Mijn vrouw weet niet van mijn homoseksuele gevoelens
Herman van Wijngaarden / 7 reacties
Vraag
Ik ben een man van eind 20 en getrouwd met een vrouw. Al sinds mijn 15e heb ik homoseksuele gevoelens. Heb veel gebeden of dit over mocht gaan. Toen ik een relatie kreeg met mijn vrouw, dacht ik dat de gevoelens weg waren, maar achteraf blijkt dat dus helaas niet zo te zijn. Niemand weet van deze gevoelens af, ook mijn vrouw niet.
Ik hou van haar, wil niet haar en mijn leven op z’n kop zetten en al helemaal niet onze relatie op het spel zetten. Maar ik voel dat het zó ook niet verder kan/gaat. Kunt u mij advies geven hoe ik hier mee op kan gaan?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat is een moeilijke situatie waarin je je bevindt. Je vraag is heel kort, maar ik besef dat er heel wat achter schuil gaat. Meer voor de andere lezers dan voor jou zeg ik daarom: onderschat deze nood niet. Wees bereid om er voor echtparen als deze te zijn en om hun pijn mee te dragen. Zorg ervoor dat als een vriend van jou dit zou overkomen, hij aanvoelt dat hij ermee bij jou terecht kan.
Ondertussen snap je natuurlijk dat ik op basis van jouw korte brief niet zomaar een advies kan geven. Allereerst omdat ik geen hulpverlener ben, maar ook omdat er zoveel is wat ik níet van je weet. Om maar één ding te noemen: heb je alléén maar homoseksuele gevoelens, of zijn er (soms) ook heteroseksuele gevoelens? Het zou kunnen dat je biseksueel bent. Je hebt blijkbaar een periode gehad waarin je homoseksuele gevoelens er niet of minder waren. Als dat zo is, heb je dan een idee hoe het komt dat ze nu weer zo ‘opspelen’? En zo zou ik door kunnen gaan: heb je met je vrouw een seksuele relatie? Heb je wel eens wat gehad met een man? Hoe komt het dat het zo niet verder gaat? Enzovoort.
Als jij zegt dat het zo niet verder gaat, dan geloof ik dat. Ik denk daarom dat het nodig is dat je je verhaal gaat delen, anders stik je er waarschijnlijk in. Je zou een goede vriend in vertrouwen kunnen nemen, of een ambtsdrager. In beide gevallen moet je wel een redelijk vermoeden hebben dat hij jouw verhaal serieus zal nemen (dat is méér dan zeggen: “Bid er maar veel voor”). Neem anders contact op met een hulpverlener van Stichting Schuilplaats of Stichting De Vluchtheuvel. Zij kunnen met je nadenken over eventuele vervolgstappen. Ik vermoed dat je er niet aan ontkomt om het ook (een keer) aan je vrouw te vertellen, maar ik kan me zo voorstellen dat je daar (nog) niet aan toe bent.
Om je te bemoedigen, wil ik je ten slotte nog een paar gedachten meegeven:
-Voel jezelf niet schuldig omdat je homoseksuele gevoelens hebt. Jij kunt daar niks aan doen. Dat neemt niet weg dat je er zelf mede verantwoordelijkheid voor draagt hoe je er nu mee omgaat. Bid God om Zijn leiding voor het proces waarin je nu gaat.
-Jezus is met ontferming over je bewogen. Hij kent (!) en ziet je pijn – ja, ook deze pijn kent Hij. Niet omdat Hij homoseksuele gevoelens had, maar omdat Hij elke pijn van jou heeft willen dragen. Hij is met ál jouw wegen vertrouwd (Ps. 139:3).
-Je bent niet de enige die in deze situatie zit. Dat klinkt natuurlijk niet echt bemoedigend, maar het betekent bijvoorbeeld wel dat ze bij Schuilplaats en De Vluchtheuvel zullen begrijpen wat er in je omgaat. Ze hebben dergelijke gesprekken vaker gevoerd.
-Denk niet dat het per se het einde van je huwelijk betekent als je je vrouw erover zult vertellen. Ik ken verschillende echtparen waarvan de man tot de erkenning kwam dat hij homoseksuele gevoelens heeft. Bij de meeste daarvan is het huwelijk uiteindelijk in stand gebleven.
Gode bevolen,
Herman van Wijngaarden
Dit artikel is beantwoord door
Herman van Wijngaarden
- Geboortedatum:06-02-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Driebergen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
- Mede-oprichter stichting Hart van homo’s
- Auteur van o.a. ”Oké, ik ben dus homo – over homoseksualiteit en het volgen van Jezus” en “Om het hart van homo’s – pastoraat aan homoseksuele jongeren” en "Leven als vrienden – een hoge vorm van liefde"
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je bent zeker niet de enige die met iets worstelt dat binnen de taboesfeer ligt! Kan het zijn dat je, omdat het een nogal beladen/schaamtevol onderwerp is, er veel over nadenkt, zoekend naar verklaringen en (nog steeds) hopend dat het, ondanks je huwelijk, toch eens zal verdwijnen? Als dat het geval is, gebruik jouw vermogen om over dingen na te denken of te analyseren eens om te begrijpen dat gedachten en gevoelens heel nauw samenhangen. Niet in de minste plaats ten aanzien van het onderwerp homoseksualiteit!
Ik herken wat je schrijft in je korte briefje en heb ontzettend veel zegen ervaren door een Youtubefilmpje dat ik een poosje terug tegenkwam. Het gaat in op iets waar jij jezelf, en misschien wel elke man die worstelt met ongewenste gedachten en gevoelens, wellicht ook in herkent: https://www.youtube.com/watch?v=8C4gRLK43Vc&t=636s
Kleine disclaimer: het is geen ‘christelijk’ filmje, dus neem geen aanstoot aan bepaalde uitdrukkingen of verbeeldingen. Luister goed, speel het filmje zo nodig nog een paar keer af, en probeer de toepassing in je eigen leven te maken.
Veel zegen en wijsheid toegewenst!
Er zijn verschillende voorbeelden waaruit blijkt dat het huwelijk stand kan houden en zelfs beter kan worden nadat dit geheim is gedeeld met de vrouw. Er stond op 20 okt 2020 ook een artikel in het Reformatorisch Dagblad van een stel (Steven en Heidi) in deze situatie. Misschien kan dat artikel helpen, bijv. om het te laten lezen aan iemand en daarna jouw geheim te delen.
Ik weet dat het moeilijk is, maar ook dat het goed kan komen. Ik bid voor je!
Bijna twee jaar geleden heeft mijn man mij verteld dat hij sinds zijn puberteit homoseksuele gevoelens heeft. We waren toen 3 jaar getrouwd. Hij kon het niet meer voor zich houden.
Ja, ik schrok ervan, en ja mijn leven stond op zijn kop, ja, het was heftig, maar God was erbij. Het is de beste stap die hij heeft gezet voor ons huwelijk en ons gezin. Er is openheid en er zijn geen geheimen. Het is echt niet altijd makkelijk, zeker niet! Maar God is met ons, dat voelen we meer dan ooit.
Als je wil mag je via refoweb mijn contact gegevens vragen, mogelijk vindt je vrouw het fijn om een ‘lotgenoot’ te hebben.
Bedankt voor het tactvolle en bewogen antwoord, maar ook de praktische manier van antwoorden. Ook heel erg bedankt voor de gebeden en uitgesproken steun. Het heeft mij écht geholpen! Ook het aanbod om de contactgegevens uit te wisselen is hartverwarmend, dit deed me beseffen dat ik er niet alleen voor sta. Het doet goed dat na al die jaren, naast God, ook anderen meeleven en meebidden, ondanks dat we elkaar niet persoonlijk kennen.
Op advies van Herman, heb ik contact opgenomen met de stichting Schuilplaats; met de vraag of ze handvatten kunnen geven, hoe ik dit aan mijn vrouw zou moeten vertellen. Een van de dingen die hij aangaf, was dat het belangrijk is om het te vertellen aan bijv. het begin van het weekend, waarin je niks hebt gepland. Zo kun je het rustig laten landen en er samen over nadenken en praten.
Aanvankelijk wou ik nog een poosje wachten om mijn lieve echtgenote te vertellen van mijn diepste geheim. Blijkbaar heeft God het anders gewild. Zo zie ik heel duidelijk: de mens wikt maar God beschikt (Spr. 3: 16). Uiteindelijk heb ik het haar met horten en stoten kunnen vertellen. Ondanks dat ze het niet zag aankomen reageerde ze ontzettend liefdevol en vol begrip. We hebben elkaar liefde en trouw beloofd en willen daar ook voor de toekomst samen vorm aan geven.
We kwamen ook samen tot de conclusie dat het goed is om iemand face-to-face te spreken, om samen ons verhaal te doen. We hebben een voorganger uit onze gemeente gevraagd of hij langs wou komen en hebben samen ons verhaal bij hem gedaan. Ook vanuit hem kwam een zeer begripvolle reactie, je mag zijn wie je bent. De grote vraag en uitdaging is hoe je dit vorm gaat geven in je relatie van liefde en trouw; vanuit de basis van Gods woord.
Dan nog: voor jou als je ook worstelt met homo/biseksualiteit binnen een heterorelatie / huwelijk:
Accepteer jezelf om wie je bent. Niet om je daarin volledig over te geven, maar om daarin samen met God, biddend de juiste weg te vinden. Ja, het is een zoektocht en nee, het is niet makkelijk, maar God is er bij en Hij helpt. Soms begrijp ik het niet, maar Hij weet écht wel wat Hij doet. Zoek daarnaast ook iemand met wie je kunt praten (bijv. een christelijke hulpverlener)
Zo kun je al zoekend, even met iemand ‘sparren’, over wat een volgende stap zou kunnen zijn, het heeft mij in elk geval geholpen. Voor mij/ons heeft het erg geholpen om vervolgens mijn gevoelens eerst te delen met mijn vrouw. Dit alleen al heeft bij ons voor veel vertrouwen in onze relatie gezorgd. Had ik dit eerst besproken met bijv. de voorganger en daarna met mijn vrouw, dan hadden we toch samen een langere weg af moeten leggen vermoedt ik. Ik weet heel goed dat deze stap het moeilijkste is hoor! Het is daarom belangrijk om dit biddend te doen. Daar wordt het niet per se makkelijker van op het moment zelf, maar achteraf gezien heeft God echt geholpen in dit proces. Daarnaast is het belangrijk om elkaar de ruimte te geven. Je geaardheid raakt je identiteit heel diep, maar realiseer je ook dat het nieuw is voor je partner en dat het mogelijk dus ook wat meer tijd heeft om te bezinken. Elk mens en elke relatie is anders, het wil dus niet zeggen dat het bij jou gaat, zoals het bij mij ging.
Verder realiseer ik me dat dit onderwerp best wel taboe kan zijn binnen de kerk. Laat je daardoor niet ontmoedigen en zoek samen iemand met wie je hierover goed kunt praten en je niet zal veroordelen.
Gods zegen!
