(On)geloofsbuien

Kun je als je onwetend occult belast bent, toch bekeerd worden? Of moet die occulte belasting eerst doorbroken worden en zo ja, hoe dan? Als je zonder dat je het weet occult belast zou zijn, kan God dat toch wel doorbreken? Hij staat toch boven alles?

Ik kan niet ontkennen dat God in mij werkt, soms geloof ik dat wel, maar ik heb ook buien dat ik ronduit tegen alles ben wat met geloof en kinderen van God te maken heeft. Het lijkt dan echt of satan in me gekropen is. Psalm 116 is dan zo beangstigend waar... ik lig gekneld in banden van de dood.

Andere momenten voel ik me zo vol dat ik zo wel weggenomen zou willen worden, zo de heerlijkheid in. Maar kan dat wel samen met zulke Godonterende gedachten en woorden; 100 procent faliekant tegen God en geloof. Ik voel me zo aangevochten dat ik op basis van die vreselijke buien alleen maar kan concluderen dat God niet van me af weet, maar sterk vertoornd moet zijn.

1. Het is verstandig het woord occult te vermijden. Het wordt teveel gebruikt om onbekende machten of invloeden aan te duiden. Christenen geloven in de Drieënige God en weten van zijn tegenstander, de satan. De laatste is niet onbekend want zijn tactieken zijn in de Heilige Schrift op veel plaatsen beschreven (2 Korinthe 2:11). We behoeven niet bang te zijn voor andere ons nog onbekende machten. Laat dat maar aan de Science Fiction over. Terzijde nog een vraag. Waarom wordt er eenzijdig de nadruk gelegd op het bekeerd worden? In Gods Woord wordt toch vele malen vaker geschreven dat we ons moeten bekeren.

2. Nu eerst een geruststelling. Mensen kunnen onder de verleiding en invloed van de satan komen, maar wanneer er ook geloof en lofprijzing van God en begeerte naar Zijn heerlijke toekomst is, zijn ze niet in de macht van de vorst van de duisternis. Die zou iets anders dan totale gehoorzaamheid niet toelaten. Daarmee is niet alles gezegd, maar daarover straks meer.

3. In de Bijbel lezen we van bezetenheid. Dat mensen onder de macht van de boze komen. Juist wanneer Jezus Christus op aarde Zijn bevrijdende werk doet, wordt de tegenstander actief. Mensen die bezeten zijn komen dan ook alleen in de eerste drie Evangeliën ter sprake. De andere boeken en brieven van het Nieuwe Testament vermelden dat niet. Het woord demon, duivel, wordt wel meer genoemd, maar dan als verleider en tegenstander (niet als bezitter) of voor valse goden. In het boek Handelingen (17:18) staat in onze vertaling: vreemde goden, maar het oorspronkelijke Grieks heeft: vreemde demonen.

4. Vanwege die verleiding worden christenen aangespoord waakzaam te zijn. Heel bekend is de waarschuwing van Paulus in de brief aan Efeze (6:11), met daarbij ook de verdedigingsmiddelen. Evenzo waarschuwt ons de apostel Petrus in zijn eerste brief, hoofdstuk 5 vers 9 en 10. Sterker nog: de Heere Jezus Christus leert ons in het volmaakte gebed (Mattheüs 6:13) te bidden: Leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze. En ter bemoediging volgt dan dat de Vader alle macht en kracht heeft. 

5. Van die ultieme macht weten de duivel en zijn trawanten ook. Zij smeekten Jezus hen te sparen (Mattheüs 8:31) en Jacobus getuigt (2:19) dat de demonen sidderen voor de Enige God.

6. Tenslotte: uit de vraag blijkt onzekerheid. Dat is een terecht gevoel. We hebben in dit leven geen ongestoord zeker bestaan. Luther zei dat we tegelijk zondaar en gerechtvaardigd zijn. We mogen vertrouwen  op Gods genade en moeten tegelijk strijden tegen zonde en verleiding. God is vertoornd en haat de zonde en ongerechtigheid. Maar dan zingen we toch dat gezang; “Jezus neemt de zondaars aan.” Hij wacht niet af tot dat wij eerst volmaakte, bekeerde mensen of alleen maar brave Hendriken zijn. Vermoeid, belast, bedreigd, twijfelmoedig? Kom tot Hem.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven