Bijzondere ervaring na angstaanval

Afgelopen weekend heb ik twee keer een angstaanval gehad. Een keer zaterdag in kleine mate op mijn werk zomaar uit het niets en zondagavond in bed een grotere, met daarbij een uur van nabibberen door de adrenaline. Hierbij heb ik ervaren wat ik zo vaak voor lief neem, dat mijn man zoals altijd aan mijn zijde was om mij te ondersteunen. Toen ik weer wat rustiger was en weer in bed ging liggen kreeg ik even het gevoel dat de angst weer de overhand zou nemen, mijn man was net even naar beneden en ik heb uit paniek mijn handen gevouwen en gebeden tot God. En toen was daar een moment dat ik voelde dat er ‘iets’ over mij heen kwam, een gevoel van Gods nabijheid, een hand over mij heen die me rustig maakte en daarbij schoot mijn hoofd vol met deze zin: “De Heere is mijn herder”. Verder kon ik niets anders denken voor misschien wel een minuut. Ik schrok gewoon even van dat gevoel, iets dat ik nooit ervaren heb. Dus ik ben naar beneden gestormd om even tot rust te komen en wat te eten. Het was zo bijzonder, daarna had ik ook de rust gevonden en ben ik even later ook in slaap gevallen.

De volgende ochtend werd ik wakker en dan komt ook de twijfel: was dit wel echt van God? Kwam het niet door de intense moeheid; door de adrenaline die door mijn lichaam gierde? Maar aan de andere kant kan ik dat niet geloven. Helemaal omdat ik de laatste tijd juist dacht dat het niet voor mij was weggelegd. Ik heb vaak gebeden, misschien wel oppervlakkig, of God in ons leven wil werken, maar ik ben zo vaak zo druk met andere dingen.

Daarbij komt nu ook gelijk het volgende: hoe nu verder? Ik wil graag écht geloven, de Bijbel leren begrijpen, maar daar komt ook het lastige gedeelte: hoe kun je zomaar geloven? Normaal ben ik altijd van de feiten en hoe dingen wetenschappelijk in elkaar zitten. Is dat verkeerd om daar mee bezig te zijn over dingen die in de Bijbel staan? Vaak als ik vragen krijg of zie van mensen die niet geloven, of ze geven tegenargumenten, vind ik het lastig om daar antwoord op te geven.

Daarnaast zit ik zo vast aan de dingen van deze wereld. En dan vraag ik me weer af, wat mag daarin wel en niet? Wanneer ben je er teveel mee bezig, hoeveel tijd steek je bijvoorbeeld in het lezen van de Bijbel en besteed je de avond anders (voor jezelf)? Ik vind mijn uiterlijk belangrijk (ook door gegroeide onzekerheid in de jaren) maar wanneer is dit bijvoorbeeld teveel? Straks komt ook de tijd van het jaar dat de drukte en gezelligheid er is; iets waar ik altijd erg naar uitkijk. Overal lichtjes en we hebben zelf ook een kerstboom voor de gezelligheid. Is dat dan verkeerd? Ik probeer mijn leven vanaf nu te veranderen, om meer met de Bijbel en in het hier en nu met mijn gezin bezig te zijn, samen met mijn man en ik hoop dat God hier in mee wil gaan.

Beste mevrouw,

Verweven met jouw ervaringen laat je een stukje in je hart en hoofd kijken, waar de vragen over elkaar buitelen. Goed dat je deze vragen stelt. Ik probeer een beetje met je mee te lopen in jouw - voor mij onbekende- situatie. Je hebt afgelopen weekend angstige momenten beleefd. Gelukkig was je man aan je zijde, van hem kreeg je ondersteuning. Even later vloog het je aan dat de angst weer terug zou kunnen komen. Uit paniek bad je tot God en toen voelde je Gods nabijheid als een hand om je heen. Rust volgde en de gedachte kwam op: de Heere is mijn Herder. Eigenlijk schrok je van deze ervaring, van dit gevoel. Het werd wellicht even te veel. Nadat je beneden bij bent gekomen kon je rustig in slaap vallen. 

Hier stop ik even. Ik wil je een vraag stellen. Heb je vaker angstervaringen of paniekaanvallen? Zo ja, dan raad ik je dringend aan om hulp te zoeken. Voor angstervaringen hoef jij je niet te schamen en hulp vragen is geen falen. Benader gerust je huisarts of neem contact op met een professionele (en christelijke) hulpverlener. Het is verstandig om mogelijke oorzaken van angst eerlijk en tijdig onder ogen te zien en waar mogelijk te verminderen of weg te nemen. Dat is in alle opzichten helpend voor jezelf en ook voor je man en het gezin.

De volgende ochtend komt de twijfel op: was dit wel echt van God? Intense moeheid of adrenaline zie je als oorzaken om twijfel te voeden. Toch vind je de ervaring te bijzonder om níet te geloven. Helemaal om dat je de laatste tijd juist dacht dat het niet voor jou was weggelegd.

Opnieuw stop ik even, omdat deze zin bij mij blijft hangen: “Helemaal omdat ik de laatste tijd juist dacht dat het niet voor mij was weggelegd.” Wat dacht je precies over dat ‘het’ niet voor jou was weggelegd? Dat je niet uitverkoren zou zijn? Dat God Zich over jou niet zou willen ontfermen? Dat de genade van de Heere voor velen bestemd zou kunnen zijn, behalve voor jou? Dat het geloof in de Heere Jezus Christus als persoonlijke Borg en Zaligmaker voor jou onbereikbaar zou zijn?

Ik denk dat deze gedachten ook een angstige ondergrond hebben. Je wilt zo graag geloven en niet meer bang zijn. Je wuift de twijfel weg door je vast te klemmen aan de bijzondere ervaring en het rustgevende gevoel. En nu wil je aan de slag. Want vaak heb je gebeden of de Heere wil werken in jullie leven. Je voelt je misschien wel schuldig dat het vaak zo oppervlakkig was en je voelt je tekortschieten dat je zo drukbezet bent. Vanaf nú wil je het graag anders doen, maar hoe nu verder?

Ik wil je graag een raad geven. Begin bij het begin. Het begin ligt in Gods geopenbaarde Woord: “O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk” (Jes. 55:1). God nodigt tot Zijn heil zonder dat jij iets mee hoeft te brengen. Geen geld, geen bijzondere ervaringen, geen gebeden, geen verbeteringen; niets. God nodigt oprecht, welmenend en onvoorwaardelijk aan alle hoorders om te komen tot Jezus Christus de Zaligmaker. Geloof je dat? Stop met het uitwendig verbeteren van je leven, als grond voor het (gaan) leven met de Heere. Dan begin je aan de verkeerde kant. Als je zelf vruchten voort wilt brengen uit eigen kracht, dan wordt het niets en blijven het slechts onnuttige, stinkende vruchten, want zonder Hem kan je niets doen. Romeinen 4:1-8 wijst ons op de rechtvaardiging van Abraham, lees het voor jezelf eens door. Vers 5: “Doch degene, die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid.”

Hoe nu verder? Vanwege jouw en mijn onmetelijk grote zondeschuld zullen jij en ik nooit meer verder kunnen. De afstand tussen God en ons is onoverbrugbaar. We kúnnen het niet alleen, maar ten diepste wíllen we ook niet. Punt? Nee, Gods Woord zet geen punt bij onze zonden, onmacht, onkunde en onwil. Het Woord stopt niet met de noodzakelijke Wet, want dan zou geen leven mogelijk zijn. De Bijbel stopt niet bij ‘Mozes’, maar gaat verder naar Christus. De Wet is onlosmakelijk en wederkerig verbonden met het Evangelie. Het Evangelie toont ons dat het ook niet hóeft vanuit onszelf. God de Vader zond Zijn Zoon naar deze wereld. Jezus Christus gaf de heerlijkheid bij Zijn Vader prijs om de afstand te overbruggen. Jij en ik hoeven daarom niet naar de hemel óp te klimmen door verbeteringen of werken; Hij daalde áf. De Heere Jezus vernederde Zichzelf en ging de hele lijdensweg. Gehoorzaam, vrijwillig. Dát zijn ontzagwekkend diepe Evangeliewoorden over de Borg: gehoorzaam en vrijwillig. Zelfs toen Hij onschuldig ter dood veroordeeld werd kwam geen wanklank over Zijn lippen. Tussen hemel en aarde, hangend aan het vervloekte hout, horen we geen zucht van onvrede of tegenzin uit Zijn mond komen. De Schrift spreekt wel van een ander woord van de Zaligmaker, klinkend vanaf het  kruis: “Het is volbracht!” (Joh. 19:30). 

Je wilt graag écht geloven. Wel, zie op dit Evangeliewoord: “Het is volbracht!” Johannes de Doper zag de Heere Jezus komen en wees de mensen direct naar Hem toe: “Zie, het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt” (Joh. 1:29b). Je wilt graag écht geloven. Als ik deze zin goed op mij in laat werken, dan denk ik dat je beseft dat je het niet zelf kúnt. Anders had je het al wel gedaan, toch?
 
Je stelt in dit kader de terechte vraag: hoe kan je nu zomaar geloven? Je voelt zelf wel aan dat hier een hindernis lijkt te liggen. Ralph Erskine leert ons dat wie om het geloof verlegen zijn vinger bij Gods zwart op wit geschreven belofte legt, dat niet vergeefs doet, want “het geloof wordt voortgebracht uit de baarmoeder van de absolute [onvoorwaardelijk] belofte” (De Reuver, 2019, p.107). 

De Bijbel confronteert ons niet alleen met onze onmacht, maar juist ook met onze onwil. Het werk van de Heilige Geest is onmisbaar om geloofsogen te ontvangen en in te zien dat het geloof een gave van God en geen werk van onszelf is. Maar het heerlijke is dat Gods beloften in Christus ja en amen zijn. Neem daarom alles uit Hem. Hij geeft uit genade alles wat wij nodig hebben, ook de kracht om Gods beloften te omhelzen. Leg jezelf daarom neer bij het kruis van de Heere Jezus en zie op Hem. Verwacht niets van jezelf, maar alles van Hem. Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden (naar Hand. 16:31). Het geloof klampt zich -misschien vol van schroom, angst of onzekerheid- vast aan Gods Woord, ja, aan Christus Zelf: “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Matt. 11:28). Laat alles (ook je eigen kracht) los en werp je maar in de armen van deze Christus, want Hij is opgestaan én Hij leeft. Hij zal je niet beschaamd uit laten komen.

Ik heb geprobeerd te antwoorden op de kerncirkel van jouw vragen. Je zult hebben gemerkt dat ik niet concreet ben ingegaan op andere zaken die je aan de orde stelt. Onderaan dit antwoord verwijs ik naar enkele eerder gegeven antwoorden. Vragen over tijdsbesteding, levensverbeteringen, onzekerheid over je uiterlijk, tijd voor de Heere, enzovoorts, zijn op Refoweb al eerder van een Bijbels en concreet antwoord voorzien. Wel wil ik je in relatie tot deze (praktische) onderwerpen graag wijzen op het vervolg van het eerste vers uit de ‘herderlijke’ psalm 23. Vers 1 vervolgt: “...mij zal niets ontbreken.” Gekoppeld aan de vorige alinea’s zou ik willen zeggen: wie door genade bij Christus mag schuilen en in Hem is ingelijfd zal niets(!) ontbreken, maar ontvangen Christus én al Zijn weldaden. 

In het gebed dat bovenstaande door de Heere wordt gebruikt om je in alles te laten leiden door Zijn Woord en Geest.

Met een hartelijke groet mijnerzijds,
A. J. C. van Gent

Ps. Enkele verwijzingen naar eerder gegeven antwoorden op door jou genoemde deelonderwerpen:

• 'Theologie studeren en geloof kwijtraken'
• 'Stille tijd als moeder'
• 'Onzeker en ontevreden overmezelf'
• 'Kerstboom'

Dit artikel is beantwoord door

A. J. C van Gent

• Geboortedatum:
  28-10-1990
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Heinenoord
• Status:
  Actief

13 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven