Blinde buren

Wij hebben als buren een stel dat blind is. Zij zijn heel zelfstandig en in onze ogen redden ze het prima en vormen een doorsnee echtpaar. Beiden zijn niet gelovig maar van ons weten ze dat we wel christelijk zijn. Hier wordt nooit naar gevraagd verder en we laten elkaar in onze waarden en helpen waar nodig. Geen idee of ze ‘zitten’ met hun blindheid, want ze zijn overal op ingesteld, werken buiten de deur en beschikken over de nodige middelen.

Toch ben ik bang dat ze, omdat wij in God geloven, een keer zullen vragen hoe wij het zien dat zij blind zijn en of God daar Zijn hand in heeft (gehad). De blindgeborene in de Bijbel werd ziende gemaakt en bleek als voorbeeld te fungeren juist vanwege zijn beperking. Toch werd hij geholpen en blijven hedendaagse blinden blind. Met welke reden? Ik ben bang dat ik van de zenuwen zal stamelen i.p.v. God aan Zijn eer doe komen als er naar gevraagd wordt en dat vind ik echt een gemiste kans.

Beste vraagsteller,

Ik ben blij dat je zo begaan bent met het tijdelijk en eeuwig welzijn van je buren. Het is inderdaad onze roeping om als christen zout en licht in deze wereld te zijn om waar mogelijk met woord en daad te getuigen van die ene Naam Die onder de mensen gegeven is tot zaligheid. In die zin maakt het feit dat jullie buren blind zijn niet veel verschil voor jullie roeping om hen te wijzen op de Zaligmaker van zondaren. Zowel blinden als zienden hebben het licht van het Evangelie nodig dat schijnt in duistere harten. 

Je schrijft dat jullie elkaar in je waarde laten. Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt en het is zeker goed om met respect en begripvol met elkaar om te gaan – en dat geldt niet alleen voor de buren die we hebben. Maar “elkaar in je waarde laten” laat tegelijk ook wel iets zien van de geest van onze tijd, namelijk dat het snel als bemoeizuchtig en opdringerig wordt ervaren wanneer je iets van je geloof in Christus wilt delen. Een ieder in zijn waarde laten, krijgt al snel de betekenis van: elkaar vrij laten en ten diepste geen verantwoordelijkheid voor elkaar voelen en nemen. En dat nu is iets wat een christen niet kan doen. Wie ziet dat zijn naaste op weg is naar een eeuwig verderf kan daar niet onberoerd onder blijven. Dan wil je toch alles doen wat in je macht staat om die ander als een brandhout uit het vuur te rukken. En ja, dat vraagt om fijngevoeligheid, om wijsheid om het juiste moment en de juiste woorden te vinden. Belangrijker nog is dat heel je levenswandel getuigt van Jezus Christus zodat je leven een levende prediking is van Zijn Evangelie. En het allerbelangrijkste is wel de voorbede voor je naaste om hem in het gebed op te dragen aan de troon van Gods genade om de zaligheid van zijn ziel. Met daarbij het gebed om de leiding van Gods Geest vanuit Gods Woord om zo een instrument in Gods handen te mogen zijn om je medemens tot Christus te leiden. Hoewel wij mogen en moeten getuigen van de Middelaar Gods en der mensen kan toch alleen Gods Geest mensen werkelijk overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Je schrijft dat jullie buren nog nooit gevraagd hebben naar jullie geloof. Aan de andere kant hebben jullie niet met hen gesproken over hun blindheid. Het lijkt alsof jullie buren daar goed mee omgaan, maar je weet niet wat er aan verborgen verdriet en leed in hun harten schuilt. Dat is een vraag die kennelijk ook wel bij jezelf opkomt omdat je bang bent dat zij een keer zullen vragen hoe jullie het zien dat zij blind zijn en of God daar Zijn hand in heeft gehad. Ik zou de stoute schoenen aantrekken en toch gewoon een keer vragen, misschien bij een kopje koffie, hoe het nu voor hen is om blind te zijn en dat je het idee hebt dat zij zich toch goed weten te redden. En ja, misschien is dat ongemakkelijk en misschien stamel je wel van de zenuwen, maar het kan ook een deur zijn die open gaat en waardoor het licht van het Evangelie binnen komt stromen. Bedenk dat God Zijn kracht juist in onze zwakheid wil volbrengen. De grote apostel Paulus getuigt: “Als ik zwak ben, dan ben ik machtig, want Gods kracht wordt in zwakheid volbracht.” Denk ook aan Mozes, die niet uit zijn woorden kwam en nauwelijks durfde te spreken. Het zijn vaak de mensen van wie je het niet zou verwachten die de Heere uitkiest om wonderen van genade te doen, omdat dit dan de grootheid van Zijn genade laat zien en alle eer alleen Hem toekomt. Bovendien mag je pleiten op Gods belofte dat Zijn Geest je de woorden wil geven die je nodig hebt. Niemand die van Jezus wilde getuigen, werd door God in de steek gelaten. Integendeel, Hij geeft je graag alles wat je nodig hebt. Waag het er daarom maar op in het geloof en je zult zien dat het helemaal geen waagstuk is. 

Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven