimte aan enige soort van aanbidding van zon en maan. Die aanbidding was bij de volkeren rond Israël gemeengoed, maar voor het volk van God verboden terrein. Dat spreekt vanzelf.

Intussen is het wel te begrijpen dat de maan in haar schoonheid indruk maakt. Misschien heb je wel eens in de late avond bij volle maan door een natuurgebied gefietst. Dat kon dan zonder licht! En zo’n landschap in het heldere licht van de maan geeft een bijzonder gevoel van verstilling.

Maar als je verder verdiept in allerlei voorstellingen kom je tot de ontdekking dat er heel veel -soms heel bizarre- ideeën te berde worden gebracht. Je kunt van alles lezen over maanstanden die onze toekomst bepalen, zoals dat ook uit de stand van de sterren gelezen wordt. Levensperiodes worden gekoppeld aan eerste- en laatste kwartier en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Daar moeten we ons maar niet mee bezighouden, want voor je het weet kom je in occulte vaarwateren terecht. En al die fantasieën hebben voor ons geen enkele zin, als we belijden, dat ons leven in Gods hand is. 

Maar intussen zijn er toch wel allerlei andere ideeën die we nu niet direct als occult hoeven te beschouwen. Laat ik maar beginnen bij de gedachte dat bij volle maan meer kinderen geboren worden dan in bij andere maanstanden. Heel lang geleden vertelde een kraamverpleegster me dat dit het geval is. En die gedachte ben ik later nog wel eens meer tegengekomen, soms ook gekoppeld aan de waterstanden. Ik voelde toen eigenlijk geen twijfel in me opkomen. Dit verband blijkt echter niet te bestaan. Een onderzoek naar een aantal van duizenden geboortes leverde geen enkel verschil op tussen de dag van de volle maan en andere dagen. Daarbij komt nog eens dat de echte ‘volle maan’ maar heel kort van duur is. De dagen daarvóór lijkt het óók volle maan te zijn, maar die kun je er strikt genomen niet bij rekenen. Een verband met geboorte en volle maan is dus nergens op te baseren. Eenzelfde onderzoek rond de menstruatieperiodes leverde ook geen enkel verband op. Soms wordt dit gekoppeld aan de voorstelling,dat de maan door haar aantrekkingskracht onze lichaamssappen ‘naar boven’ trekt, een poging tot wetenschappelijke onderbouwing.

Soms hoor je verder inderdaad dat iemand bij volle maan psychisch onrustiger is dan in een andere periode. Inderdaad zijn er vormen van depressie die met een bepaalde gesteldheid van de natuur samen schijnen te hangen. Je hoort wel eens van iemand die somber wordt ‘bij het vallen van het blad’. Maar vaak is het een combinatie van factoren, waardoor je niet zo maar één bepaalde oorzaak kunt aanwijzen. 

Wat men wél al heel lang heeft kunnen vaststellen, is dat de aantrekkingskracht van de maan bepalend is voor onze getijden, voor eb en vloed dus. Dat is overigens niet de enige oorzaak van de getijdenbeweging. Om daar helderheid in te krijgen, moet je maar eens een goed artikel hierover opzoeken. 

Vermeldenswaard is dat de stand van de maan heel belangrijk was rond 1 februari 1953. Door de noordwesterstorm ontstond er een springtij met de ons bekende verwoestende gevolgen. Maar deze springtij had door een andere maanstand nóg hoger kunnen zijn en dan was het aantal omgekomen mensen ongetwijfeld nóg hoger geweest.

Christenwetenschappers belijden dat de Heere de aarde en de maan in hun onderlinge verhouding zó heeft geschapen, dat ze elkaar ‘in evenwicht’ houden en zo ons menselijk bestaan mogelijk maken. Dat is dus een reden tot verwondering en aanbidding.

Je zult begrijpen dat ik je geen wetenschappelijk artikel wil leveren. Ik ben tenslotte geen natuurkundige, maar met de kennis die ik heb en de informatie, waarin ik me heb verdiept, heb ik geprobeerd wat lijnen te trekken waarmee we ons voordeel mee kunnen doen.

Maar alles overziend wil ik de nadruk leggen op de bewondering voor Gods schepping. Hij heeft alles volmaakt geschapen. Maar we weten ook van de zondeval die deze schepping zo verschrikkelijk heeft aangetast. En in die nood deelt zélfs de maan. Johannes geeft in zijn boek Openbaring aan dat de maan in duister wordt gehuld als de oordelen over de aarde gaan. Ook zal de maan rood worden als bloed. 

Dat doet de Kerk van Christus uitzien naar de nieuwe aarde, waar alles volmaakt zal zijn en de verloste zondaar samen met de nieuwe en gereinigde schepping God zal grootmaken. Dat alles is mogelijk gemaakt door de Heere Jezus, die de nacht van de helse verlatenheid aan het kruis meemaakte. Toen was geen zonlicht, maar óók geen licht van de maan. 

Zo komen we onder de indruk van de maan als deel van Gods schepping, maar bovenal van de maan als teken van Zijn trouw. Laten we in een stille avond zó maar naar dat mooie en indrukwekkende hemellichaam kijken en mediteren over Gods grootheid en genade in Christus.

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

132 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven