Vraag
In een preek van Charles Haddon Spurgeon over Openbaring 22 vers 17: “En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet”, schrijft hij het volgende:
“In de tweede plaats zien we in de tekst dat de nodiging zeer ruim is: ‘Die wil, neme het water des levens om niet.’ Deze nodiging is zeer ruim! Er zijn predikanten die zondaren niet durven te nodigen, maar waarom zijn ze dan predikant? Ze zijn bevreesd om de belangrijkste taak van het heilige ambt uit te voeren. Ik moet bekennen dat er een tijd is geweest dat ik enigszins aarzelde als ik op het punt stond de nodiging vrij uit te laten gaan. Mijn leerstellige opvattingen hinderden me in zekere mate. Ik belijd vrijmoedig dat ik wat betreft de leer die ik gepredikt heb, niet ben veranderd. Ik predik het calvinisme zo hoog, zo streng en zo zuiver als ik altijd heb gedaan. Maar ik voel een vurig verlangen, en heb dat altijd al gevoeld, om zondaren tot Christus te nodigen. En ik besef ook dat deze koers niet alleen met de zuiverste leer in overeenstemming is, maar dat de andere koers uiteindelijk onjuist is en dat er niets in de Schrift te vinden is waarop zij zich kan beroepen.”
Ik zou aan dr. C. A. van der Sluijs, Spurgeon-kenner, willen vragen of hij iets meer kan vertellen over wat de aanleiding of achtergrond is geweest dat Spurgeon ruimer is gaan preken en of hij dit verschil inderdaad in zijn preken opgemerkt heeft.
Antwoord
Een jongere als prediker! Dat geeft moed voor de toekomst. Spurgeon begon heel jong. Een lekenprediker van 16 jaar. Zeer jong begonnen in Londen en daar betrekkelijk jong oud geworden. Hij was ruim 57 jaar toen hij stierf.
Als jonge prediker was Spurgeon vol vuur, maar ook nog al ‘kreterig’. Dat deed arminianisme vermoeden, maar was het geenszins. Ouder geworden brandde het vuur nog altijd, dat hem langzamerhand zou verteren, maar tegelijkertijd werden zijn preken meer exegetisch verantwoord en bezonken. De waterval was in een rustiger vaarwater gekomen. Maar wie in dit vaarwater ging varen, kon nog altijd verdrinken als hypercalvinist of als arminiaan. Men had nooit leren drijven op de wateren van vrije genade. Zoals Spurgeon levenslang.
Want Spurgeon bewandelde in de prediking een weg die weinigen gegeven is. Hij preekte vanuit het eeuwig welbehagen zoals God hem te spreken gaf. Fris, origineel. Vanuit de bron liep zijn mond steeds over van Gods eer. Nooit gekunsteld of geprogrammeerd, maar oprecht bij God vandaan en oprecht naar mensen toe. Hij sprak zoals God hem gaf te spreken. Niet meer en niet minder.
Dat doe je niet na, dat is genâ. Dit houdt direct verband met het geheim van de bediening der verzoening. Daar valt de mens weg en verschijnt God in Zijn heerlijkheid. En dat wordt gehoord, gezien en gevoeld. Spurgeon ging dus niet ruimer preken, maar dieper en zo voller en breder. Allicht heeft hij dat zelf wel begrepen, als weldenkend en hoog begaafd mens. Maar hij werd zo groot, omdat hij zo klein was voor God en mensen. En ook dit is vandaag weinigen gegeven. Dat oversteeg denominaties. Authenticiteit was zijn geheim. Hij hoefde niks te maken of wat te zijn. Hij verkeerde in de nabijheid van zijn God en gaf Zijn Woord door. Dat deed het. En dat doet het nog.
Ik zou zeggen: begin er maar aan, als je aan het eind bent. Anders is het onbegonnen werk. Het gaat immers om Gods werk, niet om ons werk. Als de ‘w’ van ons werk in een ‘k’ verandert verschijnt de Kerk. En daar gaat het om. En anders gaat het nergens over.
Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb de dominee gebeld, was het misschien verkeerd vertaald? Of... De dominee zei dat we er de verkeerde kant mee op kunnen gaan, maar dat het toch de prins der predikers was.
Maar goed, het lezen van van Spurgeon, a Brakel. Erskine en anderen is ons tot grote zegen geweest.
Nu worden we ook vaak voor arminiaan uitgemaakt.
Maar ja de nodiging, vanuit de Bijbel, is zo puur en welgemeend, daarom komt allen, zonder geld, zonder prijs, zonder een bepaalde gesteldheid, zonder... Met lege handen, bij Hem is alles te krijgen.
Van Th. Boston las ik pas;
Dus ik mag ook tot Hem komen?
Zeker weten. Het Woord van God zet de deur zo wijd open, dat het niemand uitsluit. Kom dan binnen, zondaar! Vreemdelingen zijn welkom om dit land te betreden. Jezus Christus is de Deur, de Toegang tot dit land. Wees niet bang om Hem te zien. Zie Hem als God en Mens, in Hem is de zaligheid. Kom daarom tot Hem, er is nog plaats.
Als de Heere je nodigt, door Zijn Woord en jij zegt gewoon, maar dan ben je nog niet binnen, dan zeg je: Heere U kan mij wel uitnodigen, maar ik ga niet, ik wil niet, want ja die nodiging is niet voldoende.
De Heere zegt: Kom... Dan houden we samen een rechtzaak, al zijn je zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw, al zijn ze rood als Karmozijn, ze zullen wit worden als sneeuw.
Kun je dan blijven zeggen dat er eerst nog iets moet gebeuren?
Het is een grote belediging voor de Heere!
Ga op je knieën en belijdt dat je zo'n onwillig, onbekeerlijk mens bent, net als die genodigde op de bruiloft uit de gelijkenis.
