Trouwplannen na overspel

Enige tijd geleden ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij was destijds getrouwd. Nu zat de relatie tussen hen al enkele jaren vóór onze ontmoeting niet goed, maar uiteindelijk is ons contact, en helaas het overspel, de reden voor zijn scheiding geweest. Nu komt hij uit de Ger. Gem. en u kunt zich voorstellen dat een grote impact had in de gemeente. Hij heeft nu wel nog regelmatig contact met de ouderlingen. Ik weet dat zij niet willen dat hij uit de kerk gaat, maar dat ze samen ook niet tot een oplossing kunnen komen. Hij zal schuldbelijdenis moeten doen en dat zag hij tot voor kort nog niet zitten omdat hij niet daadwerkelijk spijt heeft van wat er allemaal is gebeurd. Daarbij zal het (bijna) onmogelijk zijn voor ons om hier te trouwen en dat is natuurlijk wel erg jammer.

Zelf ben ik de afgelopen jaren naar veel verschillende kerkverbanden geweest. Mijn ouders gingen op termijn minder vaak naar de kerk en sindsdien ben ik zelf op zoek gegaan. Sinds enige tijd zijn wij samen aan het oriënteren en hopen we dat de Heere ons ergens een plekje wil geven. Mijn vriend is vanaf het moment voor de scheiding niet meer in de kerk is zijn vorige woonplaats geweest. Echter zijn we inmiddels een aantal keren samen naar de Ger. Gem. in een ander dorp geweest en daar zou ik graag blijven, ook omdat ik weet dat hij diep van binnen niet uit die kerk wil vertrekken en we daarbij als stel het liefst natuurlijk wel dezelfde gemeente kiezen.

Binnenkort zal hij wederom op bezoek gaan bij ouderlingen. Ze willen bespreken wat te doen met zijn lidmaatschap en natuurlijk nog eens met hem praten. Nu zou ik eigenlijk niet willen dat hij zijn lidmaatschap opzegt en hij heeft zelf ook aangegeven dat hij inmiddels open staat voor het misschien doen van schuldbelijdenis.

Waar we tegenaan lopen is dat we niet mogen trouwen in de kerk. We hebben wel trouwplannen en ik zou het erg jammer vinden als dit nooit bevestigd wordt in de kerk. Nu weet ik wel wat hierover in de Bijbel staat, maar zou dat dan echt betekenen dat wij nooit meer een zegen op ons huwelijk kunnen ontvangen? Het verwarrende vind ik dat er alleen over "de verlatene" geschreven wordt. Hoe zit dat dan met de man zelf? Of is dit al niet meer van toepassing omdat er sprake is geweest van overspel? Er staat in de Bijbel dat het huwelijk al is ontbonden op het moment dat er overspel is geweest.

Wellicht heeft u advies met wat te bespreken met de ouderling. Ik schaam mij diep tegenover de Heere, zo ook mijn vriend, waardoor hij enige tijd niet in gebed tot God durfde te komen. Echter is de Heere een God van genade en hoop ik dat hij ons wil vergeven. Daar heb ik de afgelopen periode al constant voor gebeden. Maar met de bijbelteksten kom ik niet op de antwoorden die ik zoek. 

Graag reactie van iemand uit de Gereformeerde Gemeenten.

Beste jonge vrouw,

Wanneer ik je vraag lees, is het onmogelijk de antwoorden te geven die je zoekt. Ik denk dat ik begrijp welke antwoorden je zoekt, maar zijn dat dan de antwoorden die recht doen aan allen die bij dit intens verdrietige probleem betrokken zijn? Waarom zeg ik dat? Ik lees jouw verhaal met daarin jouw visie en beoordeling over de ingewikkelde situatie waarin je door je eigen handelwijze in terecht bent gekomen. Ik ken niet het verhaal van je vriend en ook niet het verhaal van zijn ex-vrouw. Ik ken niet hun visie en beoordeling. Begrijp je dat deze drie verhalen uitermate belangrijk zijn voor de antwoorden die je geeft? Ik ken ze niet, toch wil ik proberen enkele Bijbelse, eerlijke en evenwichtige lijnen te trekken.

Je zou het erg jammer vinden dat jullie huwelijk nooit bevestigd zou worden in de kerk en je nooit een zegen op jullie huwelijk zou kunnen ontvangen, zo lees ik in je vraag. Je zult het met mij eens zijn dat een zegen van God alleen kan en mag verwacht worden wanneer je in Zijn weg gaat. Dat betekent niet dat je dan eerst zonder zonden zou moeten zijn, maar wel dat je Gods wil in je leven boven je eigen verlangens moet stellen en je gebed boven alles moet zijn: Leer mij naar Uw wil te handelen. Begrijp je dan dat ik erg veel moeite heb met jullie handelwijze zoals je die weergeeft aan het begin van je vraag? Je schrijft: “Enige tijd geleden ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij was destijds getrouwd. Nu zat de relatie tussen hen al enkele jaren vóór onze ontmoeting niet goed, maar uiteindelijk is ons contact, en helaas het overspel, de reden voor zijn scheiding geweest.”

