Bemoeienis of straf van God

Ik heb een vraag. De afgelopen jaren zijn er veel dingen in m’n leven gebeurd. Heb een tijd in een depressie gezeten door verschillende omstandigheden en in m’n omgeving zijn veel nare dingen gebeurd. Ook loop ik al een aantal jaar met homoseksuele gevoelens en in mijn omgeving om daar over te praten is dat een no go. Moet ik al deze dingen zien als oordelen of straffen van God in m’n leven? Of als bemoeienissen van God met m’n leven hier op aarde? 

Een jongere uit de Ger. Gem.

Beste vraagsteller, 

Als ik je vraag lees, dan merk ik dat je met meerdere dingen zit. En dat je daar alleen mee zit. En dat maakt het extra moeilijk. Als ik je vraag lees, krijg ik ook het gevoel dat er een paar dingen door elkaar heen lopen, hoewel ik ook wel snap dat je ze misschien niet helemaal los van elkaar kunt zien. Bijvoorbeeld de vraag hoe je met alle moeilijkheden van het leven en alle vragen van jezelf moet omgaan, en hoe je jezelf moet zien èn de vraag wat God van jou vindt. Even alledaags gezegd: Is Hij boos op me, en wil Hij me straffen? Of heeft Hij het goede met me voor, en bemoeit Hij Zich op een positieve manier met mijn leven? Laat ik proberen die twee draden een beetje uit elkaar te halen. 

Je hebt door verschillende dingen in een depressie gezeten en ook zijn er in je omgeving veel nare dingen gebeurd. Je zegt nadrukkelijk niet “een paar nare dingen”, maar “veel nare dingen.” Het kan zijn dat je professionele hulp gehad hebt voor je depressie en de dingen die dat misschien veroorzaakt hebben, maar misschien ook niet. Mocht je het gevoel hebben, dat je daar toch niet helemaal goed uit opgekrabbeld bent, dan zou je kunnen overwegen om dat alsnog wel te doen. 

En daarbij ‘loop je met’ homoseksuele gevoelens, maar je kan er niet over praten. Mijn compliment dat je er via de vraag die je nu stelt, wel over praat. Het is alleen een beetje op afstand, een beetje anoniem. Maar dat mag natuurlijk. Je hebt in ieder geval een stap gezet om iets van jezelf met anderen te delen. De manier waarop je erover schrijft, geeft aan dat je het moeilijk hebt. Je zegt: “Ik loop ermee.” En als je al een paar jaar ergens mee loopt, dan wordt dat waar je mee loopt over het algemeen steeds zwaarder. Totdat je datgene durft te delen met iemand, die naar je wil luisteren. 

Ik weet, dan loop je een behoorlijk risico dat mensen je niet begrijpen. Zelf noem je het een “no go”. Ik denk: Misschien moet je het voor jezelf anders proberen te benoemen. Het delen van de dingen waar je mee loopt, kan zeker als gewaagd, gedurfd of riskant voelen. Dus praat je niet zomaar tegen iemand. Maar zou het toch niet goed zijn om na deze brief toch iemand te zoeken om te proberen wat opener over jezelf te zijn? Het zal moeilijk zijn, maar misschien helpt het je wel. Om samen te bespreken waar je mee zit. Ik zou denken: Het is geen no go. Dan kan je misschien ook die andere vragen daarbij proberen te bespreken, over wat God van je vindt.

Misschien is die laatste vraag Bijbels gezien wel het makkelijkst te beantwoorden. Ook al kan het zijn, dat je het Bijbelse antwoord op je vraag je maar moeilijk kan voorstellen of geloven. Maar onze God is ook echt anders dan wij geneigd zijn te denken. Jesaja zegt: Als het over vergeven gaat, dan zijn Gods gedachten hoger dan onze gedachten. 

God ziet ons allemaal, niet alleen jou, als dwalende en verdwaalde mensen. En Hij wil ons terug. Hij wil ons uit genade weer aannemen tot kinderen. Niet om iets van ons, maar om het werk van de Heere Jezus, Die gekomen is om zondaars zalig te maken.  

Je kan de gedachten van God, liggend achter wat je in je leven overkomt, niet duiden. Daar zijn wij mensen te klein en te simpel voor. Laat die vraag maar gewoon vallen. Of het straf is of bemoeienis, daar kom je niet veel verder mee. Eén ding is zeker, achter alles wat in je jonge leven gebeurt, is Gods hand, die je terug wil hebben, die ook jou zoekt. 

Wil je met iemand praten, denk dan bijvoorbeeld aan iemand in de kerk die je vertrouwt, de dominee of een ouderling, of een gemeentelid met kennis van de dingen waar je mee zit. Je kunt ook bij de Vluchtheuvel een gesprek aangaan over de dingen waar je mee zit. Maar, neem een stap. Want misschien is de last die je draagt, wel te zwaar voor jou alleen.    

Ds. J. IJsselstein

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. IJsselstein

• Geboortedatum:
  14-07-1965
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

19 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven