Ongelovige dame en gelovige collega

Deze mail stuur ik aan u als ongelovige dame van 24 jaar, omdat ik een vraag heb. Ik werk in een ziekenhuis in Midden-Nederland als verpleegkundige. Veel van mijn collega’s zijn gereformeerd. Ik ben zelf niet gelovig, heb wel op een katholieke basisschool gezeten en ben als kind vaak met mijn oma naar de kerk geweest. Mijn ouders waren niet gelovig, maar wilden mij kennis laten maken met het geloof zodat ik zelf kon ervaren of ik gelovig was. Ik ging altijd met veel plezier naar de kerk, heb ook een poosje in een kerkkoor gezeten, maar heb nooit het geloof in God gekregen.

Op mijn middelbare school en later aan de universiteit (waar ik mijn eerste opleiding Aardwetenschappen volgde) werd ik omgeven door ongelovigen. Ook in mijn vriendenkring is niemand gelovig. Ik ben, mede door mijn inzichten van de eerste studie, heel erg bezig met de klimaatverandering en wat ik en mijn omgeving zou kunnen doen om dat tegen te gaan. Over dit onderwerp kwam ik geregeld in gesprek met een gereformeerde collega, B. Hij en zijn vrouw zijn namelijk ook heel goed bezig met ‘groen leven’ en we deelden met elkaar tips om nog groener te leven.

Tijdens de verkiezingen raakten we in gesprek over onze politieke voorkeur. Hij gaf aan te stemmen op de SGP en ik op GroenLinks. Ik begreep zijn keuze niet, hij wilde immers zoveel doen om groen te leven. En toch koos hij voor een politieke partij die mijns inziens onvoldoende doet om de temperatuurstijging van meer dan 1,5 graden te voorkomen (dat wordt door veel wetenschappers gezien als het punt waarop de verdere opwarming niet meer omkeerbaar is). Het maakte me verdrietig, ik moest hier om huilen. Hij stuurde me diezelfde avond een bericht om uit te leggen waarom hij en zijn vrouw groen leven: omdat God hen de opdracht had gegeven de aarde te bewonen en te bewaren. En dat hij zich soms ook zorgen maakt over de klimaatverandering, maar dat hij gelooft dat God de aarde nooit los zal laten en dat dit ook kan op manieren die wij nu niet begrijpen.

Het heeft me gefascineerd omdat ik besef hoe weinig ik weet van God. En eigenlijk hoe weinig ik weet van het geloof. Ik heb bij hem en zijn vrouw gegeten, we hebben het voornamelijk over het geloof gehad. Ik realiseerde me hoe moeilijk het kan zijn om je als gelovige onder ongelovige collega’s te begeven. Ik heb op internet gezocht naar verhalen hierover en kwam terecht op Refoweb.

Mijn vraag aan uw redactie; wat kan ik als ongelovige collega (beter niet) doen om rekening te houden met mijn gelovige collega’s?

En mijn tweede vraag: mag en kan je als gereformeerde vrienden worden met een ongelovige collega zoals ik?

Beste vriendin,

Wat een mooi en eerlijk verhaal. Bijzonder dat je echt open staat voor je collega en voor gelovige mensen. Van harte hoop ik dat je ooit kunt ervaren wat het vertrouwen op God met je doet. Onze God openbaart Zich aan mensen, vraag Hem of Hij ook jou erbij wil roepen.

Kort wil ik ingaan op je vraag. Gelukkig verwacht je niet heel veel politieke inzichten. Waarschijnlijk zal voor je collega het pro-life standpunt van de SGP meewegen. Hoe groen je als christen soms ook wil zijn, het beschermen van kwetsbaar menselijk leven (denk aan het tegengaan van abortus) staat hoger op de prioriteitenlijst dan het mogelijk redden van delen van de natuur. 

Je vraagt aan het einde of gereformeerde mensen vrienden mogen worden met andersgelovigen. Het antwoord is voluit ja. Misschien doen we dat veel te weinig, er is geen enkele belemmering.

Wat er aan jou gevraagd kan worden: interesse. Die mag je trouwens over en weer verwachten. Laten er ontmoetingen zijn van hart tot hart, ontdek wat de ander drijft. Dat betekent niet dat je alle standpunten moet overnemen, wel dat je open staat voor wat de ander beweegt. Omgekeerd is het voor je collega ook goed jouw verhaal te horen. Misschien is of ontstaat er wel een moment dat je collega met je wil bidden, dan kom je samen bij God. Wat zou het mooi zijn als je onder de indruk komt van Wie Hij is. 

Trouwens, een Bijbel zou je daarbij ook kunnen helpen? Als je die nog niet hebt, probeer er eens een te kopen.

Eén ding, ik vind het mooi om te lezen dat de vrouw van je collega ook meedoet in het contact. Laat dat zo blijven. Zorg dat je zoveel mogelijk contact hebt met hen samen. 

Hartelijke groet en veel zegen gewenst, 
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

173 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven