Wedergeboorte gescheiden van geloof in Christus

Een vraag aan ds. Van den Brink over het onderscheid tussen wedergeboorte en de kennis van Christus. Predikanten die hierin onderscheid willen maken doen dat volgens mij hoofdzakelijk met een beroep op gelovigen van het Oude Testament, waarschijnlijk omdat het Nieuwe Testament hiervoor geen of onvoldoende ruimte biedt. Zij leggen dit onderscheid er dan in, maar mag dat wel als de apostelen in het Nieuwe Testament dit niet hebben gedaan? Mag je dan zeggen, ja, maar zo leert Gods volk het?

Beste vragensteller,

Deze vraag is buitengewoon belangrijk. In het hypercalvinisme wordt de nadruk verplaatst van het geloof naar de kenmerken van het geloof. En vervolgens worden deze kenmerken zozeer verzelfstandigd en in een bepaalde volgorde geplaatst, dat er een standenleer ontstaat. Inderdaad wordt dan, zoals je schrijft, de wedergeboorte gescheiden van het geloof in Christus. 
 
Dit is in tegenspraak met de gereformeerde belijdenis. De remonstranten zeiden dat iemand ook zonder kennis van Christus kon geloven, maar dat is door de gereformeerde theologen bestreden. De eenheid van geloof en kennis van Christus is duidelijk verwoord in de schriftelijke conferentie te Delft (1613). Dit boekje is hier te lezen:

Maar de gelovigen in het Oude Testament dan? Ik geef enkele citaten. Trigland schreef: “Wij bekennen, dat in onze belijdenis en catechismus schriftuurlijk geleerd wordt, dat het zaligmakende geloof niet kan wezen zonder kennis van de persoon en verdiensten van Jezus Christus, en dat niemand kan zalig worden, dan die de weldaden van Christus met een oprecht geloof aanneemt.”
 
Een citaat van Turrettini: “Christus zal niet zaligmaken tenzij Hij wordt gekend en aangenomen door het geloof (Jes. 53:11; Joh. 6:29; Joh. 6; 40; Joh. 17:3). Waarom zou het anders het Evangelie nodig zijn, als wij zaligheid zouden kunnen verkrijgen zonder kennis van Christus?”

De bekende professor Herman Witsius: “Daar er geen zaligheid te verkrijgen is zonder Christus (Hand. 4:12) en geen volwassene door Christus behouden wordt dan door middel des geloofs (Markus 16: 16), en het geloof kennis vooronderstelt (Rom. 10:14), zo is het nodig ter zaligheid dat Christus gekend wordt (Joh. 17:3; Joh. 20:31).”
 
Witsius  zegt eveneens: “Onder de huishouding van het Oude Testament, ja, als Christus op aarde verkeerde, kon iemand een waar gelovige en in de staat der genade zijn, die onkundig was van Christus’ lijden, dood en opstanding, ja, die als Christus die dingen verkondigde, Hem tegensprak, zoals blijkt in het voorbeeld van Petrus (Matth. 16:21-22). En die in Christus wel in het algemeen gelovende, echter niet wist dat Jezus de Christus was, gelijk openbaar is uit de historie van Cornelius de Hoofdman (Hand. 10:2-4). Echter, zo ik meen, zoude niemand heden zo iemand voor waar gelovige erkennen, die deze dingen van de Heere Jezus niet zou weten.” 

Kortom, wij moeten niet eerst bepaalde mensen aanduiden als volk van God en op grond daarvan bepalen wat geloof is en welke kennis tot het geloof behoort, maar andersom. Op grond van wat geloof is en welke kennis daarin is vereist, bepalen we wie er tot Gods volk behoren en wie niet.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

242 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven