Vraag
Wij zijn nu al bijna twee jaar gelukkig getrouwd en hebben nog nooit seks gehad. En het vreemde is dat wij daar allebei geen moeite mee en/of verlangen naar hebben. En wij dat allebei totaal niet erg of teleurstellend vinden. Dus dat is niet zozeer ons probleem. Alleen onze vraag is, is dat zondig? God zegt immers dat een man en vrouw één zullen zijn. Zelfs in het huwelijksformulier gaat er best een uitgebreid gedeelte over. En toch zien wij seks allebei juist als iets negatiefs, terwijl wij allebei in het verleden nooit negatieve ervaringen of iets dergelijks meegemaakt hebben op dit vlak. En ook geen moeite hebben om elkaar of anderen te vertrouwen. Het voelt haast opgelegd (ook in christelijke kringen.) Zo van als je getrouwd ben mag het en MOET het ook.
Het vreemde is dat wij ook ons echt wel lichamelijk tot elkaar aangetrokken voelen. Wij hebben geen moeite om te zoenen, knuffelen, samen te douchen enzovoort, alleen de behoefte om dan verder te gaan is er gewoon niet. Begrijp ons niet verkeerd, wij zijn echt wel gelukkig met elkaar en houden ook heel veel van elkaar en delen ook echt alles. Behalve dan dat wij geen seks hebben.
Alleen... doen wij God nu tekort? Wij geloven echt dat Hij ons elkaar op ons levenspad heeft geplaatst. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat wij uit schuldgevoel naar Hem toe onszelf dan maar ‘dwingen’ om gemeenschap te hebben? Er staat immers ook in de Bijbel: wekt de lust niet op?
Antwoord
Beste mensen,
Jullie betoog heeft als spits de vraag of jullie huwelijksleven zondig is en of je er God niet mee tekort doet. Daar wil ik mijn antwoord op toespitsen. Terloops maak ik enkele opmerkingen naar aanleiding van wat jullie te berde brengen.
Hoewel er geen leeftijden worden genoemd, ga ik er bij mijn beantwoording van uit dat jullie nog betrekkelijk jong zijn – ergens tussen de 25 en 35.
Er staan enkele opvallende opmerkingen in jullie vraag waar je echt eens over na moet denken. Je schrijft dat je in de bijna twee jaar dat jullie getrouwd zijn nooit seks hebt gehad. Ik neem aan dat jullie daarmee de lichamelijke eenwording van man en vrouw bedoelen. Je schrijft dan: “...het vreemde is dat wij daar allebei geen moeite mee en/ of verlangen naar hebben.” Let eens op de woorden die je zelf schrijft: “het vreemde...” Er is aan deze gang van zaken dus toch iets vreemds, zoals je zelf schrijf. Je vindt het zelf vreemd dat jullie met de genoemde gang van zaken geen moeite hebben. Vreemd heeft hier betekenis van: dat is niet zoals te doen gebruikelijk, dat is niet zoals je mag verwachten.
Verder geef je aan dat jullie allebei seks als iets negatiefs zien zonder dat jullie op dat gebied negatieve ervaringen hebben opgedaan. Nu is het wel waar dat seksualiteit vaak in een negatief daglicht staat. De vraag is echter: komt dat vanwege seksualiteit als scheppingsgave als zodanig óf vanwege het feit dat de zondige mens zich er meester van heeft gemaakt en seksualiteit misbruikt voor zijn bedoelingen en scheef gegroeide verlangens? De vraag die zich bij mij dan ook opdringt, is waar jullie allebei deze negatieve zienswijze vandaan hebben en hoe je dat onderbouwt, zeker in Bijbels licht. Ik ben me ervan bewust dat het huwelijk meer is dan lichamelijke eenwording. Maar zo goed als je vraagtekens kunt zetten bij een huwelijk dat uitsluitend gefocust is op lichamelijke gemeenschap waarbij er verder nauwelijks of geen raakpunten zijn tussen man en vrouw, zo goed kun je ook vraagtekens zetten bij een huwelijk dat uitsluitend gericht is op de overige aspecten en dat de lichamelijke eenwording uit de weg gaat. Ook al sta je samen onder de douche.
En nu kom ik tot de spits van jullie vraag, namelijk of je de Heere God tekort doet en of jullie manier van huwelijksleven zondig is. Ik voel me niet de aangewezen persoon om de beschuldigende vinger naar jullie uit te steken. Om de eenvoudige reden dat ik niet kan doorvragen en ik graag wat diepere motieven zou horen, onder andere waarom jullie allebei negatief tegen de geslachtsdaad aankijken. Terwijl Paulus de (lichamelijke) eenheid van man en vrouw juist zo hoog verheft en ze als (voor)beeld van de liefdesverhouding tussen Christus en Zijn gemeente aanwijst (Ef. 5:31,32).
Wel wil ik jullie zaken voorhouden en dringend vragen die niet uit de weg te gaan, maar ze biddend te overwegen.
1. Aan het slot van de indrukwekkende scheppingsgeschiedenis van de vrouw horen we als samenvatting en parool: “Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aankleven en zij zullen tot één vlees zijn” (Gen. 2: 24). Dat is een gebod en een belofte. In de gehoorzaamheid aan deze scheppingsordening om één vlees te zijn, krijgt de zegen van de belofte vorm en inhoud. Uiteraard is met deze eenheid een totale eenheid bedoeld (zoals ik hiervoor al aangaf), maar de lichamelijk eenheid is daarvan zeker niet uitgesloten. Hoe geven jullie vorm aan de totale gehoorzaamheid aan deze scheppingsordening?
2. Bij de schepping van de mens (in Gen. 1:28) klinkt de opdracht om te vermenigvuldigen. Ik ga hier voorbij aan allerlei vragen die samenhangen met het wel of niet (kunnen) krijgen van kinderen etc., omdat die de grenzen van de vraag overschrijden. Het gaat me nu uitsluitend om de verbinding tussen het huwelijksleven van man en vrouw en het ontvangen van kinderen, ervan uitgaande dat dit mogelijk is. Je kunt die twee niet loskoppelen van elkaar door het (permanente) gebruik van voorbehoedsmiddelen. Maar koppel je die twee niet los als je helemaal niet als man en vrouw leeft? Kortom: wat doe je met de huwelijksopdracht om kinderen te ontvangen, gesteld dat je die wel kunt krijgen als je maar samenleeft?
3. De zegen van de vruchtbaarheid wordt door het huwelijksformulier, dat onder ons gebruikelijk is, terecht verbonden met de uitbreiding van Gods Koninkrijk. Wat kort door de bocht: er loopt een directe lijn van de aardse bevolking naar de hemelse bevolking; er kunnen geen mensen wederom geboren worden als ze niet eerst geboren zijn. Ons aardse (christelijk) huwelijk bevat dus een directe roeping met het oog op (de uitbreiding van) het Koninkrijk van God. Hebben jullie daar ooit bij stil gestaan? Hoe kan deze opdracht gestalte krijgen als je de huwelijksgemeenschap bewust uit de weg gaat?
4. In verband met een periode van vasten en bidden zou ook de huwelijksgemeenschap achterwege gelaten kunnen/moeten worden. Paulus stelt daarbij als regel: ja, dat zou moeten kunnen, als het maar gebeurt met toestemming van zowel man als vrouw. Zowel man als vrouw moeten het er geheel over eens zijn dat er geen geslachtsgemeenschap wordt beoefend in de periode van vasten en gebed. Anders geldt het parool: onttrekt u elkander niet (1 Kor. 7:5). Met andere woorden: in het (christelijk) huwelijk is onthouding van geslachtsverkeer de uitzondering, geen regel.
Nu zou (wellicht onder de druk van de argumenten) jullie conclusie kunnen zijn: dan moet het maar! En je zou plichtmatig kunnen overgaan tot een daad die veel te hoogstaand en veel te mooi is om als plichtpleging afgedaan te worden. Het gaat namelijk daadwerkelijk om het beleven van de diepste eenheid tussen man en vrouw zodat je het lied van Adam kunt meezingen dat hij zong toen hij uit zijn slaap wakker werd en zijn vrouw ontdekte (Gen. 2:23). Er komt een lied van verrukking over zijn lippen. Zijn hart en mond juichen tot eer van de Schepper van man en vrouw. Hij dankt God uit de grond van zijn hart om het onuitsprekelijk geschenk van liefde en eenheid tussen man en vrouw.
Mijn diepste wens is dat jullie het ook zo gaan zien en beleven. Volg al biddend en Bijbel lezend het spoor dat de Bijbel trekt m.b.t. de gave van de eenheid tussen man en vrouw, die zelfs als model dient voor de diepe eenheid tussen Christus en Zijn bruidsgemeente (zie boven).