Wanneer ik het goed lees. Je vriend was getrouwd, je ontmoet hem, maar uiteindelijk is jullie contact, en helaas het overspel, de reden geweest voor zijn scheiding, met de tussenzin dat de relatie tussen hen (je vriend en zijn ex-vrouw) al enkele jaren vóór jullie ontmoeting niet goed zat. Begrijp je dat jullie begin de toets van Gods heilig Woord niet kan doorstaan? Een niet goed huwelijk kan en mag nooit de oorzaak zijn dat een getrouwde man, binnen zijn huidige huwelijk, een nieuwe relatie aangaat en dat een ongetrouwde vrouw een relatie begint met een getrouwde man. Alle lampen hadden toen voor jou op rood moeten springen en je had deze relatie direct moeten verbreken. Helaas is de relatie doorgegaan en is er een scheiding gekomen in het huwelijk van je vriend. Wees eerlijk naar jezelf en boven alles naar de Heere God, kun je dan Gods zegen inroepen over jullie huwelijk? Overspel is toch zonde tegen Gods gebod en tegen je naaste (ex-vrouw)? En door met een toen nog getrouwde man een relatie aan te gaan, zondig je toch ook tegen dat zelfde gebod?

Wat blijft over in jullie situatie om samen verder te gaan. Voor mij is dat, buiten kijf, terug gaan naar het begin van jullie relatie. Waar het in het begin Bijbels al fout ging, zullen jullie dat samen eerlijk onder ogen moeten zien. Jullie relatie is de oorzaak van een scheiding, die door God niet is gewild, maar wel door jullie is ontstaan. Je vriend heeft, denk ik, ooit ook Gods zegen over zijn huwelijk afgesmeekt en samen met zijn vrouw (nu ex) geknield gelegen voor God en Zijn gemeente. En een weg terug wordt door je vriend niet begeerd, begrijp ik, gezien het feit dat hij niet daadwerkelijk spijt heeft van wat er allemaal is gebeurd. Als er al een weg terug zou zijn.
  
Schuldbelijdenis blijft over. Niet gedwongen, omdat je dan anders kerkelijk niet kunt trouwen, maar met heel je hart en vrijwillig, omdat je beseft tegen God en Zijn gebod gezondigd te hebben en dat je hierin samen Gods Naam hebt gelasterd. Spreek daar met elkaar over en belijdt het samen voor God in het gebed dat je tegen Zijn gebod hebt gezondigd en dat je zonder Zijn vergeving niet verder kunt. Realiseer je dat niet jullie verlangens voorop gaan in het gebed, maar Gods heilig gebod. We doen God immers verdriet met onze zonden. Ik denk dat dit de eerste stap is naar schuldbelijdenis voor God en Zijn gemeente. Dan sta je niet misschien open voor het doen van schuldbelijdenis, maar dan verlang je er naar dat het goed komt tussen jullie en God. Dan zal het gesprek tussen de kerkenraad en je vriend niet moeilijk zijn. Ik denk dat hij dan zegt: ”Broeders, ik ben helemaal fout geweest tegenover de Heere God, ik heb daar intens verdriet over, zeg maar wat ik doen mag.”
 
Dan mag je, in de eerste plaats, schuldbelijdenis doen, dan moet het niet. Dan kun je ook samen kerkelijk weer verder. Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar wie ze belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen (Spreuken 28:13).

Hoe nu verder? Ik denk dat jullie samen het eerst goed moeten maken in de gemeente van zijn vorige woonplaats. Wanneer jullie in de toekomst willen overgaan naar een  Ger. Gem. in een ander dorp, zal dat toch alleen kunnen in goed overleg met de kerkenraad van zijn vorige woonplaats. Alleen hij komt daar niet meer. Ik begrijp dat er nog wel regelmatig contact is met de ouderlingen. Zij willen niet dat hij uit de kerk weg gaat, maar dat ze ook niet tot een oplossing kunnen komen, omdat hij, tot voor kort, geen schuldbelijdenis wilde doen.

Toch is de enig nog begaanbare weg schuldbelijdenis doen, met heel je hart. Dat is een terecht verzoek van deze kerkenraad, ze kunnen en mogen niet anders dan hier de liefdeseis van Gods Woord en gebod volgen. Wanneer je bij de gemeenschap van de kerk wil blijven, moet je jezelf ook onderwerpen aan de liefdeseis van Gods gebod. Dat heeft je vriend trouwens beloofd toen hij belijdenis van zijn geloof aflegde voor God en Zijn gemeente.

Je geeft ook aan dat je graag in de kerk zou willen trouwen om een zegen over jullie huwelijk te ontvangen. Ik hoop dat jullie beiden begrijpen dat een huwelijksbevestiging in de kerk in jullie geval best vragen op zal roepen. Een kerkenraad heeft ook te maken met de verlaten vrouw en haar familie, ook daar is pastoraat hard nodig. Ik kan me goed voorstellen dat een kerkenraad dat niet toestaat. Wees ook hierin dan de minste en aanvaardt het als gevolg van jullie handelen.

Wat betreft je vraag over “de verlatene”. Je vriend heeft overspel gepleegd, hij is dus geen verlatene, hij heeft zelf zijn vrouw verlaten. Je schaamt je diep tegenover de Heere, zo ook je vriend, waardoor hij enige tijd niet in gebed tot God durfde komen. Vrijmoedigheid in je gebed is er alleen in het gaan van Gods weg en nooit in het volgen van onze eigen weg. Alleen in Zijn weg zul je ervaren dat de Heere een God van genade en een God van vergeving is. Lees psalm 32 samen met je vriend. De weg waarin God Zich laat vinden, om Jezus’ wil. Een Zaligmaker die de zonde radicaal afwijst, maar nooit de zondaar die met al zijn zonden en zorgen tot Hem vlucht.

'k Bekend', o HEER, aan U oprecht mijn zonden;
'k Verborg geen kwaad, dat in mij werd gevonden;
Maar ik beleed na ernstig overleg,
Mijn boze daân; Gij naamt die gunstig weg.

Ga deze weg!

Hartelijke groet, 
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven