Verplicht bijbellezen en bidden

Ons streven naar perfectie wordt gevoed door onze constante gedachten over wat we moeten doen. Het is het constante, knagende gevoel van nooit goed genoeg zijn. We hebben gedachten als: “Ik kan beter bidden, de Bijbel meer lezen, vriendelijker zijn.” We hebben een instinctief verlangen om God te behagen en we zijn bang dat we het niet goed zullen doen. Dit leidt er uiteindelijk toe dat we geloven dat God teleurgesteld is in ons, omdat we niet aan Zijn verwachtingen voldoen. Maar als wij niet oprecht bidden en Bijbellezen dan zal God toch ook niet in ons werken? Ik voel me verplicht om dat elke dag te doen, anders neemt Hij afstand en leef je niet in Zijn Vrede?

Als je via de wet zalig wilt worden, dan zul je nooit vrede krijgen. Want inderdaad, uit ons geen vrucht meer in eeuwigheid. Totdat... we ons in de armen van Christus werpen en genoeg hebben aan ruilen. Ruilen? Ja: Jezus jouw tekorten, schuld en zonden en jij Zijn gerechtigheid. Luther noemde dat een vrolijke ruil. En dan mag je leven in de vrijheid, zonder de eis en de vloek van de wet. Dan leef je van genade en dan is de wet alleen nog maar een richtlijn voor een dankbaar leven. Omdat je niet anders meer wilt ondanks een dagelijks struikelen. Dat besefte Paulus als geen ander in Romeinen 7. En toch jubelt hij het uit, ondanks zijn zondige vlees: “Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere.” Dus: laat je zalig maken. Daar hoef je niets voor te doen dan alleen je te laten vallen in de armen van de Zaligmaker.

Zie ook deze artikelen:

• 'Belijdenisbelofte niet kunnen nakomen'
• 'God rekent de gerechtigheid toe'