Misschien moeten jullie over je visie op en houding m.b.t. seksualiteit het gesprek aangaan met een deskundige. Misschien helpen enkele goede boeken op dit terrein je om verder te komen in het nadenken over deze zaken. In ieder geval dring ik er bij jullie op aan om stappen te ondernemen in de hiervoor gewezen richting en niet te blijven hangen in je eigen zienswijze op wat God zo mooi en gaaf bedoeld heeft. Dat zou zonde zijn in meer dan één zin van het woord.
Hartelijke groet,
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik vermoed dat ze het " als negatief " inzien, omdat het niet lukt. Misschien wel geprobeerd, maar dat het niet tot de daad komt.
Het "maar samenleven" zoals de beantwoorder schrijft, in combinatie met kinderen misschien krijgen, het kan toch dat het niet lukt? Ze te gespannen zijn? Want ze douchen wel samen... dus elkaar aanraken lukt wel... als het niet lukt, kun je idd geen kinderen krijgen, op dit moment, misschien zijn se nog niet aan seks toe... lukt het daarom niet....
De beantwoorder doet naar mijn mening net of hun huwelijk niet gezond is.... En dat het huwelijk alleen daar om gaat... wij zijn zelf ook getrouwd (anders kon ik niet reageren) als de vraagsteller wilt, mag ze mij mailen, om er misschien over te praten.
- Is het (in het begin) geprobeerd? Of bij elkaar 'verkent' en aandacht voor gehad?
- Zijn er wel gevoelens, maar worden die anders geuit?
- Hoe was dat vroeger vanaf de pubertijd, zijn de verlangens nooit aanwezig geweest?
Je kan er lang over nadenken, maar wat gaat dit opleveren? Ga het rustig uitproberen, ontdek het! Dan ontdek je vanzelf wat en waarom.
Het hoeft niet gejaagd of geforceerd, of dat jullie hoge prestaties moeten leveren. Als je geen verwachtingen hebt, dan hoeft niet eens te lukken. Dan heb je niks te verliezen, toch?
Er moet toch ook passie zijn? Vrijen met elkaar sterkt ook de band tussen elkaar.
Het lijkt nu wel op een broer zus relatie.
Wellicht komt het omdat in je opvoeding erg de zondige kant belicht is van de seksualiteit? Of dat er in de verkeringstijd heel krampachtig mee omgegaan is zodat het nu niet meer wil?
Ga het gewoon stapje voor stapje proberen zodat je kan zien hoeveel je er kan genieten. Doe er zo lang over als je wilt, maar ga er wel aan beginnen. Spreek desnoods een dag af wanneer dat jullie hier bezig willen zijn.
Dat jullie samen douchen is al heel goed zodat je geen schaamte hebt om naakt bij elkaar te zijn. Dat is al heel belangrijk. Ga van daaruit verder.
Als de douchecabine groot genoeg is, is daar al veel mogelijk. ;)
Het moet echt niet alleen in bed onder de lakens met het licht uit.
Het nare is dat aseksualiteit voor niet-aseksuelen nauwelijks voor te stellen is en dat het als bijzonder negatief wordt voorgesteld. "Nooit seks? Vreselijk!" denkt de niet-aseksueel. "Nooit seks, prima!" denkt de aseksueel en je kunt niet zeggen dat de een dat juist heeft en de ander niet. We raden homoseksuele toch ook niet aan om toch maar seks met mensen van het andere geslacht te hebben omdat wij heteroseksuelen dat nu eenmaal verkiezen? O wacht, dat doen sommigen nog wel.
Als beide vraagstellers er allebei geen moeite mee hebben en er een intimiteitsvorm is waar beiden zich prettig en bemind bij voelen, wat is dan in vredesnaam het probleem?
Klopt als ze hier alle bij geheel tevreden mee zijn is het goed natuurlijk.
Maar je proeft toch een klein beetje dat het ze toch wel twijfels geeft.
Ongeveer 1% van de mensen in aseksueel. De kans dat twee mensen die allebei aseksueel zijn elkaar treffen is als alles verder volledig willekeurig is, is dus 0,01%. Er gebeuren wel gekkere dingen.
Dus als je ergens zou willen beginnen, is het met dat uitzoeken. Pas je in het aseksuele plaatje? Hoe voel je je daarbij? En niet "probeer het nou toch maar, het is zo fijn, lekker, een "onuitsprekelijk geschenk"; als aseksualiteit hier echt aan ten grondslag ligt, is dat hetzelfde als een homoman aanraden toch maar seks te hebben met zijn vrouw.
blijf zo leven als je daar gelukkig mee bent.
wees blij dat geluk nog bestaat in jullie huwelijk
