Steeds ruzie tussen man en zoon

Mijn man kan niet met onze jongste zoon overweg. Ik kan er niet goed achter komen waarom hij hem een doorn in zijn oog is. Ik als moeder vind dat heel erg. Ik kan niet tegen narigheid, onaardigheid etc. en wil het altijd graag gezellig in huis hebben. In huis geeft deze situatie veel spanning. Een discussie aan tafel loopt bijna altijd uit op schreeuwen tegen elkaar, elkaar niet uit laten praten en vervolgens willen beiden nog even hun punt willen maken, waarna ze elkaar gerust een week compleet kunnen negeren.

Mijn man verwacht van mij dat ik achter hem sta. Ik kan echter vaak niet mee in zijn -in mijn ogen- onredelijkheid naar onze zoon. Hij zegt dan: “Het is wel weer duidelijk voor wie jij partij kiest.” Maar ik vind dat ik het als moeder voor mijn minderjarige zoon moet opnemen. En ik vind dat mijn man misbruik maakt van zijn ‘macht’ als ouder. Als ik hem zo tegen mijn zoon hoor, denk ik vaak aan de Bijbeltekst: “Verwek uw kinderen niet tot toorn.” Therapie/cursus communiceren o.i.d. is volgens mijn man niet nodig. Ik moet veranderen en achter hem staan, vindt hij. Dan denkt hij dat alles opgelost is. Kortom: ik weet niet meer wat ik moet doen als zoiets weer gebeurt. Heeft u een tip voor mij om hier mee om te gaan?

Beste mevrouw,

U vraagt een tip, maar voordat ik die kan geven zou ik méér willen weten. Bijvoorbeeld over de karakters van man en zoon, over de manier van ruziemaken en over welke onderwerpen, over leeftijden (puberzoon?) en achtergronden (gezin van herkomst van u en uw man), enzovoort. Kortom, mijn reactie is heel kort: ga op zoek naar een gezinstherapeut in uw omgeving of een andere vertrouwenspersoon (misschien op de school van uw zoon?), die uw gezin kent en op wie u vertrouwt. Mocht uw man niet meewillen, ga zélf in gesprek, eventueel samen met uw zoon. Want ja, uw zoon, die ook nog minderjarig is, heeft uw hulp en bescherming nodig! 

U schrijft dat uw echtgenoot wil dat u achter hèm staat. Dat betekent dat hij ú vraagt om een keuze te maken... waartoe hij niet gerechtigd is! Juist omdat híj volwassen is en verantwoordelijkheid draagt voor zijn eigen gedrag, terwijl de jongen nog een ‘kind’ is en van alles moet leren. Met andere woorden: ik sta achter u en raad u ten zeerste aan om níet alleen te blijven met dit probleem. Eventueel vraagt u via uw huisarts een verwijzing voor hulpverlening als maatschappelijk werk of psycholoog voor opvoedingsondersteuning. 

Mocht dit allemaal nog te ver van u afstaan, schrijf mij dan nog een keer met méér informatie, hoewel ik waarschijnlijk daarna alsnog naar iemand verwijs met wie u in gesprek moet komen! En laat intussen uw echtgenoot uw vraag en mijn reactie daarop lezen... misschien kan met hèm een gesprek op gang komen, wat natuurlijk het állerbeste is! 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven