Vraag
De laatste jaren ben ik veel met het geloof bezig. Ik kan niet meer rustig verder leven zoals voorheen. Soms ben ik bang dat het fout met mij af zal lopen, maar soms mag ik ook Gods hulp ervaren en alles aan Hem overgeven.
Ik loop de laatste tijd steeds vast op hetzelfde punt. Ik hoor vaak in preken dat je het eens moet worden met God als Hij je voor eeuwig in de verdoemenis zou werpen, dat je het rechtvaardig moet vinden als Hij je zou straffen, dat je moet doorléven dat je de voornaamste van de zondaren bent, enz. Maar er staat toch ook in de Bijbel dat Hij geen lust heeft in de dood van goddelozen, dat Hij wil dat alle mensen zalig worden, dat Jezus met dat doel gekomen is?
Ik heb meestal niet zoveel last van mijn zonden, ik weet het wel met mijn verstand, maar ik denk niet dat het dat doorléven is waar dominees het vaak over hebben. Maar tegelijkertijd geloof ik wel dat het fout met me afloopt als ik nu voor God zou moeten verschijnen. En de gedachte dat ik dan voor eeuwig zonder God zal moeten zijn maakt me bang, want ik kan Hem ook niet missen. Ik zou graag Jezus willen kennen en zondag 1 van de catechismus kunnen nazeggen, maar ik weet niet hoe dat moet...
Uiteraard ga ik met mijn vragen naar God toe, maar ik hoop ook dat er hier iemand is die me kan helpen.
Een vrouw.
Deze vraag werd ook behandeld in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Lieve zuster,
Ik begrijp wat je bedoelt met “ik ben de laatste jaren veel met het geloof bezig.” Maar dat is niet de werkelijkheid. Die is heel iets anders. Je bent bezig met jezelf, met allerlei menselijke gedachten en allerlei opgevangen regeltjes en vermeende waarheden. Ik kan begrijpen dat je niet meer rustig kunt leven. Het is me nogal een rij dat je opnoemt. Ik loop die punt voor punt met je na.
“Ik loop de laatste tijd steeds vast op hetzelfde punt. Ik hoor vaak in preken...”
Ik zou graag willen dat het waar was wat je zegt! Liep je maar eens muurvast met al die regeltjes die mensen je voorzeggen en die jij weer als een afweermiddel gebruikt om van de werkelijkheid weg te blijven. Veel gezegden en regeltjes lijken vaak vroom, maar worden gebruikt om een ander weg te houden van de Heere Jezus. En wie heeft daar belang bij? Ja! de duivel! Hoe vroom en ‘bekeerd’ het ook mag klinken; het zijn allemaal listen die hij gebruikt om je van de Verlosser weg te houden. Stel je voor... je moet naar Luxemburg. Dat is een eind weg, dat kost veel, daar ben je zo maar niet. Als niemand me helpt kom ik er nooit en het is er toch zo mooi, hoe moet ik er toch komen, mocht ik er toch maar eens terecht komen... En zo denk je maar door. Dagen lang en daardoor kom je nooit in Luxemburg! In het geloof is het net zo! Als je maar blijft praten en allemaal waarheden blijft roepen en niet naar de Heere Jezus gaat, dan komt het niet goed met je! En wie heeft er dan zijn zin?
Laten we nu eens kijken wat “ze” zeggen (volgens jouw woorden): “dat je het eens moet worden met God als Hij je voor eeuwig in de verdoemenis zou werpen.” Waar staat dat in Gods Woord? Het is een vroom schijnend zinnetje. Lijkt waar te zijn maar klopt dat met wat de Heere zegt. Klopt dat met de werkelijkheid van ons geloof? Het is waar dat je verdient om eeuwig verloren te gaan. Er staat zelfs in de Bijbel dat je al verloren bent, verloren ligt, luister maar. Johannes 3: 17-18: “Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden. Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is reeds veroordeeld, omdat hij niet heeft geloofd in den Naam van de eniggeboren Zoon van God.”
Eens zei iemand tegen me dat hij het zo groot vond dat hij het er mee eens was dat hij een verworpene was. Dat gaf hem rust. Onvoorstelbaar om zo te leven en dan met de Bijbel in de hand. Die het ons zo heel anders leert!
Ik kan je wel zeggen als de Heere, door de werking van de Heilige Geest, tot je zegt dat je verloren ligt, dan word je het daar niet mee eens hoor, maar dan ga je roepen, misschien wel schreeuwen om verlossing, redding en behoud! Want dan wil je niet meer op de plaats terecht komen waar God eeuwig gevloekt wordt. Dan gaat het niet meer om de pijn van de hel te ontvluchten, maar om de eer van God. Dan komt er in plaats van angst voor God, verlangen naar God.
Ze zeggen ook: “dat je het rechtvaardig moet vinden als Hij je zou straffen.” Is dat dan niet zo bij je? Vind je het geen ellende dat je zo dwars bent tegen God? Dat je zo zondig bent? Je zou toch niets liever willen dan God loven en prijzen en Hem gehoorzamen? Ja toch? Vind je zelf ook niet dat het rechtvaardig zou zijn als God nooit meer naar je omkeek? Maar schreeuwt dan je hart tegelijk niet om de liefde van God?
En dat laatste: “dat je moet doorléven dat je de voornaamste van de zondaren bent.” En wat dan als het zo is in je hart, wat dan? Ga je dan maar lopen zuchten en kreunen? DE BIJBEL zegt: “Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht”, Matth. 11:28-30.
En dan ga je ineens de andere kant uit: Maar er staat toch ook in de Bijbel:
-dat God geen lust heeft in de dood van goddelozen,
-dat God wil dat alle mensen zalig worden,
-dat Jezus met dat doel gekomen is?
En het is waar dat staat er ook in. Maar niet zomaar. Daar staat van alles bij. Dat noemen we de context. “God heeft geen lust in de dood van de goddelozen.” God zit Zich niet te verheugen als er weer een ongelovige sterft en eeuwig verloren gaat. Maar Hij ziet er naar uit dat mensen, die leven zonder God, zich tot Hem bekeren.
God wil dat alle mensen zalig worden. Lees het niet verkeerd. Dit wil zeggen dat God niet wil dat mensen verloren gaan. Hij wil niets liever dan dat alle mensen naar de Heere Jezus vluchten om gered te worden. Hij ziet er naar uit om hen in Zijn armen te sluiten. Het is niet Zijn wil dat mensen verloren gaan! Dat wil de duivel en de mensen zelf maken zich er niet druk over. Als ze maar genieten in (zondige) tijdelijke dingen.
Je zegt: “Ik heb meestal niet zoveel last van mijn zonden, ik weet het wel met mijn verstand, maar ik denk niet dat het dat doorléven is waar dominees het vaak over hebben.”
Ga hier niet over lopen tobben. Ga liever aan de Heiland vertellen hoe het met je is. Besef van je zonden krijg je pas echt als je gaat zien hoe de Heiland heeft moeten lijden om onze zonden. Besef van je zonden hebben, is geen stukje van de weg die je moet afleggen om bekeerd te worden. Je moet bij de Heere Jezus zijn, alleen Hij is de weg!
Je zegt: “Maar tegelijkertijd geloof ik wel dat het fout met me afloopt als ik nu voor God zou moeten verschijnen.” Is dat niet terecht? God laat je zo vriendelijk nodigen en lokken, door Zijn Woord en de prediking er van. Al is daar dan ook heel veel verschil in. Er is ook prediking die alleen maar een constaterende boodschap heeft: je bent zo zondig, je gaat verloren, je moet je zonden kennen, enzovoort. Dat is niet de boodschap die God bedoelt hoor.
Je zegt ook: “En de gedachte dat ik dan voor eeuwig zonder God zal moeten zijn maakt me bang, want ik kan Hem ook niet missen.” Wat bedoel je hiermee te zeggen? Het lijkt namelijk of zo bang bent voor wat er na het sterven begint. En dan plak je er achteraan: “want ik kan Hem ook niet missen.” Wat is het nu? Ben je bang of kun je God niet missen. Dat zijn twee heel verschillende dingen hoor!
En als laatste: “Ik zou graag Jezus willen kennen en zondag 1 van de catechismus kunnen nazeggen, maar ik weet niet hoe dat moet. Uiteraard ga ik met mijn vragen naar God toe, maar ik hoop ook dat er hier iemand is die me kan helpen.” Er is maar één weg om de Heere Jezus te leren kennen. Dat begrijpen de zendelingen en evangelisten heel goed. Die willen maar Bijbels uitdelen. Ja! De Bijbel is de enige weg om de Heere Jezus te leren kennen. Die leer je niet kennen in een beetje weemoedige huilbuien of andere emotionele situatie, maar alleen door het lezen en herlezen van de Bijbel. Dat is het Boek dat God ons geeft, juist om de Heiland te leren kennen.
Je kunt met je vragen naar God gaan, maar je moet er ook aan willen werken om antwoord te krijgen. En dat krijg je door het lezen van Gods Woord en het luisteren naar de echte Bijbelse prediking! De prediking die je bij de hand neemt en je leidt naar de Heere Jezus; de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij is dat en verder niets of niemand.
Ik wens je veel wijsheid en Gods zegen toe. Zoek je hulp niet bij de mensen of in goeie boekjes, maar zoek je hulp bij de Heere alleen. Bij Hem die zegt: “Geef Mij uw hart.” En je weet het toch: de moordenaar aan het kruis, die deed het! En het resultaat... “Heden zult u met Mij in het Paradijs zijn.”
Hartelijke groet en Gods licht en wijsheid toegewenst!
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De vraagstellers weten dat er een reageer knop is.
U zou het ref web kunnen voor stellen de reageer knop te verwijderen.
dan is uw probleem op gelost
Vanuit dat perspectief bezie ik deze gesprekken.
Joh 14:2 Vaderhuis met veel woningen.
Bied toekomstig perspectief voor uiteenlopende meningen.
De Heere zegt wat bij Hem hoort en wat niet, dat is niet aan mij.
Wie in onze kerk de Heere kent of wie niet is niet aan mij. De HC zegt wel wie er bij de kerk hoort of wie niet. Ook al ben je op papier lid.
Wel zie ik vanuit de Bijbel dat de ongelovige op een hoop gegooid worden als ze volharden in hun ombekeerlijkheid, hetzij In of niet in het verbond zie de tekst hierboven.
Daar is het me om te toen, ga niet rusten op we zijn in het verbond, maar op de Heere Jezus alleen.
We zoeken het zelfde doel, maar wij gaan wat langs elkaar heen,
laten we het zo maar laten.
Dan begrijp je me verkeerd, ik weet helemaal niet alles. Maar het wel onderwijzend en jaloersmakend als de verhalen leest van Gods oude volk.
Eigenlijk vind ik het niet zo fijn om jouw laatste vraag via een forum te schrijven, het zijn namelijk de meest tere zaken van je ziel. Maar kort samengevat is Christus alles voor de ziel, en kan je toch bij tijden uitroepen: zulk Een is mijn Liefste. Nogmaals ik zou er meer van kunnen schrijven maar die tere zaken ga ik niet op een forum schrijven.
Naast de schriften dat ik lees: Ik Zal, Ik Ben, Ik Geef....
Lees ik evenzo:
Paulus: ik ben verzekerd Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geëindigd, ik heb het geloof behouden;
David: ik zit niet bij ijdele lieden (...) Hoe lief het ik Uw wet. Ik neem acht op Uw getuigenissen.
De blindgeborene: Ik geloof, Heere! En hij aanbad Hem.
Petrus: En wij hebben geloofd en bekend, dat Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods.
Ik lees nergens in de Bijbel: dat het werkelijk mag wezen vermoeid en belast van zonde en schuld, geen uitweg meer te zien, dat Christus dan geopenbaard wordt.
Wel lees ik over de rechtvaardiging van een goddeloze, over doden die de Stem van de Zoon van God horen.
Van Levi die uit het tolhuis geroepen is en hij staat op en volgt Hem.
De Heere roept ook jou en mij... Gaan we dan of wachten we of we genoeg zondekennis hebben of genoeg belast zijn?
Het lijkt me bovendien dat wie iets in zijn ziel heeft gesmaakt van de vergeving van zonden, dat ook anderen gunt en hen probeert aan de voeten van de Heere Jezus te brengen. Ik proef bij jou allerlei voorwaarden die Christus Zelf niet opwerpt. Het Woord legt de Heere Jezus zelfs in de schoot van ons hart (Deut. 30:14/Rom. 10:8 e.v.).
Je schrijft te weten van levendmakende genade, maar je probeert het anderen te onthouden. Dat begrijp ik niet. Dat moet je me toch eens uitleggen.
@Samanthi Klopt helemaal wat je schrijft. "In het mijnen ligt het wezen van het geloof", zegt Whitefield, om maar iemand van het oude volk te citeren ;-)
in pacht te hebben, denkend gefundeerd in het woord, en weten anderen precies te vertellen wat moet en hoe het moet. Een ding weet ik wel als
heel het Ref Web met panelleden, vragers en reageerders in het water worden
gekiept zakken we allemaal naar de bodem,alleen zij die door genade hebben
leren roepen help help worden gered. Zelfs Petrus ons voorbeeld die met
Jezus op de gebeds berg was geweest,in de rechtzaal loog hij en zei die
kerel ken ik niet.Jezus zag hem met ontferming aan, en Petrus moest weer
roepen help,help.Zo ziet de opgestane Heiland ook ons aan ,met de vraag
wat doet u met uw doop en het verbond ,en zegt als je het nog niet weet
ga dan maar op je knie''en dan zal mijn vrede je deel zijn, dat is beloofd
Ook mensen die bij de Heere horen, komen in situaties dat ze het niet meer weten, Petrus riep idd: Heere Help!
Toch is het kleingeloof en kleingeloof denkt klein van God.
Abraham ging zijn zoon offeren, hij was gehoorzaam en hij vertrouwde op God, hij wist dat Izaak de beloofde zoon was en dacht bij zichzelf dat God hem weer uit de dode op zou wekken.
David: Psalmen 23
4 Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.
Laten we de geloofstaal als leidraad nemen en niet het ongeloof of kleingeloof, dat wordt in de Bijbel niet goedgekeurd.
Petrus voor Pinksteren als voorbeeld stellen en hoe zit het dan met Petrus na Pinksteren?
Dan zien we een Petrus die nog steeds Petrus is en niet volmaakt, maar wel een Petrus die vaststaat in het geloof.
In zijn brieven roept hij op om standvastig te blijven, ik lees niet dat alle mensen eerst weer moeten leren om 'help' te roepen.
Wel om in het geloof te blijven staan, opmerkzaam zijn, je niet mee laten zuigen door de wereld.
Alles door de kracht van de drieeenige God.
Je ogen op Hem richten en wees niet ongelovig, maar gelovig.
Nauwgezet leven, dat kunnen we niet, de Heere heeft Zijn Geest geven om het ons te leren.
Waar blijft de zonden dat? Stap ik daar overheen? Juist niet! De liefde tot de Heere geeft verdriet en berouw omdat Hij zoveel gedaan hebt om ons te redden, door Zijn eeuwige liefde, dat doe ik niet makkelijk over zonden, dan kan ik er niet overuit dat ik dat doet en gedaan hebt.
Dan kan ik bij Hem uithuilen.
Jij interpreteert het als voorwaarden, maar ik probeer voorzichtig te zijn. Zeker kan je niet zwijgen als de genade in het hart werkzaam mag zijn, Zijn liefde en genade gaat alles van deze wereld te boven. Maar ik blijf beginnen bij het begin en dat is dat de mens wederom geboren moet worden. Het leven der genade begint niet bij Jezus voeten, maar bij de levendmakende daad, het wonder, alleen bij God vandaan, door U door U alleen gewerkt. Dat je ogen geopend worden, je zonde geopenbaard worden, zie ook zondag 2, 3 en 4. En wat het wonder is dat zelfs in die overtuigingen van zonde er toch liefde in licht. Dan wordt het wonder alleen maar nog groter als de Heere dan op Zijn zich openbaart aan een vermoeide en belaste ziel. Als dat gebeurd, val je zo diep op de grond dat Hij nou zo'n afwijker, zo'n ellendig mens nog zo veel genade en liefde wil geven. Dan sta je niet zo hoog meer. En als ik hier op dit forum zo lees is dat toch een andere golflengte.
Het gaat helemaal niet over hoog staan met zichzelf, het gaat over het tijdstip van zondebesef, is dat voor je bekering of erna. Mi erna want voor je bekering ben je een vijand, een dode, iemand zonder God, de HC gaat juist over drie stukken, die drie stukken zijn niet los verkrijgbaar.
Als je alleen dankbaar bent, of alleen zegt verlost te zijn of alleen over je zonden spreekt heb je helemaal niets.
De eerste is... dat de nodiging tot het heil komt tot een ieder die het evangelie hoort: onvoorwaardelijk en welmenend. "Vermoeid en belast" zijn geen voorwaarden, maar de natuurlijke staat van een zondaar. Kortom, de nodiging komt tot allen. De HC zegt precies hetzelfde. Zie zondag 7. En zij die de beloften van het evangelie (al Zijn weldaden) met een waar geloof aannemen, die zijn zalig.
De tweede golflengte is wedergeboorte (levendmaking, cq- verklaring) en bekering. Dat eerste is een eenzijdig Godswerk waar niets van de mens bij komt. Bij dat tweede deel, de bekering (of wedergeboorte in ruimere zin) wordt de mens volledig ingeschakeld door Gods Geest. Bekering mondt namelijk uit in de heiligmaking (of heiliging). De Heilige Geest 'blaast' de wedergeboren mens aan tot een heilig leven. Dat is geen activisme, maar een zalig drukken van de voetstappen van de Heere Jezus.
De derde golflengte is de zondekennis. Ook hierin zijn Bijbel en HC glashelder: Waaruit kent gij uw ellende? Antwoord: "Uit de wet Gods." Daarom is de wet tuchtmeester tot Christus. Dus hoe je de Bijbel ook wentelt of keert... voor een dode zondaar (Samanthi zegt dat juist) is ware zondekennis onmogelijk (zegt ook Openb. 3:17). En daarom kan het ook nooit een voorwaarde zijn om tot Christus te komen.
Dat Gods kind in de oefening van het geloof steeds meer zijn zonde leert zien en zijn ellende leert kennen zal waar zijn. Maar als er sprake is van een waarachtig geloof, zal hij ook steeds meer zicht krijgen op Christus en al Zijn weldaden. Het een kan namelijk niet zonder het ander.
Herkenbare vraag en worsteling. Zelf ook doorheen gegaan. Je staat hier niet alleen in! Veel mensen 'in onze gezindte' worstelen hiermee. Het lijkt soms een keerzijde van een wat eenzijdige prediking.
Besef dat alles wat je voelt of moet voelen en juist niet voelt, dat alles hindert NIET om naar Heere Jezus te gaan. Juíst met alles wat je heb naar Hem toegaan, en het eerlijk zeggen. Wat denk je, verwacht Hij iets van je, bijv een opgeknapte zondaar?
Hij is echt wel op je berekend. Hij kent je toch helemaal! En nee, je verdiend het niet, maar Hij wil je toch redden en je God zijn. Het is niet wat Hij oogluikend toelaat, dat je op Hem vertrouwt, maar Hij wil het van harte! Sterker nog, Hij heeft Zijn Zoon/Zichzelf hiervoor over. Onbegrijpelijk toch! Maar zo ontzettend mooi.
Dus concreet:
- stop met het ook maar iets van je zelf verwachten. Het hoeft niet. (En kan ook niet)
- God wil juist dat je komt, juist met al je hoogmoed en onwil. Hij stierf al voor ons 'toen wij zondaars waren', zie Romeinen. (Lees ook 1Joh 4.) Hij kwam juist in je te redden en je te veranderen, naar Zijn beeld! Dus wacht niet tot jezelf bepaalde nederige gevoelens krijgt, gebeurt niet uit jezelf. Hij wil het je zo graag geven! 'al wat u ontbreekt, Schenk ik zo gij t smeekt (vraagt). Mild en overvloedig'. Lees ook onberijmd.
- Geef je dus over aan Hem. Dat betekent: leg alles voor Hem neer. Herhaal en overdenk zijn Beloftes, telkens weer. (Laat los of ze alleen voor uitverkorenen enzo zijn, dat leidt alleen maar af en nu niet van belang). Schrijf ze desnoods op en lees ze elke avond voor het slapen gaan (zoals ezechiel 33, Zowaar ik leef Ik Heb geen vreugde in de dood van zondaar maar daarin dat zij leven). Bedenk Lukas 15, hoe God op de uitkijk staat. Zou Hij dat liegen? Alle beloften van de Heere Jezus? Dat Hij wil dat je tot Hem komt? Hij kan niet liegen, dus meent Hij het. Blijf pleiten op de beloftes, en je mag er ook al in rusten. Je zult niet direct een bepaald gevoel krijgen oid, een relatie opbouwen Kost tijd, zo ook met God. Maar als je Hem vraagt je te leiden en God en jezelf beter te leren kennen/aan Hem te geven voor heiliging, zál Hij dat gebed verhoren. Wat een groot God hebben we. Milde handen, vriendelijke ogen..
Vraag leiding in dagelijks leven. Vraag vertrouwen en geloof. Vertrouw op Hem. Hij is het zo waard. 'Kom mijn ongeloof te hulp' en 'wie Hem nederig valt te voet, zál van Hem Zijn wegen leren..'
- zorg voor evenwichtige voedsel. Misschien zelfs tijdelijk eenzijdige prediking even niet (ik had door omstandigheden die mogelijkheid). Niet omdat God niet doorheen kan werken, maar omdat jou ook kan aanzetten tot eenzijdigheid. Alles wat je afhoudt van de Here Jezus loslaten. Tip voor preken/lezing: ds. Paul Visser, bv het royale van God.
Van harte Gods zegen toegewenst!
Kort samengevat, de mens moet de eerste stap zetten?
Vlinder28 geeft een bewogen oproep, jammer dat dit je reactie is...
Paulus schrijft
En zij deden niet alleen, gelijk wij gehoopt hadden, maar gaven zichzelven eerst aan den Heere en daarna aan ons, door den wil van God.
Paulus wist ook dat het Gods werk was, maar toch heeft hij het over zich aan de Heere geven. Daarom roept hij ook om je met God te laten verzoenen.
Daarom roept de Heere Jezus mensen tot Zich en huilt Hij omdat ze niet willen.
Nog een keer, wedergeboorte gaat in ons zonder ons, toch roept God op om te geloven, om je zonden te belijden, om je door Hem te laten redden.
Ds. J. Driessen (Ger. Gem.) zegt het in de vragenrubriek van Refoweb als volgt:
Beste vriend(in),
Laat ik proberen je heel kort te antwoorden, maar ik denk dat het dan duidelijk is. De Heere zegt: bekeert u! (“Nader, naakt tot God”, Jakobus 4). Begin er aan!!!!!! En als je dan begonnen bent, zul je ontdekken dat je nooit had kùnnen beginnen als Gód niet begonnen was. Maar jij moet dus beginnen!!!!
Met vriendelijke groet,
Ds. J. Driessen
