Vakantieverliefdheid vanwege onchristelijk meisje

Een meisje waar ik veel van hou is onchristelijk. Ik ken haar van vakantie. Sinds een half jaar hebben we intensief contact. Ik heb haar een half jaar lang vertrouwd, maar hoorde achteraf dat ze sommige dingen gelogen had. Daar ben ik helemaal stuk aan gegaan. En daarna nog, na veel gesprekken, heeft ze diverse dingen verzwegen. Ik wilde het goedmaken, terwijl zij dat juist moest doen. En ik krijg als reactie: harde woorden, kwetsende woorden en ruzie. Ze wilde het contact verbreken, maar ondanks wat er gebeurd was wilde ik zelf verder. Ik hield/hou van haar. En ik heb mezelf niet meer in de hand. Ik kan niet minder met haar gaan praten, maar weet dat het toch niks wordt. Toch ga ik verder met vechten om te bereiken dat ze alleen maar meer van me gaat houden.

Ik zit er nu heel erg mee dat ze niet christelijk is. Zondags slaapt ze uit en gaat 's middags vrolijk winkelen in de stad. Ze woont 4 uur reizen bij mij vandaan. Heb haar sinds twee jaar niet in levende lijve gezien. Alleen via webcam en foto's. Ik denk dus zo: als zij zo verder leeft en sterft, dan kan het dus voor eeuwig te laat zijn voor haar. Ze kan dan niet meer terug en zal altijd pijn en berouw hebben en ik wil niet dat dat gebeurt! Ik hou van haar, ondanks dat ze een vriend had in die periode dat ze zei dat ze alleen van mij hield. Ze heeft meer gedaan dan zoenen met die vriend. Heeft ze ook ontkend. Later heb ik het allemaal gehoord van haar beste vriendin. Ik zit dus met een probleem. Ik kan zo niet verder, want: twee geloven op een kussen daar slaap de duivel tussen. Maar ik kan het contact onmogelijk zelf verbreken.

Als enige uitkomst zie ik dat ik verliefd word op een ander (christelijk) meisje, of dat zij een vriend krijgt. Maar ik wil mezelf bewaren tegen weer een depressie. Als zij een vriend krijgt ga ik gelijk aan dingen denken die zij zou doen. Ik zou haar zo graag het geloof willen geven, maar mensen kunnen geen mensen bekeren. En ik heb veel en intensief gebeden, omdat ik niet wil dat ze verloren gaat! Ik heb ook gebeden om uitkomst voor mij, maar ook voor een ommekeer bij haar. Als ik zeg dat ik naar de kerk ben geweest zegt ze: “Oh, leuk.” Ik kan dat wel tegen haar zeggen, maar ze gaat er niet op in. Ik moet zeggen dat ik gebeden heb om uitkomst en dat de dominee precies die problemen noemde in z’n preek een tijdje terug. En dat we die dag erop huisbezoek hadden en de ouderling er het ook over had. Toen voelde ik me heel gelukkig. Een hele problematiek, maar ik hoop dat u op sommige vragen en problemen een antwoord hebt.

Beste vriend,

Je uitvoerige vraag heb ik grondig gelezen. Goed dat je uitgebreid hebt geschreven waar je mee zit. Bedankt daarvoor. Laat ik je meteen maar mijn antwoord geven. Ik weet maar één antwoord, dat m.i. het meest juist is: breek met dat meisje. Valt het je tegen dat ik dat schrijf? Of had je het eigenlijk wel verwacht? Je zegt het zelf namelijk ook, want je schrijft: “Ik kan niet minder met haar praten, maar weet dat het toch niks wordt”. Ik zal een paar redenen noemen voor mijn antwoord.

In de eerste plaats: er is een heel grote kloof tussen jullie. Niet alleen dat het meisje, zoals je schrijft, onchristelijk is. Maar ook haar stijl van leven, dat met haar niet-christenzijn te maken heeft. Je noemt zelf een paar dingen: zondags slaapt ze uit, ’s middags gaat ze vrolijk winkelen in de stad en ze heeft, in de tijd dat ze het met jou hield, een vriend gehad met wie ze, zoals je schrijft “meer deed dan zoenen”. Ik kan wel ongeveer raden wat je daarmee bedoelt. Terwijl ze het ontkent. Om dat alles kan het m.i. heel beslist niets worden tussen jullie. Zelfs al zou het meisje tot geloof komen, dan nog zou het heel erg moeilijk zijn.

Dan zou er natuurlijk, als het echt een waar geloof in de Heere Jezus is en niet een geloof “om jou”, “omdat ze van jou houdt”, op zichzelf geen bezwaar zijn. Maar dan zijn er nog een heel aantal moeilijkheden:  je ‘trouwt’ ook je familie. Moet je eens denken aan de stijl van leven van die familie, die zo totaal anders is dan die van jou: de muziek, de invulling van de zondag, de TV, de bruiloft, enz. Ik geef één concreet voorbeeld: jullie wonen 4 uur bij elkaar vandaan. Je hebt haar twee jaar niet gezien, jullie vriendschap loopt via het web e.d. Stel dat het méér gaat worden: je gaat een paar dagen of een weekend naar haar toe. Kun je dan helemaal zijn wie je als christen wilt zijn? Ik ken voorbeelden van jonge mensen die bij de ouders van hun vriend(in) op één slaapkamer met één bed terecht kwamen, omdat de ouders van de vriend of vriendin dat heel normaal vonden, enz, enz.

Nu schrijf je: ja, maar het kan voor haar wel eeuwig te laat zijn als ze zo blijft leven zoals ze nu leeft, ik wil haar zo graag het geloof geven. Dat laatste is natuurlijk heel erg mooi, stel dat we dat zouden kunnen. Maar wat bedoel je daar concreet mee? Dat je verkering met haar wilt hebben om haar tot geloof te brengen? Een soort evangelisatie- of zendingsmotief dus? Dat is niet de basis van een vriendschap die méér bedoelt dan alleen vriendschap. En, wees eens eerlijk: heb je die drang om anderen tot het geloof in de Heere Jezus te brengen ook? Bijvoorbeeld: tegenover onkerkelijke vrienden op school, of onkerkelijke collega’s, of vrienden in de straat? Doe je mee met evangelisatiewerk in je gemeente? Zo niet, zou je nu die drang wel tegenover dat meisje hebben. Als je eerlijk bent moet je zeggen: het gaat je er in de eerste plaats om dat je graag verkering met haar wilt hebben, en het ‘zendingsmotief’ omdat ze verloren zou kunnen gaan is pas nummer twee of drie.  Bovendien, je hebt haar al heel wat geschreven. Ze weet dus dat jij in de Heere Jezus gelooft en wat dat betekent. Je zult haar ook geschreven hebben over je geloof in Jezus als de enige Weg tot behoud. Maar in de tijd dat jullie via het web contact hebben, heeft dat (voor zover wij mensen dat kunnen beoordelen) niet veel uitgehaald.

En, nog iets: als je een punt zet achter jullie contact, hoef je dat niet zomaar te doen. Je zou kunnen schrijven dat je heel veel van haar houdt, maar dat er één heel grote reden is dat het tussen jullie niets kan worden, namelijk je geloof in de Heere Jezus en dat je bidt en dankt voor en na het eten en zondags trouw naar de kerk gaat, en dat om al die redenen je stijl van leven zo heel anders is dan haar stijl, dat je later ook zo’n gezin wilt waarin de Heere Jezus de eerste plaats inneemt, enz. Als je een eind maakt aan jullie ‘webvriendschap’, zou je dat zelfs op zo’n manier kunnen doen dat ze het nooit vergeet: “Lieve Marieke, ik houd heel erg veel van je, maar ik vind één ding zo heel erg, dat je geen christen bent. Joh, dat is zo heel erg belangrijk; we kunnen niet zonder God en zonder de Heere Jezus en zonder Bijbel leven, enz”. Dan heb je een getuigenis afgelegd waardoor je, voor wat betreft haar niet-christelijk-zijn, vrij van haar bent. Misschien dat de Heere daar (later) wat mee doet. Maar zoals het nu is, kan het niets worden. Je schrijft het zelf: “Twee geloven  op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”. Trouwens,  Paulus schrijft (woorden die je vast wel kent): “Trek geen juk aan met de ongelovigen” (2 Korinthe 6:14). En de bekende dominee Veldkamp, die veel boeken heeft geschreven over de profeten, schrijft ergens: “Een gewoon huwelijk is al zo moeilijk (dat schrijft hij met een zekere humor, maar toch welgemeend), laat staan een gemengd huwelijk.”
 
In de tweede plaats: Er komt nog iets bij: ze heeft verschillende keren je vertrouwen geschonden: verschillende keren gelogen, diverse dingen verzwegen, harde kwetsende woorden als je het wilde goedmaken, een vriend met wie ze meer deed dan zoenen. Ik zeg het je ronduit: dat is geen vriendin voor jou. Zelfs al zou er een wending ten goede komen. Daar is het verschil en de kloof te groot voor. Ik denk aan die twee jonge mensen: heel trouw kerkelijk meisje en puur onkerkelijk vriend. Ik nodigde ze uit voor een gesprek. Zij wilde haar geloof (gelukkig!) niet vaarwel zeggen, hij wilde blijven zoals hij was. Ik heb ze toen heel indringend aangeraden om de verkering uit te maken omdat ze in wat voor het meisje het meest wezenlijk was (haar geloof) niet bij elkaar pasten. Ik heb dat zo dringend gedaan dat ik dacht: ik zie dat meisje nooit meer in de kerk. Wat gebeurde? Tot mijn verwondering en blijdschap kwamen ze voortaan heel trouw samen naar de kerk, hij kwam na een jaar op de belijdenis- catechisatie, deed belijdenis, werd gedoopt, kerkelijke huwelijksbevestiging, goed in de gemeente opgevangen... Na acht jaar (ik was toen al in een andere gemeente) werd het een scheiding. Het meisje, inmiddels vrouw, heeft de kerk vaarwel gezegd. Natuurlijk gaat het zo niet bij allen. Maar ik noem je dit voorbeeld omdat het verschil en de kloof tussen jullie nog groter is.

In de derde plaats: je schrijft dat je het meisje kent van vakantie. Niet boos worden, maar: in de vakantie zijn alle meisjes (en jongens) aardig. Je voelt je happy, je laat je van de leuke kant zien, je hebt een gezonde leuke kleur, enz. Veel vakantieverkeringen raken na een tijdje, als men elkaar in de gewone dingen ontmoet, uit. En jullie ontmoeten elkaar alleen via het web en er zijn al heel wat teleurstellingen geweest. En jullie wonen 400 km van elkaar vandaan. Wat moet het dan niet zijn als je elkaar intensief zou ontmoeten, zo dat al vanwege de afstand zou kunnen. En dat is toch voorwaarde om je samen voor te bereiden op een eventueel huwelijk.

Je schrijft dat je jezelf wilt bewaren voor weer een depressie. Ik weet niet goed wat je daarmee bedoelt. Heb je vaak een depressie? Ben je depressief van aard? Zou een verkering met allerlei spanningen je van een depressieve aard afhelpen? Of zou het juist depressieve buiten kunnen geven? Ik weet maar één ding: Bidt de Heere om kracht, bidt Hem om geloof en bekering van het meisje, bidt of de Heere je andere mogelijkheden wilt doen zien. Zoek vriendschap, bijvoorbeeld via een vereniging van de kerk, met andere jongeren. En sla wegen van vriendschap in waar je de Heere in mee hebt, waarbij je ook innerlijke vrede mag ervaren.

Mijn antwoord is dus erg ronduit. Maar heel welgemeend. Met het oog op je eigen gemoedsrust en geloofsrust. Misschien moeilijk voor je? Maar moeilijke wegen zijn om te overwinnen. God sterke je daarbij. Van harte Zijn zegen toegewenst.
     
Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven