Rooms-katholieke vriendin

Vorig jaar heb ik een relatie gekregen met een rooms-katholieke vrouw. Zelf ben ik protestants opgevoed. Naast dit verschil is er ook een groot cultureel verschil. Zij woont in Oost-Europa en ik in Nederland. We willen elkaar graag beter leren kennen en hiervoor de tijd nemen. Vanaf de eerste dag dat we elkaar kennen is de kerk en het geloof een belangrijk gespreksonderwerp geweest. We hebben daarin vooral veel naar elkaar geluisterd. Wij hechten samen veel waarde aan onze kerk. We hebben er geen moeite mee om ergens anders te gaan wonen, maar zij zal waarschijnlijk naar Nederland toe komen. Nu vroeg mijn vriendin of ik eigenlijk ook niet katholiek ben. Daarbij gaf ze aan dat de geloofsbelijdenissen van haar kerk -apostolisch en Nicea-Constantinopel- mij bij een overstap van protestant naar katholiek voldoende ruimte zouden geven voor mijn eigen geloofsbeleving. Zij wil trouw blijven aan haar kerk, maar belangrijk is wel te noemen dat zij als katholiek gelooft dat Jezus Christus een volkomen Zaligmaker is en dat zij dat ook belijdt. Haar kerk is ook niet echt verbonden met het Pauselijke leergezag, al staat het er ook niet helemaal los van. Ik zou graag willen weten met welke problemen ik te maken zou kunnen krijgen wanneer ik zou besluiten haar wens om katholiek te worden op te volgen. We vinden het belangrijk om het samen eens te worden om later ook eenheid naar anderen toe uit te kunnen stralen en met elkaar te kunnen spreken over de kerk en het geloof. Zijn de geloofsbelijdenissen voldoende om mij op die plaats aan vast te kunnen houden, of laad ik dan een schuld op mezelf en loop ik de Heere dan voor de voeten? Als ik definitief voor haar kies en haar kerk, raak ik om het menselijk te zeggen God dan kwijt?

Beste vraagsteller,
 
Het is geen eenvoudige situatie waarin je jezelf gebracht hebt. Vanaf afstand is het wel wat lastig om een evenwichtig advies te geven dat aan alle aspecten recht doet. Daarom raad ik je dan ook dringend aan het gesprek hierover te zoeken met je predikant of een ouderling van de gemeente waarvan je lid bent.

De nodige aarzelingen heb ik in ieder geval wel. Het is waar dat we de oud-christelijke belijdenissen met Rome gemeen hebben. Het is waar dat ook wij protestanten katholiek zijn: deel uitmaken van de kerk die niet aan plaats of tijd gebonden is, verspreid over de hele wereld. Katholiciteit is immers één van de eigenschappen van de kerk. Rome heeft zeker niet het alleen recht op de term 'katholiek'!

Het is dus waar: ook wij zijn katholiek. Alleen wij zijn bewust niet rooms- katholiek en daar zijn –helaas- vele redenen voor. Op fundamentele punten is er een groot onderscheid tussen protestant en rooms-katholiek. Ik denk aan de plaats die Maria bij Rome heeft, ik denk aan het grote verschil tussen de mis en het avondmaal. Te denken valt ook aan de plaats van de goede werken, de plaats die de traditie heeft naast de Schrift, de rol die heiligen in de roomse traditie spelen, de positie van de paus etc.
 
Bovendien zal je bij een bezoek aan een Rooms-Katholieke Kerk een boodschap met heel andere accenten horen dan in een gemeente die voluit wil staan op de grondslag van de Schrift en de gereformeerde belijdenis. Daar komt nog bij: in een rooms-katholieke kerk ligt niet op de prediking het zwaarste accent maar op het sacrament. Niet de preekstoel maar het altaar staat centraal. Daarom lijkt me de kerk van Rome geen plek waar je geloof kan gedijen. Mijns inziens zul je daar niet het voedsel ontvangen dat je nodig hebt om de Heere te leren kennen en dichter naar de Heere toe te groeien. Dan is dus de kans groot dat het je geloof schade doet. Als je belijdenis hebt gedaan, moet je bij een eventuele overgang die belijdenis toch echt geweld aandoen en ik vermoed dat je bij toetreding tot een roomse kerk heel wat moet accepteren wat in het licht van de Schrift moeilijk te verdedigen is.

Zeker, over de kerk van Rome zijn niet alleen maar negatieve dingen te zeggen. Ik noem maar de boeken over de Heere Jezus die de vorige paus het licht heeft doen zien. Het meeste van wat hij daarin schrijft, kan ook een protestant voor zijn rekening nemen. Het feit dat jij een vrouw ontmoet hebt die zich voor haar redding geheel op Christus aangewezen weet, zegt in dit opzicht natuurlijk ook het nodige en ik ben ervan overtuigd dat er -gelukkig- meer zijn die er zo in staan.

Toch lijkt het me moeilijk je vriendin in haar kerkkeus te volgen juist vanwege de dingen die ik boven genoemd heb. Het omgekeerde lijkt me een weg die te verkiezen is, namelijk dat zij jou zal volgen naar een kerk van gereformeerd belijden. Als het haar werkelijk menens is dat alleen Christus het fundament is voor onze zaligheid, biedt dit aanknopingspunten voor gesprek. Wordt het 'Christus alleen' in de gereformeerde traditie meer serieus genomen... bij Rome is en blijft er altijd de concurrentie van Maria om maar iets te noemen. Mocht het volgen van jou in je kerkelijke keus voor haar geen optie zijn, moet je jezelf toch maar eens afvragen of je relatie wel toekomst heeft. Die vraag dringt te meer omdat er niet alleen sprake is van een verschil ten aanzien van het geloof, maar ook sprake is van een flinke culturele afstand. Dit alles maakt een relatie toch wel kwetsbaar. Als zij jou toch zou willen volgen, lijkt het me in ieder geval belangrijk veel tijd te nemen om elkaar beter te leren kennen en te bouwen aan een stabiele relatie.

Voor alles wil ik je op het hart binden om biddend bij een open Bijbel je weg te zoeken en durf daarbij ook kritisch te zijn naar jezelf! Met een hartelijke groet,

Ds. H. Peet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Peet

• Geboortedatum:
  15-01-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht (Eben-Haëzer)
• Status:
  Actief

105 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven