Onzeker na eerste Heilig Avondmaal

Pas heb ik als jongere voor het eerst avondmaal gevierd. Blijven zitten kon en mocht niet meer. Na een paar maanden van strijd kreeg ik in de voorbereidingsweek zekerheid dat het bloed van Jezus mij gereinigd heeft (toen ik nog zondaar was! Romeinen 5). Nu krijg ik vragen als: hoe vond je het, hoe kan het dat je aanging? Ik weet dit zelf niet precies. Toch is het voor mensen belangrijk geloofwaardig over te komen. Ik wil niet de gedachte schetsen dat ik ‘lichtvaardig’ over het Heilig Avondmaal denk. Ik wil er ook niet over zwijgen, maar hoe ik het onder woorden kan brengen is moeilijk! Mijn geloofsleven is eigenlijk nog pril.

Nu, na het Heilig Avondmaal, ben ik nog steeds wel onzeker. Ik kan niet zo makkelijk woorden aan mijn gedachten en gevoel geven en heb het gevoel dat ik me moet bewijzen (nu iedereen weet dat ik gelovig ben). Ik ben van karakter een gesloten type, maar ik wil God de eer geven, die mij uit het donker naar Zijn licht en leven bracht! Hoe zou je kort en begrijpelijk kunnen samenvatten dat de tafel van Christus de heerlijkste plek is om te zijn voor een (geredde) zondaar? Hoe zou het kunnen dat je een poosje na het Heilig Avondmaal je minder getroost en zeker voelde dan toen?

Beste vraagsteller of vraagstelster,

Wat mooi dat de Heere je te sterk is geworden. Gelukkig ben je eindelijk begonnen met wat de Heere Jezus zegt en niet met wat jezelf zegt of denkt. En ook niet met wat mensen denken. Mensen denken heel vaak  systematisch. De Heere Jezus denkt vanuit de Vader. De Heere Jezus heeft hart voor zondaren, die het allemaal niet meer weten. De Heilige Geest heeft oog voor Wie alleen redden kan en dat van harte ook doet. Hij laat je zien op Christus.  Deelt uit van Hem.

Ik heb in mijn pastoraat heel veel tobbers ontmoet, zoals ook jij. Weet je, dan had de Heere heel veel verlangen gelegd in hart om de toevlucht te nemen tot Christus, maar net voor de uitnodiging om te komen aan het Avondmaal begonnen ze weer bij zichzelf.  Zo was er ook een mevrouw die dat deed. Heel wat keren. Toen belde ze mij onverwachts op. Er was een stem in haar hart, die voortdurend zei: “Begin eens bij Mij, begin eens bij Mij.” Haar vraag was: “Kan dat de Heere zijn?” Aan de hoofdletter “M” kun je al zien Wie ik hoorde in de roep. Laten we niet zijn als een Eli, die niet wist door wie Samuël werd geroepen. Het is de Heere, Die roept en niet de mens. 

Het is zo belangrijk om het Heilig Avondmaal het Heilig Avondmaal te laten. Blijf bij de instellingswoorden van Jezus. Hij zegt dat wij dat nodig hebben. Waar halen we dan het lef vandaan om te zeggen dat het anders is. Weet je, wij zijn helemaal niet waardig. Niemand is waardig. Dat worden we ook nooit, want we blijven zondaren. Ook als je bekeerd bent blijf je zondaar. Kijk eens hoeveel gelovigen in de Bijbel weer zonden deden. Paulus zegt niet voor niets dat wij ten dele kennen en ten dele profeteren. Wij zijn en blijven leerlingen. Leerlingen mogen hun best doen en graag willen leren, maar ze blijven fouten maken. 

Een is er die geen fouten maakt. Eén is er die van leerling Rabbi is geworden. Dat is Christus en niemand anders. Hij heeft ons ook geboden dat wij dat nooit zullen veranderen. Niemand zal zichzelf Rabbi noemen. Wij zijn niets meer dan leerlingen en Hij is de Rabbi.

De Rabbi heeft gezegd: “Komt allen tot Mij, want alle dingen zijn gereed. Doe dit tot Mijn gedachtenis. Verkondig Mijn dood, totdat ik wederkomen zal.”  Jezus zegt dus niet: “Ga heen en zorg eerst dat je goed genoeg bent.” Dan zouden wij zonder Zaligmaker kunnen. Maar we kunnen niets zonder Hem. Luister dan naar Hem.

En nu mag je van dit heerlijke wonder vertellen. Ik heb Hem niet uitgekozen, maar Hij mij uitgekozen. Ik heb Hem niet lief gehad, maar Hij heeft mij lief gehad, ook toen ik zondaar was. Prachtig, die brief aan de Romeinen.

Als iemand jou 10.000 euro geeft omdat hij of zij van je houdt, dan ga je toch ook niet zitten spitten waar je dat aan hebt verdiend. Je hebt het gekregen. Niet te begrijpen. Nooit verdiend en toch gekregen. Hoeveel te meer als het om het heil van Christus gaat. 

Als mensen dan kritisch naar je toekomen en je vragen hoe dat allemaal kan, dan mag je gewoon zeggen: Ik snap er niets van. Christus had alle reden om mij weg te jagen, maar dat deed Hij niet. Hij zei: Jij hebt Mij nodig en Ik wil jouw Heiland zijn. Dan kun je er toch alleen maar van zingen en jubelen. 

Leven in het geloof is een leven van overgave en overvloed.  Niet te beredeneren, wel te bewonderen en te bejubelen.  Doe dat maar. Soli Deo Gloria.

Als laatste wil ik graag tegen je zeggen:  Wees heel trouw in je vieren van het Heilig Avondmaal. Laat nooit je gevoel bepalen, maar alleen de nodiging van de Heere Jezus Christus. Wees trouw omdat Hij trouw is. Bij Christus ligt de kracht en bron om de zonde te ontdekken, te vergeven. Je leven te heiligen en te bewaren. Nooit bij jezelf.

Laat dus nooit het vieren van het Avondmaal na. Hoe ellendig of jij je ook ooit kunt voelen. Weet dat de satan z’n best doet jou in vertwijfeling te brengen. Hij weet dat hij jou aankan. Maar Christus niet. Schuil daarom altijd als een kind achter de Heere Jezus. Dat is volgen, zoals Jezus Zelf heeft gezegd.

Ik wens je heel veel zegen van God. Die zegen is: Hij brengt je van verkeerde wegen af en leidt je altijd op de Levende Weg naar het Vaderhuis. 

Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. J. van de Kamp

• Geboortedatum:
  21-11-1950
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hierden
• Status:
  Actief

97 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven