Klap in gezicht van God

Soms walg ik van mezelf. God is zo ontzettend goed voor mij en geeft mij dingen die ik helemaal niet verdien. Bijvoorbeeld vandaag; ik heb iets gekregen waar ik lang om heb gebeden. Ook al moest ik een tijdje wachten, God heeft het me gegeven en was/ben er vandaag zo dankbaar voor. En het is nog geen paar uur later en ik val alweer in zonden. Het voelt alsof ik God een klap in Zijn gezicht geef... alsof ik niet dankbaar ben voor wat Hij geeft. Waarom, waarom, waarom? Hij zo goed, ik zo slecht.

Ik heb vergeving nodig van de zonden, ik wil vergeven worden voor wat ik vandaag weer heb gedaan maar het voelt zo schijnheilig. Ik weet dat God het wil vergeven, maar dat is geen reden om er maar nuchter over te denken omdat Hij toch wel vergeeft. M’n gedachten zijn zo verward hierover. Ik wil vergeving want God verdient het niet dat ik zo doe, maar anderzijds voelt het zo tegenstrijdig.

Beste vraagsteller,

Bedankt voor je vraag. Je geeft aan dat je ermee worstelt dat je zo graag de ware dankbaarheid aan God wil tonen en het duurt niet lang of je valt alweer in zonden. Dat ervaar je als tegenstrijdig.

Nu is het voor mij een beetje lastig om dit goed te duiden. Wat bedoel je precies met in zonden vallen en met vergeving willen ontvangen? Ik geef je gelijk als je zegt dat we er niet ‘nuchter’ (lees: oppervlakkig) over moeten denken omdat Hij ‘toch wel’ vergeeft. Dat lijkt op: laten we maar doorgaan in de zonde, des te groter wordt de genade. Nee, zo niet, dat heeft Paulus ook al duidelijk gezegd (Romeinen 6:1-2).

Ik denk dat de vraag belangrijk is hoe diep je zondekennis is. Ik lees in je vraag dat God je allerlei dingen geeft die je niet hebt verdiend, waar je wel om hebt gebeden en die je ook nog het gekregen. Nu, dat is je van harte gegund, God is inderdaad bovenmate goed voor slechte mensen. Maar heb je Zijn allergrootste gave al leren waarderen en mogen ontvangen?

Er zijn gaven van God die ons alledaagse leven raken, maar er zijn ook gaven die ons geestelijke en eeuwige leven raken. Zijn grootste gave is Zijn Zoon (2 Korinthe 9:15). En die gave wordt niet geschonken aan mensen die een algemeen gevoel van onbehagen kennen en dat onwaardigheid noemen, maar aan arme zondaren die voor God niet kunnen bestaan en daarom een Zaligmaker nodig hebben.

Daar moet het je dus eerst om te doen zijn: Hem te kennen en de kracht van Zijn bloed dat reinigt van alle zonden (rechtvaardiging). 

Dan komt daarna de strijd van Gods kinderen op het terrein van hun onvolkomen heiliging. Want ze hebben nog dagelijks te strijden tegen de boze lusten van het vlees, de zuigkracht van de wereld en de verleidingen van de zonde. Het Avondmaalsformulier spreekt van zonde en zwakheid die nog tegen onze wil in ons is overgebleven, en die blijken -hoezeer ze ons kunnen plagen en aanklagen- voor God geen belemmering te zijn om ons vriendelijk en welgemeend te nodigen, aangezien Hij ons aanziet in Christus en Zijn volmaakte gerechtigheid.

Kortom, op het terrein van de heiliging blijft de christen zo lang hij in dit leven is een strijd houden met zijn onvolmaaktheid. Ja, dat geeft droefheid in het hart dat je God niet kunt dienen zoals Hij waard is en zoals je zelf ook graag zou willen. Dit betekent dan ook niet dat we nu eenmaal onze blijvende zondige natuur maar als normaal moeten aanvaarden. Maar aan de andere kant moet je ook niet wanhopen aan Gods genade, want Hij weet immers wat van Zijn maaksel is te wachten, hoe zwak van moed en hoe klein we zijn van krachten.

Tot slot: er zijn bepaalde dingen waartegen je je kunt wapenen en afschermen. Je kunt afspraken maken met jezelf om jezelf ook niet onnodig in gevaar en verleiding te begeven. Wees daar helder over en zoek als je een bepaalde verleiding aan ziet komen of het gezelschap van familie of vrienden zodat je niet alleen bent, of neem een goed boek ter hand. We moeten de listen van de duivel niet onderschatten en jij bent niet sterker dan de zonde. Maar Christus is wel sterker dan de duivel en de zonde bij elkaar, daarvoor is het Goede Vrijdag en Pasen geworden. Vergeet tot slot de kracht van het gebed niet: Hoe dichter bij Hem, hoe sterker je staat.

Met een hartelijke groet,
Ds. H. Korving 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

194 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven