Vraag
Jaren geleden (in mijn tienerjaren) zijn er dingen gebeurd tussen mij en toen mijn vriend (nu ex) waar ik een dagelijks strijd mee voer. Waarom heb ik dingen toegelaten die ik niet wilde? Waarom heb ik dingen gedaan tegen mijn eigen wil in? Hoe dom ben ik geweest om dit zover te laten komen, ik begrijp mezelf niet. Waarom ben ik niet weggerend? Waarom weet ik niet alles meer goed te herinneren? Alleen nog die momenten als een ‘foto’ waar ik het liefst niet naar wil/kan kijken, ik krijg dan zulke walgelijke gevoelens dat ik er misselijk door word.
Het gaat me steeds meer opbreken, zo erg dat ik nergens meer van kan genieten en elke dag en nacht met angst leef, angst voor die herinnering, emoties, gevoelens. Steeds vaker denk ik erover om uit het leven te stappen, weg van alles. Ik heb zo vaak gebeden of God me wil vergeven maar krijg daar maar geen rust over, steeds vaker denk ik: heb ik toen wel duidelijk genoeg gezegd dat ik het niet wilde? Ik begrijp niet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Ik ervaar bepaalde momenten van toen net alsof ik van boven af op mezelf kijk, alsof ik niet meer in m’n lichaam was.
Ik praat hier verder met niemand over. Ik ben ondertussen de wanhoop nabij omdat ik het maar niet achter me kan laten en het m’n hele leven beheerst. Ondertussen ben ik getrouwd en we hebben kinderen waar ik voor probeer te zorgen en er alles aan doe om een lieve moeder te zijn, maar wat haast niet meer lukt en wat ook de nodige ruzies oplevert in onze relatie. Wat kan ik doen om weer een beetje uit dit diepe zwarte dal te komen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wat een noodkreet... de wanhoop nabij, lees ik. Nou, dan is het goed dat je uiteindelijk tóch de eerste stap zet op weg naar een uitweg! Nee, helaas werkt een schriftelijk antwoord op een anonieme brief niet, maar ga wél door op de ingeslagen weg en zet de volgende stap: zoek een hulpverlener tegen wie je kunt praten, te beginnen bij je huisarts die níets van jij niet wilt doorvertelt! Wellicht kent hij/zij een goede therapeut bij jou in de buurt voor een vervolgtrajèct. Dat is één.
Een ander aspect is je relatie met God. Enige pastorale hulp wens ik je toe, maar ook dat gaat niet zónder gesprek! Natuurlijk bepaal je daarbij zelf wat en hoeveel je van je verdriet prijsgeeft. In een persóónlijk gebed mag je je héle hart voor God uitstorten. Hardop pratend, zachtjes fluisterend of helemaal in jezelf. Zoals je ook al eerder gedaan hebt, lees ik. Nu líjkt bidden op het óóg misschien éénrichtingverkeer, je ervaart immers geen rust... maar God hóórt de berouwvolle zondaar zeer zeker! En vertrouwend op de volledigheid van Zijn verzoenend sterven aan het kruis op Golgotha mag je ook je niet-kùnnen-geloven bij Hem neerleggen. Dat neemt féiten niet weg, maar daardoor mag je er ànders tegen aan leren kijken. Lees maar eens de hele geschiedenis van David, Bathseba en hun zonen waarin je niet alleen van zonde, berouw en verdriet leest, maar ook van Gods gerechtigheid en barmhartigheid. God haat de zonde, maar heeft de zondáár lief: woorden van de Heere Jezus zelf lees je daarover bijvoorbeeld in Johannes 3:16 en 17.
Tenslotte: weet je echtgenoot van je worsteling? Ga met hem praten -of laat hem dit lezen!- om sámen vervolgstappen (zie boven) te zetten.
Ga met God,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat je beschrijft zijn, hoe naar ook, hele natuurlijke reacties op zulke afschuwelijke gebeurtenissen. Jouw ex is ver over grenzen heen gegaan en heeft jou, zo lijkt het, daar mee getraumatiseerd. Het is heel normaal en herkenbaar dat je jezelf daarvan de schuld geeft en je je afvraagt waarom je niet bent weggelopen of beter had gezegd dat je dingen niet wilde. Maar écht, het was níet jouw schuld.
Jij verdient heel veel goede hulp hierbij en hoeft je nergens voor te schamen. Ik begrijp het ontzettend goed dat de stap om hulp te gaan vragen groot is. Misschien heb je wat aan deze christelijke website, waar je ook eerst anoniem je verhaal zou kunnen doen: https://www.ikmeldhet.nl/seksueel-misbruik-verwerken/.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe en hoop dat je de moed vindt om te gaan praten, met je man, met anderen. Je hoeft je nergens voor te schamen en hoeft deze last niet langer alleen te dragen!
Wat mevr Rots zegt, je echtgenoot moet er in de eerste plaats van weten hoor! Ik hoop dat je genoeg vertrouwen in hem hebt dat je dat durft. En dan verdere stappen ondernemen om hulp te zoeken. Je huisarts kan je daar hopelijk op een goede manier in helpen. Heel veel sterkte hoor! Ik leef met je mee.
Je vraag raakt me. Omdat ik je worsteling precíes herken! Ook ik had dingen meegemaakt die ik nooit met iemand had gedeeld (ook met mijn man niet) en die me zó gingen opbreken dat ik ook overwoog er maar een einde aan te maken. De enige reden dat ik het niet deed was omdat ik het heel gemeen van mezelf vond als mijn man en kinderen dan totaal niet zou weten waarom ik dat had gedaan. Maar het hem vertellen was geen optie...
Zet ajb die eerste stap die hierboven werd aangeraden: ga anoniem chatten met iemand van ikmeldhet.nl Daarmee erken je voor jezelf dat je een probleem hebt wat woorden mag krijgen, daarmee heb je iemand die er voor je kan zijn terwijl je volledig anoniem bent. Mij heeft dat heel erg geholpen om uiteindelijk toch de stap te zetten naar het in vertrouwen nemen van een ouderling en uiteindelijk het schrijven van een brief aan mijn man waarin ik hem alles vertelde. En is het daarna opgelost en makkelijk? Nee, natuurlijk niet. Maar wie praat, kan echt geholpen worden. Ook hiermee. Als je het fijn vindt mag je m'n mailadres opvragen bij Refoweb en me (evt anoniem) mailen. Ik kan je probleem niet oplossen, maar wellicht kan een beetje (h)erkenning je wel helpen. Sterkte! En ga met God.
Wat een verdriet. En je kunt er zo weinig kanten mee op omdat er een enorme schaamte omheen hangt.
Geloof maar dat heel erg veel mensen op dat vlak een rugzak hebben en daar bijna niet over kunnen praten omdat ze denken dat niemand dat van hun gedacht zou hebben.
Het is zeker goed om hulp te zoeken bij mensen. 1 ding is zeker, de Heere hoort je gebed en alleen daar is echte hulp te verwachten. En als je denkt dat je niet gehoord wordt kijk dan maar eens naar de Kananese vrouw. Ze werd zelfs weggestuurd en toch hield ze vol.
Ik snap bovenstaande reacties over je ex heel erg goed en het goedpraten moeten we niet doen maar misschien dat je ex ook veel schaamte en verdriet heeft. Zijn positie is dan nog veel moeilijker dan die van jou. Ook hij mag en moet de Heere om hulp en vergeving vragen.
Ik hoop zo dat je kracht mag krijgen en weer sterker mag worden en je taak in je gezin kan oppakken. Schaam je maar niet voor je man en kinderen. Je bent vast een supervrouw en moeder voor hen.
Heel veel sterkte
Als jij de beslissing hebt genomen om Jezus aan te nemen als Diegene die voor jou, en in jouw plaats de straf voor je zonden heeft gedragen op het kruis van Golgotha, dan word jij op dat moment op nieuw geboren in het huisgezin van God. Het beste huisgezin waartoe je kunt behoren. JE WORDT GODS KIND. En vanaf dat moment BEN je dat dus ook. En als jij God om vergeving vraagt voor je zonden zal Hij jou dat ZEKER geven. Daar mag jij niet aan twijfelen. De HEERE God heeft daarvoor Zijn EIGEN Zoon naar de aarde gestuurd om dat voor elkaar te maken. Moet je nagaan... Hij heeft Zijn èigen Zoon,>> het liefste wat Hij bezat>ALLEN hebben gezondigd en derven (missen) de heerlijkheid van God.
Dat kan als gevolg zijn, maar het kan ook gebeuren, dat in een depressieve fase zulke nare dingen uit het verleden uitvergroot worden een een belangrijke plaats gaan innemen.
Als tiener ben je erg beschadigd. Weet wel, dat jouw ex-vriend verkeerde gedachten kreeg vanuit het rijk der duisternis. Satan heeft hem die ideeën gegeven. Jij bent daarin meegegaan, maar als jij je zonden hebt beleden bij Jezus, zal Hij, als je het oprecht meent, vergeving gegeven hebben. De Here Jezus is niet gekomen om jou te veroordelen, maar om jou te REDDEN! Daar voor kwam Hij naar de aarde, om jouw Verlosser, jouw Christus te zijn, trouwens ook voor IEDER die dat wil aanvaarden.
----------------------------------------------------------------------------------------
Nu probeert Satan jou dingen te laten denken die beslist NIET van God zijn.
----------------------------------------------------------------------------------------
De HEERE God stuurde jou zeker NIET de gedachte om uit het leven te stappen. In tegendeel Hij zal jou als Zijn kind het allerbeste gunnen en toewensen. Maar niet alléén voor jou, maar zeker óók voor je man en je kinderen! Wees een ZEGEN voor ze.
Als kind van God mag je, beter nog, MOET je als je weer zo'n slechte, negatieve gedachte krijgt die gedachte wegsturen in JEZUS' NAAM. Hoe doe je dat? Je kunt Satan gewoon op een rustig plekje hardop aanspreken en zeggen: Satan ik ben van Jezus, je hebt geen rècht op mij, ik ben een kind van God, verdwijn met je negatieve gedachten in JEZUS' naam. Mochten de gedachten nog weer terugkomen herhaal dan op gebiedende wijze dit gebod.
Ik wens jou van harte Gods Zegen toe, trouwens ook voor je man en kinderen.
Maar wees ook zèlf een zegen in je omgeving.
Als tiener ben je erg beschadigd. Weet wel, dat jouw ex-vriend verkeerde gedachten kreeg vanuit het rijk der duisternis. Satan heeft hem die ideeën gegeven. Jij bent daarin meegegaan, maar als jij je zonden hebt beleden bij Jezus, zal Hij, als je het oprecht meent, vergeving gegeven hebben. De Here Jezus is niet gekomen om jou te veroordelen, maar om jou te REDDEN! Daar voor kwam Hij naar de aarde, om jouw Verlosser, jouw Christus te zijn, trouwens ook voor IEDER die dat wil aanvaarden.
----------------------------------------------------------------------------------------
Nu probeert Satan jou dingen te laten denken die beslist NIET van God zijn.
----------------------------------------------------------------------------------------
De HEERE God stuurde jou zeker NIET de gedachte om uit het leven te stappen. In tegendeel Hij zal jou als Zijn kind het allerbeste gunnen en toewensen. Maar niet alléén voor jou, maar zeker óók voor je man en je kinderen! Wees een ZEGEN voor ze.
Als kind van God mag je, beter nog, MOET je als je weer zo'n slechte, negatieve gedachte krijgt die gedachte wegsturen in JEZUS' NAAM. Hoe doe je dat? Je kunt Satan gewoon op een rustig plekje hardop aanspreken en zeggen: Satan ik ben van Jezus, je hebt geen rècht op mij, ik ben een kind van God, verdwijn met je negatieve gedachten in JEZUS' naam. Mochten de gedachten nog weer terugkomen herhaal dan op gebiedende wijze dit gebod.
Ik wens jou van harte Gods Zegen toe, trouwens ook voor je man en kinderen.
Maar wees ook zèlf een zegen in je omgeving.
Nog even dit: Heb JIJ je ex-vriend al vergeven? Moeilijk misschien, maar de Heer Jezus zal je er bij helpen. Hij heeft jòu vergeven!
En Hij leerde ons dit gebed: Vader vergeef ons ònze schulden, zoals ook wij vergeven ònze schuldenaren.
Heel veel sterkte en nogmaals; GODS Zegen.
