Geloofsbelijdenis willen afleggen, maar depressief en suicidaal

Dit jaar heb ik belijdeniscatechistatie gevolgd om belijdenis te doen. Dit wil ik graag. Alleen mijn vraag is: kan je wel belijdenis doen als je last hebt van een depressie en suïcidale gedachten? Ik twijfel heel erg en ik weet niet of ik het wel mag doen. Als ik nu belijdenis doe, voel ik me zo schijnheilig.

Beste vriend/vriendin, dank je wel voor je vraag. Allereerst, voordat ik inga op het doen van belijdenis, wil ik je schrijven dat ik het moedig van je vind dat je met je gevoelens en gedachten voor de dag komt. Ik ken je persoonlijke situatie niet, maar wil je oproepen om dit niet voor jezelf te houden, maar te delen met iemand die je vertrouwt (je predikant, je huisarts). Zul je dat doen?! Niet blijven rondlopen met je depressie en suïcidale gedachten, maar hulp zoeken. Je bent daarin echt niet de enige en van God mag al je verwachting zijn. Lees eens Psalm 42!

Dan nu een paar gedachten over het doen van belijdenis. Uit je vraag klinkt zelfonderzoek: kan ik wel, mag ik wel, als ik zie op mijzelf. Zullen we daar samen gelijk maar een antwoord op geven? Als wij zien op onszelf -dat geldt voor jou, dat geldt voor mij- nee, dan kan het niet, mag het niet. Is het hopeloos, twijfelmoedig en schijnheilig. Punt. Het wonder van Gods genade is nu juist dat Hij, door Zijn Woord en Geest, je blikrichting van jezelf aftrekt en richt op Zijn Zoon Jezus Christus en Die gekruisigd. Daar hangt Hij, Eén en al Liefelijkheid, Volkomenheid, Hoop, Zekerheid, Heiligheid. Mens van vlees en bloed, als jij en ik, om voor jou de diepste depressie in te gaan; vanwege jouw gitzwarte gemoed en zondige gedachten. Hij voor jou. Om jouw Hoop, Zekerheid en Heiligheid te zijn.

Het begint dus niet bij jou, alsof de volgorde zou zijn: jij voor Hem - en daarna: Hij voor jou. Het is: Hij voor jou, omdat jij anders de eeuwige dood zou moeten sterven. In het zien (in geloof) op Jezus Christus en Die gekruisigd ontvang je een nieuwe gehoorzaamheid en maakt Hij het: jij voor Hem. In de omarming van Hem ontvang je Zijn liefde in je hart. Die je aanvaardt en leert jezelf aanvaarden. Wie je mag zijn. Liefelijk in de ogen van de Vader, omdat je bij Zijn Zoon hoort. In de omarming van Zijn Zoon ontvang je ook de kracht om tegen de zonde en de duivel te strijden. Door het geloof alleen, door genade alleen. Luther zei het zo: “Simul iustus et peccator”: tegelijk zondaar en rechtvaardige. Als je ziet op je eigen hart moet je het (blijven) uitroepen: “Melaats! Vol van zonden en van vlekken!” Maar van de troon der tronen klinkt het (even blijvend): “Liefelijk ben je in Mijn ogen, rein en volkomen als Mijn Eigen Zoon!” Begrijp je iets van het wonder van Gods genade?

Daarom, voorwaarts op de weg, die de Heere je wijst te gaan. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen. Dat is niet een zaak van vrijblijvendheid, maar van moeten. Je wilt graag belijdenis doen. Bid als die vader in Markus 9: 24: “Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp.”

Intussen zal ik voor je bidden, van harte, om Zijn vrede voor jou, die alle verstand te boven gaat.

Ds. D. M. Elsman

Dit artikel is beantwoord door

ds. D.M. Elsman

• Geboortedatum:
  16-04-1961
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Actief

104 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven