Vraag
Ik ben een vrouw van halverwege de 20 en heb mijn overspel opgebiecht aan mijn man. Ik was er ondertussen mee gestopt en had er heel erg veel spijt van. Toen ik het vertelde wilde mijn man me vergeven en gaf aan dat God zo goed was geweest voor hem en hij niet anders kan dan vergeven. We zijn in relatietherapie gegaan. Maar mijn man zat op slot, kon niet praten, waardoor we drie maanden langs elkaar hebben geleefd.
Twee weken geleden kwam ineens alles eruit en heeft hij besloten het huis te verlaten. Ik bleef thuiswonen met onze jonge kinderen. Mijn man kan en wil het me nu niet meer vergeven. Elk contact samen brengt onbegrip richting elkaar. Hij wil op dit moment niet meer in therapie en wil eigenlijk het liefst nu knopen doorhakken. Daar heb ik het moeilijk mee. Onze basis was al niet goed. Er bleken vanaf de kant van mijn man hem allemaal dingen dwars te zitten die hij nooit open en eerlijk heeft besproken en dit komt nu ook naar boven. Ik vind het jammer dat we hier geen goede gesprekken over hebben gehad.
Wat is de meest Bijbelse manier om hiermee om te gaan? Mijn man is ervan overtuigd dat God wil dat we scheiden. In de afgelopen drie maanden heeft hij amper kunnen bidden en sinds dat hij nu uit huis is kan hij het wel, zegt hij. Ik heb zelf een heel goede tijd met God, omdat ik Hem door alle narigheid heen heb leren kennen. En waar ik vooral van overtuigd ben is dat we alles op alles moeten zetten om te knokken voor ons huwelijk, ook voor de kinderen en hierin geen overhaaste beslissing moeten nemen waar we later spijt van kunnen krijgen.
Mijn man geeft aan er geen spijt van te krijgen en dat ik me erbij neer moet leggen. Hij geeft aan dat de duivel in me zit en me laat denken dat ik geloof. En dat vind ik heel erg. Het zijn de laatste tijd sinds ik tot geloof ben gekomen zoveel dingen geweest die op zijn plek vallen, teksten, dagboekstukken, liederen. Ik ben echt verlicht door de Geest. Ik voel Zijn nabijheid en wil alleen maar leven tot Zijn eer.
Het recht om te scheiden heeft mijn man en dat geef ik ook aan. Maar er kan nog een wonder gebeuren, maar hij wil het eigenlijk geen tijd meer geven. Het maakt me bang, ik mis hem, wil hem alleen, moet straks alleen door het leven, zal nooit meer gelukkig met iemand mogen zijn en mijn droom van nog een kindje, valt ook weg. Wat nu?
Antwoord
Beste lezeres,
Wat een verdrietige situatie waarin je verkeert. Ingrijpend wat er gebeurd is door het overspel. Maar wat een zegen dat je het beleden hebt (mag ik aannemen: ook voor de Heere?) en ermee gebroken hebt. “Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar wie ze belijdt en nalaat, zal barmhartigheid verkrijgen” (Spreuken 28:13). Zo ligt het in de verhouding tot de Heere, en wat is dat een heerlijke en wonderlijke genade, om Jezus’ wil!
Nu is het Bijbels gezien zo dat je je man niet kunt dwingen om te vergeven en bij je te blijven. Overspel wordt in de Bijbel gezien als een grond voor echtscheiding (zie bijvoorbeeld Mattheüs 5:32: 'hoererij', ofwel overspel vormt hier de uitzondering op het verbod om te scheiden). Dat wil niet zeggen dat je man van je scheiden moet. Integendeel, als je je met elkaar zou kunnen verzoenen zou dat verre de voorkeur hebben.
Je geeft aan dat jullie (aanvankelijk) in relatietherapie zijn gegaan. Dat heeft blijkbaar in elk geval al opgeleverd dat allerlei dingen die je man dwarszaten, nu naar boven zijn gekomen. Dat is voor hemzelf ook heel confronterend. Dat hij nu, mede als reactie daarop, de stekker eruit wil trekken, is psychologisch gezien wel begrijpelijk. Maar het zal hem ook niet verder helpen. Het zou een zegen zijn als je hem ervan kunt overtuigen dat het doorgaan met de therapie ook in zijn eigen belang is, omdat de dingen die er zitten dan (eindelijk) eens echt doorgesproken kunnen worden. Dat zou kunnen betekenen dat je er, onder Gods zegen, èn persoonlijk èn samen sterker uit zou kunnen komen.
Je zou deze crisis ook als een uitgelezen moment en kans kunnen zien om samen de diepte in te gaan en elkaar ècht te leren kennen.
Er zou veel gewonnen zijn als je man jou en zichzelf nog tijd wil geven. Een huwelijk is te kostbaar dan dat je er (voortijdig) een einde aan zou mogen maken. En inderdaad, de Heere kan wonderen doen. Laat dat vooral ook je gebed zijn. Als we samen strijden voor ons huwelijk, in afhankelijkheid van Hem, hebben we Hem altijd mee.
Nog twee dingen.
Als eerste: hebben jullie contact met een predikant of ouderling? Dat zijn geen therapeuten, maar ze kunnen jullie wel begeleiden in de geestelijke beleving van de situatie.
En als tweede: graag wijs ik je op het boekje “Herstel na overspel” van Wilma van Dieren-van Sorge. Zij beschrijft hoe een nieuw begin mogelijk is, ook na zo’n ingrijpend gebeuren als overspel.
In alles Gods zegen toegewenst!
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
