Vraag
De afgelopen weken stond in de krant (RD) een verslag over misbruik in de kerk, in dit geval de evangelische gemeente De Deur. Kan er in een kerk ook van geestelijk misbruik sprake zijn door de voorgangers in de kerk?
Deze vraag komt voort uit steeds meer vragen die ik heb over mijn kerkelijke opvoeding. De laatste jaren heb ik steeds meer zicht gekregen op de inhoud van de Bijbel. Daardoor kon ik aan mijn oma vragen -tijdens de laatste dagen van haar leven- waarom ze nooit aan het avondmaal is geweest. Ze vertelde dat de opkeek tegen de paar mensen die wel aangingen. Mijn moeder had op een gegeven moment een foto van een dominee in huis hangen. Mijn vader kan niet geloven wat in de Bijbel staat, “omdat niks van je zelf kan komen.” En dat hoor ik ook van anderen in mijn gemeente.
Het enige wat ik kan doen is voor ze bidden. Maar persoonlijk vind ik het heel erg als je heel je leven in de Bijbel leest en zelfs gedoopt bent en dan niet kunt geloven in de waarheid van Johannes 14:6.
Antwoord
Lieve, beste, gewaardeerde vraagsteller. Het is fijn dat je anoniem blijft, dan kan ik tenminste gewoon tegen je zeggen wat ik wil zeggen.
Misbruik in de kerk is helemaal niet zo vreemd. Ook in de kerk zitten allemaal zondige mensen. Mensen die “van nature geneigd zijn God en onze naaste te haten.” Dat klinkt heel hard, maar het is gewoon de werkelijkheid. Al jarenlang komt het voor dat mensen (zelfs kinderen) misbruikt worden in de kerk. En dan niet alleen wijzen naar de Rooms Katholieke kerk. Daar is het op een heel indringende manier openbaar gekomen. Maar het komt in alle kerken voor. Helaas! We gaan hier nu niet op in. Je vraag ligt op een heel ander vlak. Maar de opmerking over misbruik in de kerk is een heel goede insteek voor je eigenlijke vraag: “Kan er in de kerk ook geestelijk misbruik zijn door de voorgangers in de kerk?”
Deze vraag stellen is tegelijk haar bevestigen. Ik denk namelijk dat je dat wilt zeggen. Je hebt gelijk, er kan in de kerk geestelijke dwang worden uitgeoefend waar mensen helemaal in gevangen zitten, tot hun dood toe. Gelukkig gebeurt het ook nog wel eens dat de Heere voor het sterven nog uitkomst geeft. Wat je schrijft over de laatste tijd van het leven van je oma is heel herkenbaar in onze reformatorische wereld. Helaas!
Deze sfeer heeft al heel veel mensen op een dwaalspoor gebracht. Het leidt af van de werkelijkheid die de Bijbel ons aanwijst onder andere in die tekst die je hierbij aanhaalt. Johannes 14:6: “Jezus zei tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot de Vader, dan door Mij.”
Ik denk dat er veel predikers zijn die zich niet meer echt realiseren wat hun taak is. Het zou heel goed voor ons kerkelijk leven zijn als we meer gingen letten op wat Simeon zei toen hij het Kindje Jezus in zijn armen sloot in Lucas 2:29: “Nu laat Gij, Heere! Uw dienstknecht gaan in vrede naar Uw woord; 30 Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien, 31 Die Gij bereid hebt voor het aangezicht van al de volken: 32 Een Licht tot verlichting van heidenen, en tot heerlijkheid van Uw volk Israël.” Mensen zoals je oma, hebben een donker leven gehad. Ze hebben het licht niet gezien waar Simeon van sprak. Helaas!
Ik zeg eerst vooraf dat ik zelf ook tot die hoek van ons kerkelijk mozaïek behoor en dat ik die wereld liefheb... En ook dat er gelukkig heel veel uitzonderingen zijn op wat ik nu ga zeggen.
Heel veel mensen, ouderlingen, diakenen, voorgangers, hebben niet begrepen wat de tekst in Lukas 2 zeggen wil. Wat Simeon profetisch van het Kindje Jezus mag zeggen. Hij is gekomen, niet om een beetje licht te brengen in die stikdonkere nacht van het mensenbestaan, Maar Hij Zelf IS het Licht voor de wereld. Het werk van de voorganger is in wezen niets anders dan dit Licht te laten schijnen in de duisternis van het mensenhart. Natuurlijk kan hij zelf dat Licht niet op laten gaan. Maar dat hoeft ook niet! Het Licht is opgegaan. Maar de meeste mensen weten dat niet.
Het tegendeel is heel vaak waar: Er wordt een hele laag duisternis over de nacht heen gelegd en de duisternis wordt steeds dikker en dikker. Soms doorbreekt de Heere dit dikke schild en doet mensen ingaan in de eeuwige heerlijkheid.
Maar het verzwaren van die duisternis is niet het geloof van de Bijbel. Dat is iets veel heerlijker: “Wie tot Mij komt zal ik zeker niet (geenszins) uitwerpen.” Dat mag klinken door onze kerken, vanaf onze preekstoelen. Dan stroomt de Heilig Avondmaalstafel vol met mensen die zonder de Heere Jezus niet meer kunnen leven en dat ook niet willen.
Laten we elkaar toch aanmoedigen om ons meer in de Bijbel te verdiepen en meer te spreken over dat LICHT voor de wereld. Dan worden ouderen onderwezen en gesterkt in het geloof. Dan worden jongeren gelokt, aangetrokken en bij de Heiland gebracht in plaats van op zoek te gaan naar een andere kerk.
Een oude voorganger in Engeland was stervende. Hij wilde perse nog één keer preken. Zijn zoons brachten hem op de trap. Halfweg was een raam. “Hier wil ik staan”, zei hij. Zijn kinderen en kleinkinderen hielden hun hart vast. Zou het gaan? En ja hoor, daar klonk het door de stilte van de avond: “Come to Christ, come to Christ.” Begrijp je wat er gebeurde? Tientallen mensen kwamen die avond tot Christus. En ze waren gered!
Ik heb misschien niet exact je vraag beantwoord, maar laat het dan maar horen.
Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
